Nowości

Życzenia świąteczne i z okazji nowego 2017 r.

Drogie Członkinie, Drodzy Członkowie i Sympatycy,
wiele się działo w naszych sprawach związanych z rocznicami lindleyowskimi. Uczestniczyliśmy w obchodach 130-rocznicy wody uruchomienie wodociągu warszawskiego, opublikowaliśmy książkę o pomiarach Warszawy i planie W.H. Lindlyea. Nie obyło się jednak bez pewnych perturbacji.
Ze względu na liczne wydarzenia polityczne w Warszawie latem 2016 r. (szczyt NATO, światowy zlot młodzieży katolickiej) konieczne stało się przeniesienie obchodów 130-lecia pierwszej wody w Warszawie z lipca na wrzesień. Obchody tej miłej dla nas rocznicy miały miejsce 6 września. Szczegóły zamieściliśmy w poprzednich nowościach Societas Lindleiana.
W dniu 6 grudnia zaprezentowaliśmy piękne wydanie planu W.H. Lindleya Warszawy z 1912 roku. Autorem tekstu o Lindleyach i Warszawie z tego okresu jest prof. Ryszard Żelichowski, zaś fachowej analizy techniki sporządzania planu dokonał dr Paweł Weszpiński, sekretarz naszego Societas.

Zbliża się koniec roku i tradycyjne święta. Z tej okazji składamy nasze najlepsze życzenia.

Fot. Urszula Frydrych

Przemówienie Williama (Billa) Lindleya w Warszawie z okazji 130-lecia wodociągów (6 września 2016 r.)

Ważnym akcentem obchodów naszego jubileuszu była trzydniowa wizyta w Warszawie Francisa Williama Lindleya, potomka WilliamaLindleya, projektanta sieci wodociągowej i kanalizacyjnej w naszym mieście.

Francis William Lindley z małżonką Philippą (na zdjęciu poniżej) przybyli z Wielkiej Brytanii na zaproszenie Spółki, by poznać dzieło swych przodków i odebrać Honorową Odznakę Zasłużonego dla MPWiK w m.st. Warszawie S.A. Kontakt z Panem Lindleyem nawiązaliśmy dzięki uprzejmości Pana Profesora Ryszarda Żelichowskiego, Prezesa Zarządu Stowarzyszenia Societas Lindleiana, autora monografii „Lindleyowie. Dzieje inżynierskiego rodu”. Najważniejszymi punktami wizyty naszego gościa były: gala jubileuszowa w Teatrze Narodowym 6 września oraz zwiedzanie Stacji Filtrów (przed południem tego samego dnia) i komory połączeniowej na kolektorze praskim w ul. Jagiellońskiej przy Ratuszowej (7 września). F.W. Lindley wziął też udział w specjalnym pokazie fontann dla pracowników Spółki. Pan Lindley był bardzo zadowolony z wizyty. Obok zamieszczamy tekst, który przygotował specjalnie dla czytelników „Wodociągowca Warszawskiego”, w którym przybliża postacie wielkich angielskich inżynierów ze swego rodu, ich związki z Warszawą i swoje wrażenia z pobytu w naszym mieście….

William (Bill) Lindley z żona Philippą zachwyceni jakością warszawskiej wody

Cały tekst czytaj “Wodociagowiec Warszawski”, jesień 2016, nr 34, przygotowany przez Wojciecha Bliżniaka (MPWiK):

http://www.lindleiana.pl/uploads/files/document_45_pl.pdf

110 rocznica śmierci Josepha Lindleya

W dniu 20 kwietnia 1906 roku w Ober Ursel(Oberursel), w wieku zaledwie czterdziestu siedmiu lat zmarł Joseph Lindley.  

Jak pisa Emil Sokal: „Przyczyny przedwczesnego zgonu szukać należy w przeciążeniu pracą zawodową, której początkowo wywiązała się choroba nerwowa, a gdy pomoc lekarzy okazała się bezowocna, gdy podróże i pobyt w klimacie południowym, zamiast ulgi i poprawy, wywołały skutek niepożądany, chory powrócił do Frankfurtu  nad Menem, leczył się w sanatorium dla nerwowo chorych, gdzie życie pracowite zakończył”. Pochowany został na cmentarzu Haupt Friedhof w Marburgu.

Joseph Lindley pozostawił po sobie żonę Emilię Suermondt, syna Henry Williama i córkę Julię Anitę. Miał talent do języków, mówił i pisał płynnie po niemiecku, francusku oraz o po rosyjsku. Gorliwie uczył się języka polskiego, ażeby porozumiewać się z robotnikami, a także by móc śledzić publikacje w prasie krajowej. 

Z Warszawą Joseph Lindley związał się na siedemnaście lat. Był przedstawicielem swojego starszego brata Williama Heerleina Lindleya, głównego inżyniera kanalizacji i wodociągów w Warszawie od 1888 roku. Tu upłynęła jego dojrzała młodość i większa część zawodowego życia. Był najbardziej warszawskim ze wszystkich Lindleyów. 

Jak pisał autor notatki o Josephie Lindleyu w Wielkiej Encyklopedii Powszechnej Ilustrowanej: „przez lat 16 rozwinął u nas bardzo pożyteczną działalność. Wielkiej jego pracowitości i energii zawdzięcza Warszawa doprowadzenie do końca tych robót [kanalizacyjnych]".

Na fotografii Joseph Lindley z synkiem Henrym na budowie wodociągów w Warszawie (ok. 1904 r.).

\

William (Bill) Lindley w Łodzi

W dniu 10 września 2015 roku Zakłady Wodociągów i Kanalizacji (ZWiK) w Łodzi uroczyście obchodziły 90-lecie rozpoczęcia budowy wodociągów i kanalizacji w tym mieście. Na zaproszenie prezesa ZWiK Romualda Bosakowskiego na uroczystą galę przybył do Łodzi Francis William V (Bill) Naunton Lindley z żoną Philippą, potomek męski w prostej linii Williama I Lindleya (1808-1900), angielskiego inżyniera cywilnego, założyciela firmy rodzinnej projektującej, dostarczającej ekspertyz i budującej wodociągi oraz kanalizację w kilkudziesięciu miastach Europy. 

Sir William II Heerlen (1853-1917), najstarszy syn i główny inżynier w firmie, z pomocą swoich dwóch braci – Roberta Searlesa i Josepha, przyczynił się do zaprojektowania i wykonania kanalizacji i wodociągów m.in. w Pradze, Budapeszcie, Frankfurcie nad Menem, Warszawie i Baku. Sporządził także projekty wodociągów dla Sankt Petersburga, Radomia i Łodzi. Te dwa pierwsze nie zostały wykonane głównie ze względu na wrzenia rewolucyjne 1905 roku, wojnę rosyjsko-japońską, a następnie pierwszą wojnę światową.

Podobnie wyglądała sytuacji w Łodzi. Pierwsze prace przygotowawcze rozpoczęły się już pod koniec XIX wieku, ale nabrały tempa dopiero około 1909 roku. W tym czasie William II Heerlein prowadził prace przy projektowaniu a następnie budowie wodociągu w Baku, który był ostatnim jego wielkim dziełem. Choć w Rosji trwała rewolucja, na początku 1917 roku William Heerlein Lindley wziął udział w otwarciu wodociągu w Baku. W grudniu tego roku zmarł nagle na atak serca.

Szczęśliwie dla Łodzi zastępcą W.H. Lindleya w Baku był inżynier Stefan Skrzywan. Wojna światowa i przedwczesna śmierć sir W.H. Lindleya uniemożliwiła realizację projektu łódzkiego. Inżynier Skrzywan, który poznał metody pracy Lindleya i był jego wielkim admiratorem, po przyjęciu funkcji głównego inżyniera w Łodzi, postanowił projekt ten zrealizować. Po dokonaniu niezbędnych modyfikacji, po kilkunastu latach pracy, ta wielka inwestycja został zakończona.

Do dziś zachwyt budzi konstrukcja zbiorników wody na Stokach, przypominających (ze względu na ceglane sklepienia łukowe), wnętrze średniowiecznej katedry. Dwa pierwsze z czterech zbiorników o pojemności 15 tyś m³ każdy, zbudowano w latach 1935-1937, a w latach 1949-1953 – dwa kolejne, identyczne, o tej samej pojemności.

William V Lindley jest praprawnukiem Williama I Lindleya i prawnukiem Roberta Searlesa, brata Williama II Heerleina. Jest też jedynym męskim potomkiem posługującym się imieniem William (Bill), nawiązującym do wielkiego przodka. Było to wydarzenie tym większej wagi, że William (Bill) Lindley odwiedził Polskę po raz pierwszy. 

William (Bill) był zachwycony gościnnością ZWiK oraz oprawą jubileuszowej gali. Odbywała się ona pod hasłem „Łódzka woda najlepsza” a zaproszeni goście mogli się o tym przekonać próbując sorbet na jej bazie oraz liczne napoje. takie jak piwo jubileuszowe, piwo atłasowe (marcowe) i łódzki kompot „Jabłko”.

 Czterem zasłużonym pracownikom firmy William (Bill) Lindley wręczył dyplomy potwierdzających „lindleyowską jakość” ich pracy.

W gali uczestniczyła prezydent miasta Łodzi, pani Hanna Zdanowska, senator Ryszard Bonisławski (wielki znawca historii Łodzi i autor wielu publikacji na ten temat) oraz Małgorzata Niemczyk, posłanka na Sejm z miasta Łodzi oraz inni znakomici goście. 

W części rozrywkowej na temat jubileuszu improwizował znakomity aktor kabaretowy i autor tekstów Andrzej Poniedzielski a Trio Leny Ledoff dało koncert muzyki, będący mieszanką jazzu i popularnych musicali. 

Trwającą kilka godzin galę zakończył toast lampką szampana wzniesiony przez prezesa ZWiK, Romualda Bosakowskiego i konsumpcja tortu okolicznościowego.

Na fotografii (od lewej): pani Małgorzata Niemczyk, łódzka posłanka na Sejm, pan Romuald Bosakowski, prezes łódzkiego ZWiK, pani Hanna Zdanowska, prezydent miasta Łodzi, WilliamV (Bill) Lindley i senator Ryszard Bonisławski. Fotografia wykonana w "Podziemnej katedrze" na Stokach 10 września 2015 r.
 

Więcej zobacz

http://www.zwik.lodz.pl/w-lodzi-goscil-william-v-lindley/

http://lodz.tvp.pl/21573471/potomek-williama-lindleya-odwiedzil-pdowodna-katedre

https://www.radiolodz.pl/posts/17936-romuald-bosakowski

https://www.radiolodz.pl/posts/17945-podziemna-katedra-na-stokach-w-lodzi-william-v-lindley-zdjecia

http://lodz.naszemiasto.pl/artykul/uroczysta-gala-zwik-w-teatrze-muzycznym-w-lodzi-zdjecia,3507129,artgal,t,id,tm.html

Stacja Filtrów Pomnikiem Historii

„Podczas gali w Prezydent Bronisław Komorowski podziękował wszystkim zaangażowanym w pielęgnowanie historii zamkniętej w murach warszawskich filtrów, które, oprócz swoich walorów historycznych, pełnią także funkcje użytkowe dla mieszkańców miasta. Zaznaczył, że projekt budowy Stacji Filtrów zrealizowany przez angielskiego inżyniera Williama Lindleya jest przedmiotem dumy kolejnych pokoleń Polaków, którzy szczególnie troszczą się o to wyjątkowe miejsce, przyczyniając się do zachowania oryginalnego kształtu stacji w czasie kolejnych modernizacji systemów uzdatniania wody, działających na terenie zakładu.
(…)
Wpisanie lindleyowskich filtrów na listę Pomników Historii, to dla całej Warszawy ważne wydarzenie. Dotychczas na liście Pomników Historii stolica reprezentowana była przez historyczny zespół miasta z Traktem Królewskim i zespołem pałacowym w Wilanowie.(…) Stacja Filtrów od 2008 r. znajdowała się w rejestrze Zabytków Województwa Mazowieckiego.

(…)

Główne obiekty zaplanowane przez Lindleya, a więc zabytkowa już wieża ciśnień (wyłączona z użytku w latach 30. XX w), budynki pompowni i kotłowni aktualnie pełniące funkcję sali muzealnej, czy wciąż eksploatowane filtry powolne oraz zbiorniki wody czystej i surowej, powstały w latach 1883-1926.

Najnowocześniejszym obiektem powstałym na terenie Stacji Filtrów jest Stacja Ozonowania Pośredniego i Filtracji na Węglu Aktywnym, która podobnie jak wcześniejsze inwestycje, od lindleyowskiej począwszy, ma za zadnie podnieść jakość oferowanej warszawiakom wody. Architektura budynku stylem nawiązuje do elewacji historycznych zabudowań.

Warszawskie Filtry otrzymały także w roku 2011 wyróżnienie w corocznym konkursie na „Zabytek Zadbany” ogłaszanym przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, nadzorowanym przez Generalnego Konserwatora Zabytków.

(…)

Stacja, która służy Warszawie i jej mieszkańcom niemalże nieprzerwanie od ponad 125 lat (po raz pierwszy woda z filtrów popłynęła w 1886 r.), powstała dzięki zabiegom ówczesnego prezydenta miasta – rosyjskiego generała Sokratesa Starynkiewicza. Projekt budowy wodociągów i kanalizacji dla miasta Warszawy przygotował w 1876 r. wybitny angielski inżynier William Lindley, a jego najstarszy syn William Heerlein Lindley objął w 1881 r. funkcję naczelnego inżyniera budowy”.

My jak zwykle przypominamy:

Warszawskie filtry to praca czterech Lindleyów: ojca Williama Lindleya (1808-1900) i jego trzech synów Williama Heerleina (1853-1017), Roberta Searlesa (1856-1925 ) i Josepha (1859-1906). Upominamy się o pamięć najmłodszego z braci – Josepha, który prawie całe swoje życie zawodowe spędził w Warszawie reprezentując firmę rodzinną.

Wpisanie obiektu na listę Pomników Historii to poważny krok w kierunku wpisania stacji na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO

Na podstawie: http://www.mpwik.com.pl/o-firmie/filtry-pomnikiem-historii

Zachęcamy do obejrzenia tego pięknego albumiku :

Album można obejrzeć w całości w naszej E-bibliotece.