• O nas

  • O nas

  • Lindleyowie

  • Lindleyowie

  • E-biblioteka

  • E-biblioteka

  • Nasze archiwum

  • Nasze archiwum

  • Kontakt

  • Kontakt

  • Nowości

  • Nowości

  • Linki

  • Linki

Aktualności

200 lat zasłużonej Instytucji Inżynierii Cywilnej w Londynie

Do Instytucji Inżynierii Cywilnej należało aż pięciu członków rodziny Lindleyów

200 lat zasłużonej Instytucji Inżynierii Cywilnej w Londynie

Instytucja Inżynierii Cywilnej (ang. Institution of Civil Engineers (ICE) jest jedną z najbardziej szanowanych i uznanych na świecie instytucji zrzeszających inżynierów. Od 1818 roku przyjmuje w swoje szeregi słynnych i wpływowych inżynierów z Wielkiej Brytanii. W 2018 roku ICE obchodziła jubileusz 200-lecia swojego istnienia organizując z tej okazji szereg działań przypominających jej dorobek i ludzi z nią związanych.


Do tej szacownej instytucji należało aż pięciu członków rodziny Lindleyów.. William Lindley dołączył do Institution of Civil Engineers w 1842 roku, William Heerlein  w 1878, Robert Searles w 1881 i Joseph Lindley w 1899 roku. W XX wieku Marie Lindley, ostatni inżynier cywilny w rodzinie, została członkiem stowarzyszonym ICE w 1953 roku. W 1972 roku była drugą kobietą w historii ICE, która otrzymała pełne członkostwo (Fellowship).

Krótka historia ICE

Skromne początki ICE sięgają początków 1818 roku. Niewielka grupa młodych inżynierów spotkała się w londyńskiej kawiarni i podjęła decyzję o założeniu Instytucji Inżynierii Cywilnej, pierwszej na świecie organizacji  zrzeszającej profesjonalną kadrę inżynierską. Pierwszym prezydentem został w 1820 roku Thomas Telford. Znany z licznych projektów infrastrukturalnych przyciągnął do ICE wielu nowych członków i odegrał ogromną rolę w kształtowaniu dzisiejszego oblicza ICE.
Od tego czasu ICE jest domem dla wielu największych inżynierów w historii Wielkiej Brytaniii. Po 200 latach zrzesza ponad 92 000 członków w swoich filiach w ponad 150 państwach na całym świecie.



Linki w j. ang.: https://www.ice.org.uk/about-ice/our-history

https://en.wikipedia.org/wiki/Institution_of_Civil_Engineers



Siedziba ICE, One Great George Street, London SW1



Siedziba ICE

Zawodowa Szkoła im. Williama Lindleya w Hamburgu

Od 15 listopada Wolne Miasto Hanzeatyckie Hamburg ma swoją “Zawodową Szkołę im. Williama Lindleya” (Berufliche Schule William Lindley)!

Zawodowa Szkoła im. Williama Lindleya w Hamburgu

Zawodowa Szkoła im. Williama Lindleya

Oficjalna ceremonia ze zmiana nazwy szkoły zaplanowana została na 14 listopada tego roku.Wśród honorowych gości znaleźli się przedstawiciele  lokalnych władz Senator Ties Rabe, przewodniczący Cechu Instalatorów Fritz Schellhorn i przedstawiciele firm pracodawców oraz organizatorów praktyk technicznych uczniów. Specjalne zaproszenie skierowane zostało do potomków Williama Lindleya i prezesa Societas Lindleiana. Podczas uroczystości zmiany nazwy szkoły rodzinę reprezentował potomek Williama Lindleya w prostej linii Eugen Deubner, który do Hamburg przybył z żoną Karin.


Direktor szkoły, Jörn Buck gorąco powitał honorowych gości, nauczycieli i uczniów. Mowy z tej okazji wygłosił Senator Ties Rabe, przewodniczący Cechu Instalatorów Mr. Fritz Schellhorn i  p.  Bottländer, szef działu personalnego firmy e.on-Hanse.

Dr Ortwin Pelc, z Muzeum Historii Hamburga, wygłosił obszerny wykład na temat działalności i osiągnięć Williama Lindleya w Hamburgu.



Eugen Deubner i Rainer Schulz, prezes Hamburskiego Instytutu Kształcenia Zawodowego (Hamburgische  Institut für Berufliche Bildung, jednostki zarządzającej szkolnictwem zawodowym w Hamburgu) zostali poproszeni o odsłonięcie rzeźby i tablicy z nowa nazwą szkoły.

Rzeźba przedstawiająca głowę William Lindley odwzorowuje rzeźbę wykonaną przez Hansjörga Wagnera, która znajduje się w Hamburgu przy Baumwall.


Eugen Deubner wygłosił krótkie przemówienie i przekazaniem kierownikowi szkoły kopii  rysunku przedstawiającego przekrój słynnego owalnego kanału projektu Williama Lindleya wykonanego dla Warszawy w biurze syna (Williama H. Lindleya) we Frankfurcie nad Menem. Rysunek zawiera dwujęzyczny opis – po niemiecku i po polsku.

Prezes przekazał na ręce dyrektora Bucka list od prezes Zarządu Miejskiego Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji w m.st. Warszawie S.A., p. Hanny Krajewskiej, z egzemplarzem albumu “125 lat Wodociągów Warszawskich 1886-2011”. 


Od 15 listopada Wolne Miasto Hanzeatyckie Hamburg ma swoją “Zawodową Szkołę im. Williama Lindleya” (Berufliche Schule William Lindley)!



Więcej na ten temat zob. nasza: E-biblioteka
  • Archiwum
Slideshow Image 1 Slideshow Image 2 Slideshow Image 2 Slideshow Image 2 Slideshow Image 2 Slideshow Image 2 Slideshow Image 2

Nowości

  • wszystkie
  • spotkania
  • książki
  • wystawy
  • Informacje prasowe
  • Ciekawostki
279278272269267

Warszawska wieża wodociągowa przechodzi remont


Wieża wodociągowa przy ul. Koszykowej 81 przechodzi
czwarty remont w swojej historii!
czytaj więcej

Warszawska wieża wodociągowa przechodzi remont


Tego lata dyrekcja Miejskiego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji S.A. podjęła decyzję o konserwatorskim remoncie wieży wodociągowej na Stacji Filtrów przy ul. Koszykowej 81. Jak przypomniał Wojciech Bliżniak, autor tekstu na ten temat opublikowanym w branżowym piśmie „Wodociągowiec”, jest ro czwarty remont tego obiektu od 1937 roku. 



Prace odbywają się pod nadzorem Mazowieckiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, a projekt wykonała firma A-projekt. Zakończenie prac przewidziane jest w grudniu tego roku. 



W swoje 136. Urodziny wieża odzyska dawne piękno, tak jak zaplanowali to William i William H. Lindleyowie. Czekamy na zimową iluminację!

Promocja nowego CD Maachy Deubner w austriackim Radiu Ö1 (ORF)

Najnowsze CD  Maachy Deubner po tytułem „Bessonnitsa /Insomnia - A Mandelstam Album" do odsłuchania w austriackim Radiu Ö1 (ORF) 
czytaj więcej

Promocja nowego CD Maachy Deubner w austriackim Radiu Ö1 (ORF)

Wspaniały tydzień z pięknym głosem Maachy Deubner w austriackim Radiu Ö1 (ORF) Jest wyjątkowa okazja, by posłuchać „naszej gwiazdy” Maachy Deubner w podkaście austriackiego radia Ö1 (ORF).


Artystka prezentuje w nim swoją ostatnią płytę CD „Bessonnitsa /Insomnia - A Mandelstam Album” z muzyką kameralną Eleny Firsovej, Sofii Gubaiduliny, Edison Denisov i Valentin Silvestrov.W audycji radiowej znalazły się również arcydzieła W.A. Mozarta, Gija Kanczeli, Valentina Silvestrova, Gustava Mahlera.




Maacha Deubner, sopran

"Głos Maachy Deubner jest zjawiskowy sam w sobie."

Oficjalna strona artystki :

Maacha Deubner - Soprano - Official website (maacha-deubner.com)

 

Nowe CD Maacha Deubner przygotowała we współpracy z Tatjaną Frumkis, kompozytorką urodzoną i wykształconą w Tallinie (Estonia), od 30 lat mieszkającą w Berlinie. 


Maacha Deubner i Tatjana Frumkis udzielają również wywiadów na temat swoich muzycznych inspiracji


Zapraszamy do posłuchania!

https://oe1.orf.at/programm/20220423/675925/Maacha-Deubner-Tatjana-Frumkis





***
Osip Emiljewicz Mandelsztam, ur. 2 stycznia 1891 roku w Warszawie, zm. 27 grudnia 1938 roku w łagrze tranzytowym Wtoraja Rieczka pod Włądywostokiem. Jeden z głównych przedstawicieli akemizmu. Ofiara wielkiego terroru w ZSRR. W latach 1907–1908 odbył podróż do Paryża (studiował na Sorbonie), później do Niemiec, gdzie w latach 1909–1910 studiował klasyczną literaturę francuską na uniwersytecie w Heidelbergu. Od 1911 do 1917 roku studiował natomiast filozofię na uniwersytecie w Sankt Petersburgu, której jednak nie ukończył.

Jako poeta debiutował w 1910 roku, w piśmie „Apollon”. Sławę zyskał trzy lata później zbiorem wierszy Kamień, a wydany w 1922 roku tom Tristia umocnił jego pozycję w środowisku poetów. Inspiracją wierszy z tego okresu była przede wszystkim kultura antyku oraz mistyczny świat dawnej kultury rosyjskiej. Napisany przez niego w 1913 i wydany w 1919 roku manifest Świt akmeizmu określał ramy tej poezji.

Z początkiem lat 30. Mandelsztam zwrócił się ku prozie. W 1933 roku ukończył ostatnią książkę Podróż do Armenii, będącą poetyckim opisem autentycznej wyprawy na Kaukaz, jaką Mandelsztam odbył wraz z żoną we wczesnych latach 30. Pisane przez niego później wiersze nie mogły już zostać wydane ze względu na wszechobecny stalinowski terror.

W latach 1934–1937 Mandelsztam przebywał na zesłaniu, na osobisty rozkaz Stalina, początkowo w Czerdyniu, a później w Woroneżu.

Początek światowej sławy Osipa rozpoczął się dopiero w latach siedemdziesiątych XX w., za sprawą wdowy, Nadieżdy Mandelsztam, opisującej w swojej książce Nadzieja w beznadziei los swego zmarłego męża. Ocalone wiersze złożyły się na Woroneskie zeszyty.

Obecnie Osipa Mandelsztama stawia się – obok Borysa Pasternaka, Anny Achmatowej, Mariny Cwietajewej i Iosifa Brodskiego – na piedestale największych poetów rosyjskich XX wieku.

Wielkanoc w 2022 roku

Wielkanoc 2022 roku upłynie nam w cieniu inwazji Rosji na Ukrainę. Warszawskie Wodociągi przysłały nam piękne życzenia świąteczne. Dzielimy się nimi z naszymi przyjaciółmi.
czytaj więcej

Wielkanoc w 2022 roku

Wielkanoc 2022 roku upłynie nam w cieniu inwazji Rosji na Ukrainę. 
Solidaryzujemy się z ofiarami tej wojny, zarówno z tymi, którzy pozostali w domu i liczą na jej szybkie zakończenie, jak i tymi, którzy przybyli do Polski, aby tu zbudować swoje nowe życie. 

Bliskie nam Warszawskie Wodociągi przysłały nam piękne życzenia świąteczne, które w symboliczny sposób oddają ducha naszej solidarności z Ukrainą. Chcemy podzielić się nimi z naszymi przyjaciółmi.




1 kwietnia 2022 r.– wizyta lemura i Asi w Stacji Filtrów

Asia podróżuje ze swoim pluszowym przyjacielem po Polsce. Zwiedziła z nim Stację Filtrów. Warto 1 kwietnia przypomnieć o tym ważnym wydarzeniu.
czytaj więcej

1 kwietnia 2022 r.– wizyta lemura i Asi w Stacji Filtrów

Wreszcie zniesione zostały w naszym kraju liczne rygory związane z epidemią Covid-19, ale w Ukrainie trwa krwawa wojna wywołana agresją przywódców Rosji. Nie możemy jeszcze w pełni wrócić do dawnego stylu życia, ale możemy oddać się wspomnieniom. Asia podróżuje ze swoim pluszowym przyjacielem po Polsce i zwiedziła z nim, dosyć gruntownie, Stację Filtrów w Warszawie, co  opisała w swoim na lemurowym blogu.




Asia przedstawia się tak:

Mam na imię Asia i witam Cię na lemurowym blogu – jedynym blogu poświęconym tylko i wyłącznie podróżom po Polsce. Znajdziesz tu tajemnicze miejsca, niesamowite tradycje i regionalne zwyczaje. Wyrusz razem ze mną w podróż, która zaczyna się tuż za drzwiami! Zapraszam!





Lemur trochę zmęczony wrażeniami...



Zapraszamy na wycieczkę z tą sympatyczną parą podróżników.

https://lemurpodroznik.pl/zespol-stacji-filtrow-warszawskich-czyli-skad-sie-bierze-woda-w-kranie/

Wolna Ukraina: Muzeum Historii Toalet w Kijowie obchodzi w tym roku swoje 15-lecie

Muzeum Historii Toalet w Kijowie obchodzi w tym roku swoje 15-lecie. Czy przetrwa niszczycielskie ataki rosyjskich rakiet?

czytaj więcej

Wolna Ukraina: Muzeum Historii Toalet w Kijowie obchodzi w tym roku swoje 15-lecie



Jedno z niewielu światowych muzeów poświęconych toaletom znajduje się w Kijowie, bombardowanej przez rosyjskie wojska, stolicy niepodległej Ukrainy. Warto złożyć mu wirtualną wizytę zanim przypadkowa rakieta zniszczy jej unikalne zbiory.  






Muzeum Historii Toalety to prywatne muzeum założone w Kijowie przez małżeństwo biznesmenów i entuzjastów historii higieny, Nikolaya i Mariny Bogdanenko. Otwarte zostało ono we wrześniu 2007 r. Znajduje się ono na liście 10 najpopularniejszych i najbardziej ciekawych muzeów w Ukrainie. Mieści się we „Wieży numer 5”, na ul. Rybalskiej nr 22.  Wieża stanowiła część umocnień Twierdzy Kijów i prace przy niej rozpoczęto w 1833 r. (trwały 13 lat), z przeznaczeniem na magazyny z prowiantem i amunicją. Dzisiaj we wieży znajduje się jedno z dużych centrów biznesowych w Kijowie oraz  największa na świecie kolekcja toalet oraz pamiątek z nimi związanych, co odnotowane zostało w Księdze Rekordów Guinnessa.






Eksponaty muzeum są uporządkowane chronologicznie, zgodnie z historią rozwoju ludzkości: „Prahistoria”, „Starożytność”, „Średniowiecze”, „Odrodzenie”, „Wiek XVII – XXI” i „ART WC”.






Zapraszamy do zwiedzania, chwilowo wirtualnie, w niedalekiej przyszłości osobiście!

https://pl.wikipedia.org/wiki/Muzeum_historii_toalety

http://museumtoilet.com.ua/


Przejdź do strony:
  • << Pierwsza
  • < Poprzednia
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
  • 6
  • 7
  • 8
  • 9
  • 10
  • Następna>
  • Ostatnia >>
Societas Lindleiana, wszelkie prawa zastrzeżone
  • O nas
  • Lindleyowie
  • E-biblioteka
  • Nasze archiwum
  • Kontakt
  • Linki
Projektowanie stron internetowych: www.bedweb.pl