• O nas

  • O nas

  • Lindleyowie

  • Lindleyowie

  • E-biblioteka

  • E-biblioteka

  • Nasze archiwum

  • Nasze archiwum

  • Kontakt

  • Kontakt

  • Nowości

  • Nowości

  • Linki

  • Linki

Aktualności

60 lat temu w Kattwyk (Hamburg)

W 1960 roku Koksownia Kattwyk (Hamburg) przygotowała specjalny medal poświęcony pamięci Williama Lindleya

60 lat temu w Kattwyk (Hamburg)

W 1960 roku, a więc sześćdziesiąt lat temu, Koksownia Kattwyk przygotowała specjalny medal poświęcony pamięci Williama Lindleya. Na awersie znajduje się biust Williama Lindleya z napisem:
HAMBURGERGAS (Hamburgski gaz, w górnej części) oraz  WILLIAM LINDLEY, ERBAUER DES ERSTEN HAMBURGER GASWERKS (W. Lindely, budowniczy pierwszej gazowni Hamburga, w dolnej:). Na rewersie umieszczono duży napis: HGW KOKEREI KATTWYK 1960 (Koksownia w Kattwyk, 1960).



                     Zbiory: Societas Lindleiana


Upamiętnienie dotyczyło otwarcia nowej koksowni w przemysłowej dzielnicy Hamburga otwartej w 1960 roku. Nowa koksownia istniała krótko. Wygaszona w 1981 roku, zburzona został w rok później.


W sierpnia 1844 roku nastąpiła uroczystość wmurowania kamienia węgielnego pod budowę pierwszej koksowni do produkcji gazu w Grasbrook. W rok później nadszedł czas: pierwsze publiczne latarnie gazowe do oświetlenia głównych ulice Hamburga gazem uzyskiwanym z węgla. Jesienią 1845 roku nastąpiła tak duża powódź, że nowa gazowa nie nadawała się do użytku. Potrzebny  był nowy budynek. „Przejął go angielski inżynier William Lindley, który był również odpowiedzialny za budowę nowoczesnego zaopatrzenia w wodę w Hamburgu. Latarnie gazowe spłonęły ponownie pod koniec 1846 roku: w liczbie 2020. Jasność ulic sprawiła, że ​​gazownia stała się tak popularna, że ​​jej wizerunek zdobił rewersy kart do gry” – pisze Sasha Disko-Schmidt w tekście Gasversorgung für die moderne Stadt (Zaopatrzenie w gaz nowoczesnego miasta). 



Zob. https://geschichtsbuch.hamburg.de/epochen/industrialisierung/gasversorgung-fuer-die-moderne-stadt/

 

Kattwyk wraz z Altoną znalazł się w obrębie Hamburga w 1937 roku. Obecnie z nawą tą wiąże się niezwykły most zwodzony Kattwykbrücke przerzucony nad południową Łabą, dla ruchu kolejowego i drogowego. Most o długości 290 metrów łączy Moorburg ze wschodnim półwyspem Kattwyk, który należy do wysp Łaby Hohe Schaar i Wilhelmsburga.

Societas Lindleiana objęło Honorowy Patronat

Na zaproszenie organizatorów Międzynarodowego  Festiwalu Pianistycznego Chopin w sercu Warszawy, Towarzystwo Lindleyowskie "Societas Lindleiana" zostało Honorowym Patronem tej najważniejszej tego lata imprezy kulturalnej naszej stolicy. 



Societas Lindleiana objęło Honorowy Patronat

Z wielką przyjemnością informujemy, że na zaproszenie organizatorów Międzynarodowego  Festiwalu Pianistycznego Chopin w sercu Warszawy, Towarzystwo Lindleyowskie "Societas Lindleiana" zostało Honorowym Patronem tej najważniejszej tego lata imprezy kulturalnej naszej stolicy.


 ***


Inauguracyjny recital włoskiej artystki Leonory Armellini
będzie miał miejsce 7 lipca o godzinie 16.00.

Kolejne recitale odbędą się w dniach:  14, 21, 28 lipca oraz 4, 11, 18 i 25 sierpnia 2018 r.


Szczegóły: http://chopinwsercuwarszawy.pl/festiwal-2018/

***


Cieszymy się z tego zaszczytu podwójnie. Po pierwsze, na rok 2018 przypada dwieście dziesiąta rocznica urodzin Williama Lindleya, założyciela inżynierskiego rodu, którego trzech synów nadzorowało prace kanalizacyjne i wodociągowe w Warszawie. Centralne obchody odbędą się jesienią w mieście Hamburgu, gdzie zaczęła się europejska kariera Lindleyów. 


Po drugie, festiwal będzie miał miejsce w nadzwyczaj pięknie odrestaurowanym kościele Świętej Trójcy, w którym „w roku 1825 Fryderyk Chopin wystąpił przed carem Aleksandrem I i otrzymał od niego pierścień z brylantem. Młody kompozytor śpiewał także w parafialnym chórze i słuchał tu kazań” - pisze Przemysław Lechowski, dyrektor artystyczny festiwalu.


Dla naszego Towarzystwa Lindleyowskiego najważniejsze jest to, że organizatorzy zauważyli i docenili, obok oczywistej religijnej roli kościoła (świątynia Boża) i kulturalnej  (dokonała akustyka), jej skromną całkiem świecką rolę w dziejach naszego miasta.


W 1881 roku oko Williama Heerleina Lindleya, angielskiego inżyniera cywilnego, w czasie wizyty w Warszawie, padło na elegancki w proporcjach, zaprojektowany przez samego Szymona Bogumiła Zuga, królewskiego architekta, kościół Świętej Trójcy. Nie względy religijne odegrały tu największą rolę, choć William H. Lindley był członkiem kościoła anglikańskiego, ale fakt, że wraz z wieńczącym go krzyżem był najwyższą budowlą ówczesnej Warszawy. Po rezygnacji ze względu na stan zdrowia siedemdziesięciotrzyletniego ojca Williama z prac nad kanalizacją i wodociągami Warszawy wszystkie jego obowiązki przejął najstarszy syn William H. Lindley.


Do tak wielkiej inwestycji infrastrukturalnej miasta potrzebny był nowoczesny i dokładny jego pomiar, a także szczegółowy plan. Do pomiarów zaś potrzebna była odpowiednia sieć punktów triangulacyjnych. I tak to na plan pierwszy wysunął się kościół Świętej Trójcy przy obecnym placu Stanisława Małachowskiego (wówczas placu Ewangelickiego przy ulicy Mazowieckiej i Erywańskiej). Krzyż na jego kopule wybrany został przez Williama H. Lindleya jako punkt główny (zero geodezyjne) do triangulacji Warszawy, w którym się zbiegało pięć punktów pomiarowych wyznaczonych w różnych miejscach miasta (szczegóły zob. R. Żelichowski, Paweł E. Weszpiński, Rok 1912. William Heerlein Lindley. Plan Warszawy. Wyd. Muzeum Warszawy 2016).


Jak pisał dr Paweł E. Weszpiński: „Wliczając pomiary i kartowanie uzupełniające, 237 ulic miasta na lewym brzegu Wisły skartowano w latach 1883-1893 na 686 arkuszach szkiców, a 71 ulic Pragi w latach 1903-1904 – na 170 arkuszach szkiców. Łącznie prace objęły 308 warszawskich ulic o długości 187,4 km, pomieszczono je na 836 arkuszach szkiców” (s. 161).


Przygotowania do prac triangulacyjnych w Warszawie ilustruje reprodukowana poniżej strona albumu pamiątkowego przygotowanego przez współpracowników Williama H. Lindleya z okazji 25-rocznicy rozpoczęcia prac kanalizacyjnych i wodociągowych w naszym mieście. Centralnym punkt tej strony stanowi kopuła i krzyż kościoła Świętej Trójcy. Widoczne jest także pięć pozostałych punktów pomiarów.



Organizatorzy/Organizers

Parafia Ewangelicko-Augsburska Świętej Trójcy W Warszawie

Towarzystwo im. Fryderyka Chopina

Partnerzy Artystyczni/Atristic Partners

Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny Towarzystwa Chopinowskiego W Hanowerze / Niemcy

Syberyjski Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny Im. Fryderyka Chopina W Tomsku / Rosja

Warszawskie Warsztaty Pianistyczne

Partnerzy Organizacyjni/Organizational Partners

Zespół Państwowych Szkół Muzycznych im. Fryderyka Chopina W Warszawie

Patronaty/Patronate

Towarzystwo Lindleyowskie Societas Lindleiana




  • Archiwum
Slideshow Image 1 Slideshow Image 2 Slideshow Image 2 Slideshow Image 2 Slideshow Image 2 Slideshow Image 2 Slideshow Image 2

Nowości

  • wszystkie
  • spotkania
  • książki
  • wystawy
  • Informacje prasowe
  • Ciekawostki
236234232230228

William H. Lindley w Alei Sław w Samarze

W 1909 r. władze miasta Samary zleciły wykonanie kanalizacji W.H. Lindleyowi według jego projektu. W październiku 2016 r., w Alei Sław miasta, otrzymał swoją "gwiazdę" 
czytaj więcej

William H. Lindley w Alei Sław w Samarze

Samara (ros. Самара, w latach 1935–1991 Kujbyszew,  Куйбышев) – miasto w Rosji, port rzeczny nad Wołgą. Stolica obwodu samarskiego.

W październiku 2016 roku, z okazji 130-lecia wodociągu Samary, przed głównym wejściem do przedsiębiorstwa SKS-Samara Sp. zoo (Systemy komunalne w Samarze) otwarto Aleję Sław, w której umieszczono nazwiska wybitnych przedstawicieli miejskiej branży wodno-kanalizacyjnej.
Każdego roku Aleja Gwiazd jest uzupełniana nowymi nazwiskami. Rolę "gwiazd" odgrywają płyty z szarego eleganckiego lokalnego kamienia.


W 2016 roku w Alei Gwiazd uwieczniono nazwiska założycieli miejskiej sieci wodociągowo-kanalizacyjnej: Williama H. Lindleya. Petera Alabina, Nikolaja Zimina oraz Alfreda von Vacano.





                   William Heerlein Lindley jest autorem projektu pierwszej kanalizacji Samary. 


W 1906 roku Magistrat (Duma) Samary podjął decyzję o budowie kanalizacji w tym mieście według projektu W.H. Lindleya. Główne części kanalizacji zachowały się do dziś. W 2019 roku minęło 110 lat od tego wydarzenia. 

Na płycie brakuje litery „H”, skrótu od Heerlein, członu jego nazwiska (według brytyjskiej tradycji nazwiska matki). Zwróciliśmy się z prośba o jego uzupełnienie. Może nasi Rosyjscy przyjaciele wprowadzą tę  niezbędną korektę 


Peter Alabin (1824-1896) od 1884 do 1891 pełnił funkcję burmistrza i na tym stanowisku w dużej mierze przyczynił się do otwarcia pierwszego wodociągu w Samarze w 1886 roku.



                                       

                                         Odsłonięcie pierwszych "gwiazd" w Alei Sław



Alfred Josef Marie Ritter von Wellho  Vacano (Альфред фон-Вакано) (1846-1929), poddany austriacki, przedsiębiorca, filantrop, właściciel browaru w Samarze. Inicjator i sponsor budowy pierwszej kanalizacji w Samarze. W 1909 roku oddano do użytku sfinansowaną przez niego próbną kanalizację o długości 4,2 km.

Nikolay Zimin jest autorem projektu pierwszego wodociągu w Samarze. 




Widok ogólny na pierwsze "gwiazdy"


W latach 2017-2019  Aleja Sław wzbogaciła się o kolejne cztery tablice.

 


***

Fotografie zawdzięczam dyrektorowi generalnemu SKS-Samara Vladimirowi Biryukovowi (Главного управляющего директора ООО "Самарские коммунальные системы" Бирюкова Владимира) oraz Marii A. Almazovej, kierownikowi działu PR SKS (Мария Александровна Алмазова, начальник отдела по связям с общественностью ООО), za co bardzo dziękuję .

60 lat temu w Kattwyk (Hamburg)

W 1960 roku Koksownia Kattwyk (Hamburg) przygotowała specjalny medal poświęcony pamięci Williama Lindleya
czytaj więcej

60 lat temu w Kattwyk (Hamburg)

W 1960 roku, a więc sześćdziesiąt lat temu, Koksownia Kattwyk przygotowała specjalny medal poświęcony pamięci Williama Lindleya. Na awersie znajduje się biust Williama Lindleya z napisem:
HAMBURGERGAS (Hamburgski gaz, w górnej części) oraz  WILLIAM LINDLEY, ERBAUER DES ERSTEN HAMBURGER GASWERKS (W. Lindely, budowniczy pierwszej gazowni Hamburga, w dolnej:). Na rewersie umieszczono duży napis: HGW KOKEREI KATTWYK 1960 (Koksownia w Kattwyk, 1960).



                     Zbiory: Societas Lindleiana


Upamiętnienie dotyczyło otwarcia nowej koksowni w przemysłowej dzielnicy Hamburga otwartej w 1960 roku. Nowa koksownia istniała krótko. Wygaszona w 1981 roku, zburzona został w rok później.


W sierpnia 1844 roku nastąpiła uroczystość wmurowania kamienia węgielnego pod budowę pierwszej koksowni do produkcji gazu w Grasbrook. W rok później nadszedł czas: pierwsze publiczne latarnie gazowe do oświetlenia głównych ulice Hamburga gazem uzyskiwanym z węgla. Jesienią 1845 roku nastąpiła tak duża powódź, że nowa gazowa nie nadawała się do użytku. Potrzebny  był nowy budynek. „Przejął go angielski inżynier William Lindley, który był również odpowiedzialny za budowę nowoczesnego zaopatrzenia w wodę w Hamburgu. Latarnie gazowe spłonęły ponownie pod koniec 1846 roku: w liczbie 2020. Jasność ulic sprawiła, że ​​gazownia stała się tak popularna, że ​​jej wizerunek zdobił rewersy kart do gry” – pisze Sasha Disko-Schmidt w tekście Gasversorgung für die moderne Stadt (Zaopatrzenie w gaz nowoczesnego miasta). 



Zob. https://geschichtsbuch.hamburg.de/epochen/industrialisierung/gasversorgung-fuer-die-moderne-stadt/

 

Kattwyk wraz z Altoną znalazł się w obrębie Hamburga w 1937 roku. Obecnie z nawą tą wiąże się niezwykły most zwodzony Kattwykbrücke przerzucony nad południową Łabą, dla ruchu kolejowego i drogowego. Most o długości 290 metrów łączy Moorburg ze wschodnim półwyspem Kattwyk, który należy do wysp Łaby Hohe Schaar i Wilhelmsburga.

120. rocznica śmierci Williama Lindleya

 W dniu 22 maja 2020 roku, w środku pandemii koronawirusa, Stowarzyszenie Lindleyowskie upamiętnia 120. rocznicę śmierci Williama Lindleya
czytaj więcej

120. rocznica śmierci Williama Lindleya

W dniu 22 maja 2020 roku, w środku pandemii koronawirusa, Stowarzyszenie Lindleyowskie upamiętnia 120. rocznicę śmierci Williama Lindleya, projektanta warszawskiej kanalizacji i wodociągów.
W. Lindley zmarł 22 maja 1900 roku we własnym domu przy 74 Shooter's Hill Road w londyńskiej dzielnicy Blackheath. Miał mniej niż 92 lata. Przyczyną śmierci były problemy zdrowotne związane z wiekiem i niewydolność serca. W ostatnich chwilach życia towarzyszył mu jego najstarszy syn, Sir William Heerlein. Lindley, kontynuator prac ojca i jego siostra Julia. Pogrzeb odbył się trzy dni później. Został pochowany na cmentarzu Charlton w londyńskiej dzielnicy Greenwich.





Płaskorzeźba przedstawiająca Williama Lindleya na frontonie Stacji Ozonowania Pośredniego i Filtracji na Węglu Aktywnym na terenie Stacji Filtrów w Warszawie (2010 r.). 
Autor: Andrzej Krawczak,profesor Wydziału Malarstwa i Rzeźby krakowskiej ASP.





William Lindley senior odwiedził Warszawę tylko raz, w czerwcu 1876 roku, na zaproszenie generał-gubernatora Pawła Kotzebue i p.o. prezydenta Warszawy, generała Sokratesa Starynkiewicza. Po kilku dniach zwiedzania miasta W. Lindley zgodził się sporządzić projekt kanalizacji i wodociągów dla Warszawy. Projekt został opublikowany w 1879 roku, kiedy to mając 71 lat, W. Lindley przeszedł na emeryturę.




Umowa z miastem na prowadzenie tej wielkiej inwestycji komunalnej została podpisana z jego synem, Williamem H. ​​Lindleyem. W latach 1881–1917 był on głównym inżynierem budowy kanalizacji i zaopatrzenia w wodę w naszym mieście.

 

Światowy Dzień Wody 2020 z koronawirusem w tle

Światowy Dzień Wody w 2020 roku świętujemy w warunkach pandemii. Dlatego hasłem przewodnim jest prawidłowa higiena niezbędna dla  powstrzymanie rozprzestrzeniania się COVID-19 .
czytaj więcej

Światowy Dzień Wody 2020 z koronawirusem w tle

Światowy Dzień Wody odbywa się co roku w dniu 22 marca w celu uświadomienia, jak wielką rolę odgrywa woda i jak wielkie zagrożenie niesie ze sobą spadek jej zasobów.


Światowy Dzień Wody obchodzony jest od 1993 roku. Propozycja jego ustanowienia padła rok wcześniej podczas Konferencji ds. Środowiska i Rozwoju Narodów Zjednoczonych (UNCED). Zatwierdziło ją Zgromadzenie Ogólne ONZ. Od lat w obchodach tego dnia aktywnie uczestniczy również Unia Europejska.


 

 Źródło: https://www.igwp.org.pl/index.php/informacje/wydarzenia

 


Tego roku obchodzimy Światowy Dzień Wody: w warunkach pandemii. Dlatego hasłem przewodnim jest prawidłowa higiena rąk (ważna zawsze), ale dziś ze szczególnym akcentem na powstrzymanie rozprzestrzeniania się COVID-19 i wielu innych chorób zakaźnych.


https://www.teraz-srodowisko.pl/aktualnosci/Swiatowy-Dzien-Wody-2020-koronawirus-8435.html



22 marca to również święto pracowników gospodarki wodnej. „Na co dzień dbamy o zasoby wodne kraju. To nasza misja, pasja i wielka odpowiedzialność. Doskonale wiemy, że woda jest ważna w każdym aspekcie współczesnego życia, a zachowanie jej zasobów jest kluczowe również dla przyszłych pokoleń. To wyzwanie jakie dziś podejmujemy, najważniejsze, zwłaszcza w dobie zmieniającego się klimatu i kurczących się zasobów wodnych przy jednoczesnym zwiększaniu się populacji kraju i świata” – czytamy na stronie Wód Polskich.


https://wody.gov.pl/aktualnosci/993-swiatowy-dzien-wody-2020


Tym razem, zamiast wspólnego świętowania proponujemy  „Wirtualne zwiedzanie Stacji Filtrów” przygotowane przez MPWiK w Warszawie,


https://pl-pl.facebook.com/hashtag/mpwikwarszawa?source=feed_text&epa=HASHTAG&__tn__=*NK-R

Nowe wydanie ksiązki "Lindleyowie. Dzieje inżynierskiego rodu"

W 2019 r. ukazało się drukiem długo wyczekiwane  nowe, poszerzone i uzupełnione wydanie książki o Lindleyach!
czytaj więcej

Nowe wydanie ksiązki "Lindleyowie. Dzieje inżynierskiego rodu"

Z okazji 10-lecia w 2019 roku Towarzystwa Lindleyowskiego „Societas Lindleiana” ukazało się długo wyczekiwane przez członków i sympatyków nowe, poszerzone i uzupełnione wydanie książki Lindleyowie. Dzieje inżynierskiego rodu. Jej Autorem jest prof. dr Ryszard Żelichowski, Prezes naszej organizacji.

Książka opublikowana została w powołanej do życia serii Biblioteka „Societas Lindleiana” i składa się z trzech tomów. 







Tom I pierwszy dotyczy początków rodu i prac Lindleyów na terenie Wielkiej Brytanii oraz Cesarstwa Niemieckiego, tom drugi Cesarstwa Rosyjskiego (w tym Warszawy), tom III zaś dziejów członków rodziny seniora Lindleya i jego potomków do XXI wieku. Pełny opis bibliograficzny tomów ze spisami treści znajduje się pod poniższymi linkami:



https://e-isbn.pl/IsbnWeb/onix/summary.html?record_id=7667142

https://e-isbn.pl/IsbnWeb/onix/summary.html?record_id=7667143

https://e-isbn.pl/IsbnWeb/onix/summary.html?record_id=7667144



Seria ma charakter kolekcjonerski i limitowany nakład. Dostępna jest jedynie członkom Towarzystwa. Po nowym roku zapoznać się można będzie z nią w centralnych bibliotekach na terenie całego kraju.

Przejdź do strony:
  • << Pierwsza
  • < Poprzednia
  • 4
  • 5
  • 6
  • 7
  • 8
  • 9
  • 10
  • 11
  • 12
  • 13
  • Następna>
  • Ostatnia >>
Societas Lindleiana, wszelkie prawa zastrzeżone
  • O nas
  • Lindleyowie
  • E-biblioteka
  • Nasze archiwum
  • Kontakt
  • Linki
Projektowanie stron internetowych: www.bedweb.pl