• O nas

  • O nas

  • Lindleyowie

  • Lindleyowie

  • E-biblioteka

  • E-biblioteka

  • Nowości

  • Nowości

  • Nasze archiwum

  • Nasze archiwum

  • Kontakt

  • Kontakt

  • Linki

  • Linki

Aktualności

60 lat temu w Kattwyk (Hamburg)

W 1960 roku Koksownia Kattwyk (Hamburg) przygotowała specjalny medal poświęcony pamięci Williama Lindleya

60 lat temu w Kattwyk (Hamburg)

W 1960 roku, a więc sześćdziesiąt lat temu, Koksownia Kattwyk przygotowała specjalny medal poświęcony pamięci Williama Lindleya. Na awersie znajduje się biust Williama Lindleya z napisem:
HAMBURGERGAS (Hamburgski gaz, w górnej części) oraz  WILLIAM LINDLEY, ERBAUER DES ERSTEN HAMBURGER GASWERKS (W. Lindely, budowniczy pierwszej gazowni Hamburga, w dolnej:). Na rewersie umieszczono duży napis: HGW KOKEREI KATTWYK 1960 (Koksownia w Kattwyk, 1960).



                     Zbiory: Societas Lindleiana


Upamiętnienie dotyczyło otwarcia nowej koksowni w przemysłowej dzielnicy Hamburga otwartej w 1960 roku. Nowa koksownia istniała krótko. Wygaszona w 1981 roku, zburzona został w rok później.


W sierpnia 1844 roku nastąpiła uroczystość wmurowania kamienia węgielnego pod budowę pierwszej koksowni do produkcji gazu w Grasbrook. W rok później nadszedł czas: pierwsze publiczne latarnie gazowe do oświetlenia głównych ulice Hamburga gazem uzyskiwanym z węgla. Jesienią 1845 roku nastąpiła tak duża powódź, że nowa gazowa nie nadawała się do użytku. Potrzebny  był nowy budynek. „Przejął go angielski inżynier William Lindley, który był również odpowiedzialny za budowę nowoczesnego zaopatrzenia w wodę w Hamburgu. Latarnie gazowe spłonęły ponownie pod koniec 1846 roku: w liczbie 2020. Jasność ulic sprawiła, że ​​gazownia stała się tak popularna, że ​​jej wizerunek zdobił rewersy kart do gry” – pisze Sasha Disko-Schmidt w tekście Gasversorgung für die moderne Stadt (Zaopatrzenie w gaz nowoczesnego miasta). 



Zob. https://geschichtsbuch.hamburg.de/epochen/industrialisierung/gasversorgung-fuer-die-moderne-stadt/

 

Kattwyk wraz z Altoną znalazł się w obrębie Hamburga w 1937 roku. Obecnie z nawą tą wiąże się niezwykły most zwodzony Kattwykbrücke przerzucony nad południową Łabą, dla ruchu kolejowego i drogowego. Most o długości 290 metrów łączy Moorburg ze wschodnim półwyspem Kattwyk, który należy do wysp Łaby Hohe Schaar i Wilhelmsburga.

Societas Lindleiana objęło Honorowy Patronat

Na zaproszenie organizatorów Międzynarodowego  Festiwalu Pianistycznego Chopin w sercu Warszawy, Towarzystwo Lindleyowskie "Societas Lindleiana" zostało Honorowym Patronem tej najważniejszej tego lata imprezy kulturalnej naszej stolicy. 



Societas Lindleiana objęło Honorowy Patronat

Z wielką przyjemnością informujemy, że na zaproszenie organizatorów Międzynarodowego  Festiwalu Pianistycznego Chopin w sercu Warszawy, Towarzystwo Lindleyowskie "Societas Lindleiana" zostało Honorowym Patronem tej najważniejszej tego lata imprezy kulturalnej naszej stolicy.


 ***


Inauguracyjny recital włoskiej artystki Leonory Armellini
będzie miał miejsce 7 lipca o godzinie 16.00.

Kolejne recitale odbędą się w dniach:  14, 21, 28 lipca oraz 4, 11, 18 i 25 sierpnia 2018 r.


Szczegóły: http://chopinwsercuwarszawy.pl/festiwal-2018/

***


Cieszymy się z tego zaszczytu podwójnie. Po pierwsze, na rok 2018 przypada dwieście dziesiąta rocznica urodzin Williama Lindleya, założyciela inżynierskiego rodu, którego trzech synów nadzorowało prace kanalizacyjne i wodociągowe w Warszawie. Centralne obchody odbędą się jesienią w mieście Hamburgu, gdzie zaczęła się europejska kariera Lindleyów. 


Po drugie, festiwal będzie miał miejsce w nadzwyczaj pięknie odrestaurowanym kościele Świętej Trójcy, w którym „w roku 1825 Fryderyk Chopin wystąpił przed carem Aleksandrem I i otrzymał od niego pierścień z brylantem. Młody kompozytor śpiewał także w parafialnym chórze i słuchał tu kazań” - pisze Przemysław Lechowski, dyrektor artystyczny festiwalu.


Dla naszego Towarzystwa Lindleyowskiego najważniejsze jest to, że organizatorzy zauważyli i docenili, obok oczywistej religijnej roli kościoła (świątynia Boża) i kulturalnej  (dokonała akustyka), jej skromną całkiem świecką rolę w dziejach naszego miasta.


W 1881 roku oko Williama Heerleina Lindleya, angielskiego inżyniera cywilnego, w czasie wizyty w Warszawie, padło na elegancki w proporcjach, zaprojektowany przez samego Szymona Bogumiła Zuga, królewskiego architekta, kościół Świętej Trójcy. Nie względy religijne odegrały tu największą rolę, choć William H. Lindley był członkiem kościoła anglikańskiego, ale fakt, że wraz z wieńczącym go krzyżem był najwyższą budowlą ówczesnej Warszawy. Po rezygnacji ze względu na stan zdrowia siedemdziesięciotrzyletniego ojca Williama z prac nad kanalizacją i wodociągami Warszawy wszystkie jego obowiązki przejął najstarszy syn William H. Lindley.


Do tak wielkiej inwestycji infrastrukturalnej miasta potrzebny był nowoczesny i dokładny jego pomiar, a także szczegółowy plan. Do pomiarów zaś potrzebna była odpowiednia sieć punktów triangulacyjnych. I tak to na plan pierwszy wysunął się kościół Świętej Trójcy przy obecnym placu Stanisława Małachowskiego (wówczas placu Ewangelickiego przy ulicy Mazowieckiej i Erywańskiej). Krzyż na jego kopule wybrany został przez Williama H. Lindleya jako punkt główny (zero geodezyjne) do triangulacji Warszawy, w którym się zbiegało pięć punktów pomiarowych wyznaczonych w różnych miejscach miasta (szczegóły zob. R. Żelichowski, Paweł E. Weszpiński, Rok 1912. William Heerlein Lindley. Plan Warszawy. Wyd. Muzeum Warszawy 2016).


Jak pisał dr Paweł E. Weszpiński: „Wliczając pomiary i kartowanie uzupełniające, 237 ulic miasta na lewym brzegu Wisły skartowano w latach 1883-1893 na 686 arkuszach szkiców, a 71 ulic Pragi w latach 1903-1904 – na 170 arkuszach szkiców. Łącznie prace objęły 308 warszawskich ulic o długości 187,4 km, pomieszczono je na 836 arkuszach szkiców” (s. 161).


Przygotowania do prac triangulacyjnych w Warszawie ilustruje reprodukowana poniżej strona albumu pamiątkowego przygotowanego przez współpracowników Williama H. Lindleya z okazji 25-rocznicy rozpoczęcia prac kanalizacyjnych i wodociągowych w naszym mieście. Centralnym punkt tej strony stanowi kopuła i krzyż kościoła Świętej Trójcy. Widoczne jest także pięć pozostałych punktów pomiarów.



Organizatorzy/Organizers

Parafia Ewangelicko-Augsburska Świętej Trójcy W Warszawie

Towarzystwo im. Fryderyka Chopina

Partnerzy Artystyczni/Atristic Partners

Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny Towarzystwa Chopinowskiego W Hanowerze / Niemcy

Syberyjski Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny Im. Fryderyka Chopina W Tomsku / Rosja

Warszawskie Warsztaty Pianistyczne

Partnerzy Organizacyjni/Organizational Partners

Zespół Państwowych Szkół Muzycznych im. Fryderyka Chopina W Warszawie

Patronaty/Patronate

Towarzystwo Lindleyowskie Societas Lindleiana




  • Archiwum
Slideshow Image 1 Slideshow Image 2 Slideshow Image 2 Slideshow Image 2 Slideshow Image 2 Slideshow Image 2 Slideshow Image 2

Nowości

  • wszystkie
  • spotkania
  • książki
  • wystawy
  • Informacje prasowe
  • Ciekawostki
175174170168167

Album William Heerlein Lindley. Plan Warszawy 1912 r. nominowany do nagrody!

Album William Heerlein Lindley. Plan Warszawy 1912 r. nominowany do nagrody Najpiękniejszej Książki 2016 r.

czytaj więcej

Album William Heerlein Lindley. Plan Warszawy 1912 r. nominowany do nagrody!

William Heerlein Lindley (1853-1917), w setną rocznicę


Sąd Konkursowy Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek nominował do nagrody Najpiękniejszej Książki Roku 2016 wydane przez Muzeum Historyczne m.st. Warszawy  album pod tytułem William Heerlein Lindley. Plan Warszawy 1912 r., opracowany przez prof. Ryszard Żelichowskiego i dr Pawła E. Weszpińskiego.



Niestety, w tej kategorii Jury nagrodziło inną piękną książkę. Muzeum Warszawy było laureatem w tej kategorii w roku minionym. Nam pozostało cieszyć się z nominacją, która stanowi dowód uznania Jury dla naszej pracy, no i dla kunsztu edytorskiego zespołu pracowników Muzeum. Dziękujemy i gratulujemy!



Werdykt Jury ogłoszony został  podczas 8. Warszawskich Targów Książki w dniu 18 maja 2017 r. na Stadionie Narodowym.



Strony tytułowe i oprawa dwóch tomów


Cześć pierwsza, tekstowa



Grzbiety obu tomów w albumie

W 100-rocznicę wodociągu w Baku

 

W marcu 2017 roku miasto Baku obchodzi setną rocznicę budowy wodociągu według projektu W.H. Lindleya (na fot. Lindley i Tagijew)

czytaj więcej

W 100-rocznicę wodociągu w Baku

  


W 100 lat wodociągu Shollar-Baku, ostatniego dzieła Williama H. ​​Lindleya


Pod koniec XIX wieku gospodarze miasta Baku musieli uporać się z fundamentalnym problemem dla dalszego rozwoju Baku - niedoborem wody. Wyczerpano już wszystkie dostępne rozwiązania, począwszy od pobierania zanieczyszczonej wody z pobliskich rzek a na budowie zakładów odsalania wody morskiej zakończywszy. Także szukano specjalistów zagranicą. Po latach różnorodnych prób i narad zapadła decyzja, aby do miasta doprowadzić wodę z odległych źródeł gór Kaukazu.
Tego trudnego zadania podjął się r William Heerlein Lindley. Prace, które rozpoczął w 1899 roku, prowadził aż do śmierci w 1917 roku. Zaprojektowany przez niego rurociąg miał swój początek u źródeł rzeki Kura, wypływającej ze stoków Dolnego Kaukazu, 110 mil (177 km) na południe od miasta Baku.


Jak mówił sam Lindley: „W Europie Zachodniej kierowałem pracami wodociągowymi i kanalizacyjnymi w 35 miastach, ale nigdy nie miałem do czynienia z dziełem o takim technicznym rozmachu i trudnościach, jak budowa tego rurociągu”. Redakcja tygodnika „Illustrated London News” z 1912 roku w artykule zatytułowanym "Woda dla Miasta Wielkiej Ropy: Budowa najdłuższego wodociągu w Europie" opisała szczegółowo rozmach tej budowy.

Chociaż od 1914 roku trwała pierwsza wojna światowa, udało mu się Lindleyowi przybyć do Baku, by w 1917 roku wziąć udział w „wielkim otwarciu”. W dniu 21 stycznia milioner-filantrop Z.H. Taghiyev, wspierający projekt finansowo i propagandowo, przekręcił kurek w obecności wszystkich władz lokalnych i woda ze źródła w Shollar popłynęła do punktu poboru wody w centrum miasta. Następnego dnia Lindley włączył osobiście zawór i krystalicznie czysta woda wypełniła zbiornik na wodę o pojemności 4,5 miliona wiader wody.

Transkaukaskie Linie Kolejowe uhonorowały z tej okazji Lindleya żetonem na korzystanie z ich usług do końca życia.

Obecnie ujęcie w Shollar po stu latach nadal jest uznawane za najlepsze źródło wody miasta Baku, zarówno ze względu na jej jakość jak i na niezawodną dystrybucję

.

 

Była to ostatnia podróż Williama H. Lindleya do tej odległej części Imperium Rosyjskiego. Wiadomości z frontu, wkrótce o rewolucji bolszewickiej, oznaczały koniec świata, który znał. Sir William Heerlein Lindley zmarł w grudniu 1917 roku w swoim domu w Londynie na atak serca. Miał 64 lata.


Wieść o jego śmierci dotarła do Baku w następnym roku. W dniu 3 marca 1918 roku, na nadzwyczajnym wspólnym posiedzeniu władze miasta uczciły tę smutną wiadomość minutą ciszy.

Dla uczczenia jego zasług dla miasta władze stolicy Demokratycznej Republiki Azerbejdżanu przemianowały Aleję Romanowów na ulicę Williama H. Lindleya. W 1923 roku bolszewicy zmienili jej nazwę. Obecnie to ulica 28 maja i upamiętnia narodziny pierwszej Republiki Azerbejdżanu w 1918 roku.  


Na fotografii prace nad ujęciem w Szolar (w tle inż. Stefan Skrzywan)


 

Życzenia świąteczne i z okazji nowego 2017 r.

Życzenia świąteczne i noworoczne od Zarządu Societas Lindleiana
czytaj więcej

Życzenia świąteczne i z okazji nowego 2017 r.

Drogie Członkinie, Drodzy Członkowie i Sympatycy,
wiele się działo w naszych sprawach związanych z rocznicami lindleyowskimi. Uczestniczyliśmy w obchodach 130-rocznicy wody uruchomienie wodociągu warszawskiego, opublikowaliśmy książkę o pomiarach Warszawy i planie W.H. Lindlyea. Nie obyło się jednak bez pewnych perturbacji.
Ze względu na liczne wydarzenia polityczne w Warszawie latem 2016 r. (szczyt NATO, światowy zlot młodzieży katolickiej) konieczne stało się przeniesienie obchodów 130-lecia pierwszej wody w Warszawie z lipca na wrzesień. Obchody tej miłej dla nas rocznicy miały miejsce 6 września. Szczegóły zamieściliśmy w poprzednich nowościach Societas Lindleiana.
W dniu 6 grudnia zaprezentowaliśmy piękne wydanie planu W.H. Lindleya Warszawy z 1912 roku. Autorem tekstu o Lindleyach i Warszawie z tego okresu jest prof. Ryszard Żelichowski, zaś fachowej analizy techniki sporządzania planu dokonał dr Paweł Weszpiński, sekretarz naszego Societas.

Zbliża się koniec roku i tradycyjne święta. Z tej okazji składamy nasze najlepsze życzenia.



Fot. Urszula Frydrych

Plan Warszawy Lindleya z 1912 roku

Premiera książki Plan Lindleya Warszawy z 1912 r. Spotkanie z autorami 6 grudnia o godz. 18:00 w Muzeum Warszawskiej Pragi, przy ul. Targowej 50/52!
czytaj więcej

Plan Warszawy Lindleya z 1912 roku

Nowa publikacja z serii Plany Warszawy, prezentująca wybitne dzieła kartograficzne ze zbiorów Muzeum Warszawy, dotyczy planu opracowanego pod kierunkiem angielskiego inżyniera Williama Heerleina Lindleya i wydanego w 1912 roku. To najwierniejsze kartograficzne przedstawienie w małej skali Warszawy z początku XX wieku i zarazem synteza dzieła Lindleyów – szczegółowych planów miasta z lat 1883–1915, które powstały na potrzeby budowy wodociągów i kanalizacji.







Ryszard Żelichowski, Paweł E. Weszpiński, autorzy

William Heerlein Lindley. Plan Warszawy 1912. Plan niwelacyjny miasta Warszawy. Zdjęcie pod kierunkiem Głównego Inżyniera W.H. Lindleya


Premiera książki odbędzie się 6 grudnia o godz. 18:00 w Muzeum Warszawskiej Pragi, przy ul. Targowej 50/52.





Przemówienie Williama (Billa) Lindleya w Warszawie z okazji 130-lecia wodociągów (6 września 2016 r.)


William (Bill) Lindley przebywał na zaproszenie władz MPWiK S.A. wraz z małżonką w Warszawie w dniach 6-8 września i wziął udział w obchodach 130-rocznicy wody w Warszawie
czytaj więcej

Przemówienie Williama (Billa) Lindleya w Warszawie z okazji 130-lecia wodociągów (6 września 2016 r.)


 

Ważnym akcentem obchodów naszego jubileuszu była trzydniowa wizyta w Warszawie Francisa Williama Lindleya, potomka WilliamaLindleya, projektanta sieci wodociągowej i kanalizacyjnej w naszym mieście.


Francis William Lindley z małżonką Philippą (na zdjęciu poniżej) przybyli z Wielkiej Brytanii na zaproszenie Spółki, by poznać dzieło swych przodków i odebrać Honorową Odznakę Zasłużonego dla MPWiK w m.st. Warszawie S.A. Kontakt z Panem Lindleyem nawiązaliśmy dzięki uprzejmości Pana Profesora Ryszarda Żelichowskiego, Prezesa Zarządu Stowarzyszenia Societas Lindleiana, autora monografii „Lindleyowie. Dzieje inżynierskiego rodu”. Najważniejszymi punktami wizyty naszego gościa były: gala jubileuszowa w Teatrze Narodowym 6 września oraz zwiedzanie Stacji Filtrów (przed południem tego samego dnia) i komory połączeniowej na kolektorze praskim w ul. Jagiellońskiej przy Ratuszowej (7 września). F.W. Lindley wziął też udział w specjalnym pokazie fontann dla pracowników Spółki. Pan Lindley był bardzo zadowolony z wizyty. Obok zamieszczamy tekst, który przygotował specjalnie dla czytelników „Wodociągowca Warszawskiego”, w którym przybliża postacie wielkich angielskich inżynierów ze swego rodu, ich związki z Warszawą i swoje wrażenia z pobytu w naszym mieście….



 

William (Bill) Lindley z żona Philippą zachwyceni jakością warszawskiej wody


Cały tekst czytaj “Wodociagowiec Warszawski”, jesień 2016, nr 34, przygotowany przez Wojciecha Bliżniaka (MPWiK):

 

http://www.lindleiana.pl/uploads/files/document_45_pl.pdf

Przejdź do strony:
  • << Pierwsza
  • < Poprzednia
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
  • 6
  • 7
  • 8
  • 9
  • 10
  • 11
  • Następna>
  • Ostatnia >>
Societas Lindleiana, wszelkie prawa zastrzeżone
  • O nas
  • Lindleyowie
  • E-biblioteka
  • Nasze archiwum
  • Kontakt
  • Linki
Projektowanie stron internetowych: www.bedweb.pl