• O nas

  • O nas

  • Lindleyowie

  • Lindleyowie

  • E-biblioteka

  • E-biblioteka

  • Nasze archiwum

  • Nasze archiwum

  • Kontakt

  • Kontakt

  • Nowości

  • Nowości

  • Linki

  • Linki

Aktualności

60 lat temu w Kattwyk (Hamburg)

W 1960 roku Koksownia Kattwyk (Hamburg) przygotowała specjalny medal poświęcony pamięci Williama Lindleya

60 lat temu w Kattwyk (Hamburg)

W 1960 roku, a więc sześćdziesiąt lat temu, Koksownia Kattwyk przygotowała specjalny medal poświęcony pamięci Williama Lindleya. Na awersie znajduje się biust Williama Lindleya z napisem:
HAMBURGERGAS (Hamburgski gaz, w górnej części) oraz  WILLIAM LINDLEY, ERBAUER DES ERSTEN HAMBURGER GASWERKS (W. Lindely, budowniczy pierwszej gazowni Hamburga, w dolnej:). Na rewersie umieszczono duży napis: HGW KOKEREI KATTWYK 1960 (Koksownia w Kattwyk, 1960).



                     Zbiory: Societas Lindleiana


Upamiętnienie dotyczyło otwarcia nowej koksowni w przemysłowej dzielnicy Hamburga otwartej w 1960 roku. Nowa koksownia istniała krótko. Wygaszona w 1981 roku, zburzona został w rok później.


W sierpnia 1844 roku nastąpiła uroczystość wmurowania kamienia węgielnego pod budowę pierwszej koksowni do produkcji gazu w Grasbrook. W rok później nadszedł czas: pierwsze publiczne latarnie gazowe do oświetlenia głównych ulice Hamburga gazem uzyskiwanym z węgla. Jesienią 1845 roku nastąpiła tak duża powódź, że nowa gazowa nie nadawała się do użytku. Potrzebny  był nowy budynek. „Przejął go angielski inżynier William Lindley, który był również odpowiedzialny za budowę nowoczesnego zaopatrzenia w wodę w Hamburgu. Latarnie gazowe spłonęły ponownie pod koniec 1846 roku: w liczbie 2020. Jasność ulic sprawiła, że ​​gazownia stała się tak popularna, że ​​jej wizerunek zdobił rewersy kart do gry” – pisze Sasha Disko-Schmidt w tekście Gasversorgung für die moderne Stadt (Zaopatrzenie w gaz nowoczesnego miasta). 



Zob. https://geschichtsbuch.hamburg.de/epochen/industrialisierung/gasversorgung-fuer-die-moderne-stadt/

 

Kattwyk wraz z Altoną znalazł się w obrębie Hamburga w 1937 roku. Obecnie z nawą tą wiąże się niezwykły most zwodzony Kattwykbrücke przerzucony nad południową Łabą, dla ruchu kolejowego i drogowego. Most o długości 290 metrów łączy Moorburg ze wschodnim półwyspem Kattwyk, który należy do wysp Łaby Hohe Schaar i Wilhelmsburga.

Zawodowa Szkoła im. Williama Lindleya w Hamburgu

Od 15 listopada Wolne Miasto Hanzeatyckie Hamburg ma swoją “Zawodową Szkołę im. Williama Lindleya” (Berufliche Schule William Lindley)!

Zawodowa Szkoła im. Williama Lindleya w Hamburgu

Zawodowa Szkoła im. Williama Lindleya

Oficjalna ceremonia ze zmiana nazwy szkoły zaplanowana została na 14 listopada tego roku.Wśród honorowych gości znaleźli się przedstawiciele  lokalnych władz Senator Ties Rabe, przewodniczący Cechu Instalatorów Fritz Schellhorn i przedstawiciele firm pracodawców oraz organizatorów praktyk technicznych uczniów. Specjalne zaproszenie skierowane zostało do potomków Williama Lindleya i prezesa Societas Lindleiana. Podczas uroczystości zmiany nazwy szkoły rodzinę reprezentował potomek Williama Lindleya w prostej linii Eugen Deubner, który do Hamburg przybył z żoną Karin.


Direktor szkoły, Jörn Buck gorąco powitał honorowych gości, nauczycieli i uczniów. Mowy z tej okazji wygłosił Senator Ties Rabe, przewodniczący Cechu Instalatorów Mr. Fritz Schellhorn i  p.  Bottländer, szef działu personalnego firmy e.on-Hanse.

Dr Ortwin Pelc, z Muzeum Historii Hamburga, wygłosił obszerny wykład na temat działalności i osiągnięć Williama Lindleya w Hamburgu.



Eugen Deubner i Rainer Schulz, prezes Hamburskiego Instytutu Kształcenia Zawodowego (Hamburgische  Institut für Berufliche Bildung, jednostki zarządzającej szkolnictwem zawodowym w Hamburgu) zostali poproszeni o odsłonięcie rzeźby i tablicy z nowa nazwą szkoły.

Rzeźba przedstawiająca głowę William Lindley odwzorowuje rzeźbę wykonaną przez Hansjörga Wagnera, która znajduje się w Hamburgu przy Baumwall.


Eugen Deubner wygłosił krótkie przemówienie i przekazaniem kierownikowi szkoły kopii  rysunku przedstawiającego przekrój słynnego owalnego kanału projektu Williama Lindleya wykonanego dla Warszawy w biurze syna (Williama H. Lindleya) we Frankfurcie nad Menem. Rysunek zawiera dwujęzyczny opis – po niemiecku i po polsku.

Prezes przekazał na ręce dyrektora Bucka list od prezes Zarządu Miejskiego Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji w m.st. Warszawie S.A., p. Hanny Krajewskiej, z egzemplarzem albumu “125 lat Wodociągów Warszawskich 1886-2011”. 


Od 15 listopada Wolne Miasto Hanzeatyckie Hamburg ma swoją “Zawodową Szkołę im. Williama Lindleya” (Berufliche Schule William Lindley)!



Więcej na ten temat zob. nasza: E-biblioteka
  • Archiwum
Slideshow Image 1 Slideshow Image 2 Slideshow Image 2 Slideshow Image 2 Slideshow Image 2 Slideshow Image 2 Slideshow Image 2

Nowości

  • wszystkie
  • spotkania
  • książki
  • wystawy
  • Informacje prasowe
  • Ciekawostki
281279278272269

Z archiwalnej półki

 

Płyta chodnikowa poświęcona Lindleyom przed ratuszem Ochoty!

czytaj więcej

Z archiwalnej półki


Przed Urzędem Dzielnicy Ochota m.st. Warszawy, przy głównym wejściu od strony ul. Grójeckiej, w oczy rzucają się pamiątkowe płyty chodnikowe, poświęcone pamięci osób zasłużonych dla Ochoty, dla Warszawy.

Jedna z tablic została poświęcona Lindleyom – ojcu Williamowi i synowi , Williamowi Heerleinowi. To tu, w tej dzielnicy powstał Centralny Wodociąg z charakterystyczną wieżą wodociągową.






Pomysł na wmurowywanie w chodnik płyt honorujących ważnych dla dzielnicy osób powstał  kilka lat temu, gdy Zarząd Dróg Miejskich budował nowy chodnik przed Urzędem Dzielnicy. Pomysłodawca instalacji płyt pamiątkowych był Piotr Żbikowski, radny Rady m.st. Warszawy.



Rozpoczęto od Konstantego Juliana Ordona, upamiętnionego przez Adama Mickiewicza w wierszu „Reduta Ordona”, jako bohaterskiego obrońcy jednego z fortów z 1831 roku. Następna była Maria Curie-Skłodowska, podwójna noblistka jest mocno związana  z dzielnicą Ochota. Tutaj zbudowała Instytut Radowy, w którym działa Towarzystwo Marii Skłodowskiej-Curie i mieści izbę jej pamięci.



Potem pojawiła się tablica poświęcona  Sokratesowi Starynkiewiczowi – pełniącemu obowiązki prezydenta Warszawy w latach 1875 – 1892.  Naturalnym wyborem była płyta poświęcona angielskim inżynierom cywilnym. Okazją był 150-rocznica popłynięcia  pierwszej filtrowanej wody w kranach mieszkańców Warszawy (2016 r.).

Warszawska wieża wodociągowa przechodzi remont


Wieża wodociągowa przy ul. Koszykowej 81 przechodzi
czwarty remont w swojej historii!
czytaj więcej

Warszawska wieża wodociągowa przechodzi remont


Tego lata dyrekcja Miejskiego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji S.A. podjęła decyzję o konserwatorskim remoncie wieży wodociągowej na Stacji Filtrów przy ul. Koszykowej 81. Jak przypomniał Wojciech Bliżniak, autor tekstu na ten temat opublikowanym w branżowym piśmie „Wodociągowiec”, jest ro czwarty remont tego obiektu od 1937 roku. 



Prace odbywają się pod nadzorem Mazowieckiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, a projekt wykonała firma A-projekt. Zakończenie prac przewidziane jest w grudniu tego roku. 



W swoje 136. Urodziny wieża odzyska dawne piękno, tak jak zaplanowali to William i William H. Lindleyowie. Czekamy na zimową iluminację!

Promocja nowego CD Maachy Deubner w austriackim Radiu Ö1 (ORF)

Najnowsze CD  Maachy Deubner po tytułem „Bessonnitsa /Insomnia - A Mandelstam Album" do odsłuchania w austriackim Radiu Ö1 (ORF) 
czytaj więcej

Promocja nowego CD Maachy Deubner w austriackim Radiu Ö1 (ORF)

Wspaniały tydzień z pięknym głosem Maachy Deubner w austriackim Radiu Ö1 (ORF) Jest wyjątkowa okazja, by posłuchać „naszej gwiazdy” Maachy Deubner w podkaście austriackiego radia Ö1 (ORF).


Artystka prezentuje w nim swoją ostatnią płytę CD „Bessonnitsa /Insomnia - A Mandelstam Album” z muzyką kameralną Eleny Firsovej, Sofii Gubaiduliny, Edison Denisov i Valentin Silvestrov.W audycji radiowej znalazły się również arcydzieła W.A. Mozarta, Gija Kanczeli, Valentina Silvestrova, Gustava Mahlera.




Maacha Deubner, sopran

"Głos Maachy Deubner jest zjawiskowy sam w sobie."

Oficjalna strona artystki :

Maacha Deubner - Soprano - Official website (maacha-deubner.com)

 

Nowe CD Maacha Deubner przygotowała we współpracy z Tatjaną Frumkis, kompozytorką urodzoną i wykształconą w Tallinie (Estonia), od 30 lat mieszkającą w Berlinie. 


Maacha Deubner i Tatjana Frumkis udzielają również wywiadów na temat swoich muzycznych inspiracji


Zapraszamy do posłuchania!

https://oe1.orf.at/programm/20220423/675925/Maacha-Deubner-Tatjana-Frumkis





***
Osip Emiljewicz Mandelsztam, ur. 2 stycznia 1891 roku w Warszawie, zm. 27 grudnia 1938 roku w łagrze tranzytowym Wtoraja Rieczka pod Włądywostokiem. Jeden z głównych przedstawicieli akemizmu. Ofiara wielkiego terroru w ZSRR. W latach 1907–1908 odbył podróż do Paryża (studiował na Sorbonie), później do Niemiec, gdzie w latach 1909–1910 studiował klasyczną literaturę francuską na uniwersytecie w Heidelbergu. Od 1911 do 1917 roku studiował natomiast filozofię na uniwersytecie w Sankt Petersburgu, której jednak nie ukończył.

Jako poeta debiutował w 1910 roku, w piśmie „Apollon”. Sławę zyskał trzy lata później zbiorem wierszy Kamień, a wydany w 1922 roku tom Tristia umocnił jego pozycję w środowisku poetów. Inspiracją wierszy z tego okresu była przede wszystkim kultura antyku oraz mistyczny świat dawnej kultury rosyjskiej. Napisany przez niego w 1913 i wydany w 1919 roku manifest Świt akmeizmu określał ramy tej poezji.

Z początkiem lat 30. Mandelsztam zwrócił się ku prozie. W 1933 roku ukończył ostatnią książkę Podróż do Armenii, będącą poetyckim opisem autentycznej wyprawy na Kaukaz, jaką Mandelsztam odbył wraz z żoną we wczesnych latach 30. Pisane przez niego później wiersze nie mogły już zostać wydane ze względu na wszechobecny stalinowski terror.

W latach 1934–1937 Mandelsztam przebywał na zesłaniu, na osobisty rozkaz Stalina, początkowo w Czerdyniu, a później w Woroneżu.

Początek światowej sławy Osipa rozpoczął się dopiero w latach siedemdziesiątych XX w., za sprawą wdowy, Nadieżdy Mandelsztam, opisującej w swojej książce Nadzieja w beznadziei los swego zmarłego męża. Ocalone wiersze złożyły się na Woroneskie zeszyty.

Obecnie Osipa Mandelsztama stawia się – obok Borysa Pasternaka, Anny Achmatowej, Mariny Cwietajewej i Iosifa Brodskiego – na piedestale największych poetów rosyjskich XX wieku.

Wielkanoc w 2022 roku

Wielkanoc 2022 roku upłynie nam w cieniu inwazji Rosji na Ukrainę. Warszawskie Wodociągi przysłały nam piękne życzenia świąteczne. Dzielimy się nimi z naszymi przyjaciółmi.
czytaj więcej

Wielkanoc w 2022 roku

Wielkanoc 2022 roku upłynie nam w cieniu inwazji Rosji na Ukrainę. 
Solidaryzujemy się z ofiarami tej wojny, zarówno z tymi, którzy pozostali w domu i liczą na jej szybkie zakończenie, jak i tymi, którzy przybyli do Polski, aby tu zbudować swoje nowe życie. 

Bliskie nam Warszawskie Wodociągi przysłały nam piękne życzenia świąteczne, które w symboliczny sposób oddają ducha naszej solidarności z Ukrainą. Chcemy podzielić się nimi z naszymi przyjaciółmi.




1 kwietnia 2022 r.– wizyta lemura i Asi w Stacji Filtrów

Asia podróżuje ze swoim pluszowym przyjacielem po Polsce. Zwiedziła z nim Stację Filtrów. Warto 1 kwietnia przypomnieć o tym ważnym wydarzeniu.
czytaj więcej

1 kwietnia 2022 r.– wizyta lemura i Asi w Stacji Filtrów

Wreszcie zniesione zostały w naszym kraju liczne rygory związane z epidemią Covid-19, ale w Ukrainie trwa krwawa wojna wywołana agresją przywódców Rosji. Nie możemy jeszcze w pełni wrócić do dawnego stylu życia, ale możemy oddać się wspomnieniom. Asia podróżuje ze swoim pluszowym przyjacielem po Polsce i zwiedziła z nim, dosyć gruntownie, Stację Filtrów w Warszawie, co  opisała w swoim na lemurowym blogu.




Asia przedstawia się tak:

Mam na imię Asia i witam Cię na lemurowym blogu – jedynym blogu poświęconym tylko i wyłącznie podróżom po Polsce. Znajdziesz tu tajemnicze miejsca, niesamowite tradycje i regionalne zwyczaje. Wyrusz razem ze mną w podróż, która zaczyna się tuż za drzwiami! Zapraszam!





Lemur trochę zmęczony wrażeniami...



Zapraszamy na wycieczkę z tą sympatyczną parą podróżników.

https://lemurpodroznik.pl/zespol-stacji-filtrow-warszawskich-czyli-skad-sie-bierze-woda-w-kranie/

Przejdź do strony:
  • << Pierwsza
  • < Poprzednia
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
  • 6
  • 7
  • 8
  • 9
  • 10
  • Następna>
  • Ostatnia >>
Societas Lindleiana, wszelkie prawa zastrzeżone
  • O nas
  • Lindleyowie
  • E-biblioteka
  • Nasze archiwum
  • Kontakt
  • Linki
Projektowanie stron internetowych: www.bedweb.pl