• O nas

  • O nas

  • Lindleyowie

  • Lindleyowie

  • E-biblioteka

  • E-biblioteka

  • Nasze archiwum

  • Nasze archiwum

  • Kontakt

  • Kontakt

  • Nowości

  • Nowości

  • Linki

  • Linki

Aktualności

200 lat zasłużonej Instytucji Inżynierii Cywilnej w Londynie

Do Instytucji Inżynierii Cywilnej należało aż pięciu członków rodziny Lindleyów

200 lat zasłużonej Instytucji Inżynierii Cywilnej w Londynie

Instytucja Inżynierii Cywilnej (ang. Institution of Civil Engineers (ICE) jest jedną z najbardziej szanowanych i uznanych na świecie instytucji zrzeszających inżynierów. Od 1818 roku przyjmuje w swoje szeregi słynnych i wpływowych inżynierów z Wielkiej Brytanii. W 2018 roku ICE obchodziła jubileusz 200-lecia swojego istnienia organizując z tej okazji szereg działań przypominających jej dorobek i ludzi z nią związanych.


Do tej szacownej instytucji należało aż pięciu członków rodziny Lindleyów.. William Lindley dołączył do Institution of Civil Engineers w 1842 roku, William Heerlein  w 1878, Robert Searles w 1881 i Joseph Lindley w 1899 roku. W XX wieku Marie Lindley, ostatni inżynier cywilny w rodzinie, została członkiem stowarzyszonym ICE w 1953 roku. W 1972 roku była drugą kobietą w historii ICE, która otrzymała pełne członkostwo (Fellowship).

Krótka historia ICE

Skromne początki ICE sięgają początków 1818 roku. Niewielka grupa młodych inżynierów spotkała się w londyńskiej kawiarni i podjęła decyzję o założeniu Instytucji Inżynierii Cywilnej, pierwszej na świecie organizacji  zrzeszającej profesjonalną kadrę inżynierską. Pierwszym prezydentem został w 1820 roku Thomas Telford. Znany z licznych projektów infrastrukturalnych przyciągnął do ICE wielu nowych członków i odegrał ogromną rolę w kształtowaniu dzisiejszego oblicza ICE.
Od tego czasu ICE jest domem dla wielu największych inżynierów w historii Wielkiej Brytaniii. Po 200 latach zrzesza ponad 92 000 członków w swoich filiach w ponad 150 państwach na całym świecie.



Linki w j. ang.: https://www.ice.org.uk/about-ice/our-history

https://en.wikipedia.org/wiki/Institution_of_Civil_Engineers



Siedziba ICE, One Great George Street, London SW1



Siedziba ICE

Święta Wielkanocne 2012

ŻYCZENIA UDANYCH, MIŁYCH RODZINNYCH I RADOSNYCH ŚWIĄT WIELKANOCNYCH!

Święta Wielkanocne 2012

 Z OKAZJI ŚWIĄT WIELKIEJ NOCY ZARZĄD FUNDACJI SKŁADA NASZYM CZŁONKOM I SYMPATYKOM ŻYCZENIA UDANYCH, MIŁYCH RODZINNYCH I RADOSNYCH ŚWIĄT. TYM, KTÓRZY UDAJĄ SIĘ W PODRÓŻ PIĘKNEJ POGODY I WIOSENNEJ AURY!





ALLELUJA!
  • Archiwum
Slideshow Image 1 Slideshow Image 2 Slideshow Image 2 Slideshow Image 2 Slideshow Image 2 Slideshow Image 2 Slideshow Image 2

Nowości

  • wszystkie
  • spotkania
  • książki
  • wystawy
  • Informacje prasowe
  • Ciekawostki
221217208191180

Dobra passa dla ulic Lindleya trwa – tym razem łódź

Łódzka ulica Williama H. Lindleya po remoncie to polski Woonerf, czyli ulica "do Życia".
czytaj więcej

Dobra passa dla ulic Lindleya trwa – tym razem łódź

Odrabiamy kolejne zaległości.

Łódzka ulica, której patronem  jest William H. Lindley, przeszła remont i wypiękniała. Władze tego miasta z wielkim zaangażowaniem i konsekwencją zmieniają wygląd swoich ulic w ramach programu "Woonerf w naszym mieście".

Woonerf (czyt. wonerf) to słowo zapożyczone z języka niderlandzkiego, które w wolnym tłumaczeniu oznacza ,,ulicę do życia” lub ,,miejsce do mieszkania". Termin ten został stworzony w latach 70. XX wieku w Niderlandach dla takiego projektowania ulic, w który czyni ulice przestrzeniami przyjaznymi dla mieszkańców. 



William H. Lindley byłby bardzo zadowolony z takiego obrotu sprawy.

GRATULUJEMY MIASTU ŁODZI POMYSŁU I REALIZACJI! 


 

fot. Grzegorz Sikora



„Ulica Lindleya po przebudowie podzielona została na dwie części. Od ul. Narutowicza do budynku Uniwersytetu Łódzkiego jest miejskim podwórcem, natomiast do ul. Węglowej jezdnią z chodnikami i dopuszczonym ruchem lokalnym oraz z miejscami postojowymi.


Na całym odcinku nawierzchnia ułożona została z kostki kamiennej i betonowej. Zachowana została także stara, zabytkowa kostka granitowa.


Dotychczasowa zieleń została zachowana. Pojawiło się dodatkowo kilkadziesiąt nowych drzew ozdobnych oraz krzewów. Na ulicy zamontowaliśmy także ławki, stojaki rowerowe oraz kosze na śmieci”






Tekst za:.

https://uml.lodz.pl/aktualnosci/artykul/woonerf-na-lindleya-zobacz-co-sie-zmienilo-id15936/2017/10/19/


Więcej fot.

http://lodz.wyborcza.pl/lodz/5,35136,22538082.html?i=5

http://www.woonerf.com.pl/1_idea.html




Niezwykła kanalizacja w Olsztynie

Namawiamy na wakacyjną wycieczkę do Olsztyna do Centrum Techniki i Rozwoju Regionu „Muzeum Nowoczesności”, aby zapoznać się z niezwykłym system kanalizacyjnym Walijczyka I. Shonea!
czytaj więcej

Niezwykła kanalizacja w Olsztynie

Naszych sympatyków i czytelników namawiamy na wakacyjną wycieczkę do Olsztyna. Po nasyceniu się urodą starych kamienic, zabytków oraz pięknie odrestaurowanych budowli świeckich, obowiązkowo należy skierować kroki do Centrum Techniki i Rozwoju Regionu „Muzeum Nowoczesności” w Olsztynie.


Ta otwarta  jesienią 2014 r. placówka muzealno-edukacyjna, działająca w ramach Miejskiego Ośrodka Kultury w Olsztynie, ma zaskakującą niespodziankę. Jedna z jego sekcji poświęcona jest  walijskiemu inżynierowi  Izaakowi Shone’owi {Isaac Shone, 1836-1918), który wybudował w Olsztynie unikalny na kontynencie europejskim system kanalizacyjny, odprowadzający nieczystości … z wykorzystaniem sprężonego powietrza i sił grawitacji! Taka pneumatyczna kanalizacja funkcjonowała w Olsztynie od 1899 r. a poszczególne jej elementy użytkowane były do lat 60. XX w. Jak czytamy w publikacji jej poświęconej „Rozpoczęty w latach 60. proces likwidacji ejektorów przyspieszył na początku l. 80. Ze względu na brak części zamiennych oraz nieszczelność przewodów pneumatycznych, często ulegających uszkodzeniu podczas prac drogowych, stacje wyłączane były po kolei z eksploatacji. W połowie l. 90. pracować miały jeszcze dwa ostatnie, wysłużone „ejektory”, ich żywot techniczny dobiegał jednak kresu…” Likwidacja systemu odbyła się na przełomie lat 80./90. XX w.


O kanalizacji przypomniano sobie, gdy w 2010 r. rozpoczęto remont i rozbudowę ulic Wojska Polskiego i Artyleryjskiej. Natrafiono na starą studnię kanalizacyjną a historyczne „śledztwo” rozpoczął pasjonat historii przemysłowej miasta, Rafał Bętkowski. Dzisiaj w „Muzeum Nowoczesności” zapoznać się można nie tylko z informacjami na temat Isaaca Shone’a, ale także obejrzeć różne artefakty, fotografie i plany miasta odtwarzające przebieg tej niezwykłej instalacji.


Model stacji ejektorowej





Pozostanie nam tylko dodać, że zwolennikiem tego typu kanalizacji był wieloletni naczelny inżynier wodociągów i kanalizacji w Warszawie, Alfons Grotowski. Co prawda, wolał on konkurencyjną koncepcję holenderskiego inżyniera Charlesa Liernura, ale ostatecznie Warszawa zdecydowała się na kanalizację ogólnospławną Lindleyów. Interesująca jest podana przez Rafała Bętkowskiego, autora licznych publikacji na temat, że w 1906 r. delegacja z Warszawy pod kierownictwem inż. Emila Sokala odwiedziła Olsztyn i obejrzała instalacje.



W Wielkiej Brytanii Isaac Shone wykonał kanalizację tego typu dla Houses of Parliament, Royal Courts of Justice, Hampton Court Palace, Eastbourne, Rangoon, &c. praz w Kijowie.



Nie wiemy, czy Isaac Shone poznał Williama H. Lindleya, ale intrygujący jest fakt, że Walijczyk zmarł w 1918 r. w Putney, niewielkim przedmieściu Londynu, gdzie rok wcześniej zakończył swoje życie William Heerlein…



Prof. Ryszard Żelichowski, prezes "Societas Lindleiana" i Rafał Bętkowski w "Muzeum"




Zachęcamy do zapoznania się z zasadami jej działania w załączonych i linkach i publikacjach R.Bętkowskiego w: linki do http://aznews.pl/2019/03/komora-shonea-olsztyn-atrakcje/; http://leksykonkultury.ceik.eu/index.php/Wie%C5%BCa_Ci%C5%9Bnie%C5%84_w_Olsztynie;

https://pl.wikipedia.org/wiki/Stacja_ejektorowa_IV_w_Olsztynie

Oraz::

http://www.debata.olsztyn.pl/images/Debata_maj17.pdf

(s. 37-44)

Publikacje R. Bętkowskiego zob. w: „Tartak, Rocznik Muzeum Nowoczesności” nr 1 i 2 (2017, 2018) oraz „Debata. Miesięcznik regionalny” 2017, nr 5 i 11.


Miłe zdziwienie inżyniera Hamisha Douglasa

Inż. Hamish Douglas opowiada o pracy Williama Lindleya w Hamburgu i Warszawie
czytaj więcej

Miłe zdziwienie inżyniera Hamisha Douglasa


Brytyjski inżynier cywilny Hamish Douglas, pracujący od 1979 roku w Monachium dla międzynarodowego konsorcjum inżynierskiego, członek (Fellow) Instytucji Inżynierii Cywilnej, opowiada o pracy Williama Lindleya w Hamburgu. Okazją do rozmowy są obchody 200-lecia ICE (Institution of Civil Engineers).

W krótkim, bo trwającym  niespełna 9 minut sfilmowanym wywiadzie zatytułowanym „ William Lindley & Hamburg City”, inżynier Douglas wspomina o Warszawie tymi słowy: 

„Być może najlepszym przykładem prac Lindleya jest Warszawa. [rezultat jego pracy] jest tak dobrze zachowany… że nawet powstała biografia Williama Lindleya po polsku [chichot połączony z podziwem]. Widać tu znaczenie tego człowieka” 

(po angielsku brzmi to tak: Perhaps the best example of  is in Warsaw. So well preserved and so important…This is a biography of William Lindley in Polish (laugh) You see the importance of the man)”.




To sympatyczne zaskoczenie Hamisha Douglasa książką w języku polskim wyraża podziw dla europejskich dokonań Williama Lindleya. Ale nam także sprawiło przyjemność, bo to o naszym mieście i o naszym autorze.

Dziękujemy panie inżynierze Douglas!


 Zachęcamy do obejrzenia filmu! https://www.youtube.com/watch?v=LctQLKiPop8


Azerski artysta maluje Williama H. Lindleya

Chingiz Mehbaliyev z Baku,  "malarz, który czerpie inspirację z wyjątkowych wydarzeń historycznych", namalował obraz w W.H.Lindleyem
czytaj więcej

Azerski artysta maluje Williama H. Lindleya

Pod koniec 2017 roku otrzymaliśmy bardzo miły list od pana Chingiza Mehbaliyeva z Baku, który sam siebie nazywa "malarzem, który czerpie inspirację z wyjątkowych wydarzeń historycznych". W 2017 roku poszukiwał informacji na temat budowy wodociągu Szollar i natrafił na angielski tekst "Water - Not a Drop to Drink." Jak Baku doczekało się pitnej wody -  brytyjski inżynier William H. Lindley", opublikowany przez Ryszarda Żelichowskiego w Azerbejdżanie.


Był pod wrażeniem sposobu, w jaki angielski inżynier William H. Lindley i filantrop H.Z. Tagijew pracowali razem nad budową wodociągu Szollar.


Jako artysta przelał swoje emocje na papier w serii szkiców. W 2017 roku miasto Baku obchodziło 100. rocznicę ukończenia wodociągów dostarczających najwyższej jakości wodę  ze źródła w górach Dolnego Kaukazu, 170 km od Baku.


Pan Mehbaliyev postanowił obraz, który nazwał "Budową wodociągu Szollar (Shollar)" i zadedykował go 100. rocznicy budowy wodociągu.



Na zdjęciu (od lewej do prawej) William Heerlein Lindley, Haji Zeynalabdin Tagijev i wyimaginowany tłumacz na budowie.


Uważamy, że obraz jest bardzo udany i wiernie oddaje podobiznę W.H. Lindleya. Zarząd Societas Lindleiana gratuluje panu Mehbaliyevowi świetnego pomysłu i wielkiego talentu artystycznego!


A oto sam artysta i jego dzieło:




Lokalne media opublikowały z sympatią pracę i informacje o autorze:
w języku angielskim:

https://azertag.az/en/xeber/Painter_Mehbaliyev_pays_tribute_to_memory_of_Haji_Zeynalabdin_Taghiyev_and_William_Lindley_with_his_picture-1113863

i rosyjskim:

http://yenicag.ru/chingiz-mekhbaliev-pochtil-pamyat-uilya/


http://yenicag.ru/chingiz-mekhbaliev-pochtil-pamyat-uilya/


Historyczne obiekty Stacji Filtrów Lindleya do zwiedzania w lipcu i sierpniu


Warszawiacy będą mogli w lipcu i sierpniu zwiedzać historyczne obiekty Stacji Filtrów
czytaj więcej

Historyczne obiekty Stacji Filtrów Lindleya do zwiedzania w lipcu i sierpniu

 


Historyczny kompleks Stacji Uzdatniania Wody otwarty dla odwiedzających

Taka okazja nie zdarza się często. Warszawiacy będą mogli zwiedzać historyczne obiekty Stacji Filtrów Lindleya na Ochocie.



Na dni otwarte zapraszają Wodociągi Warszawskie. W wybrane soboty lipca i sierpnia zwiedzającym udostępnione zostaną historyczne obiekty Stacji Uzdatniania Wody, między innymi muzeum wodociągów i kanalizacji, XIX-wieczna wieża ciśnień, najstarszy filtr z 1886 roku oraz tak zwany Zakład Filtrów Pospiesznych z lat 30. 


Cały kompleks zaprojektował brytyjski inżynier William Lindley, a ich budowę zlecił prezydent Sokrates Starynkiewicz już w pierwszym roku swoich rządów. Pierwsza oczyszczona woda popłynęła do mieszkańców Warszawy 3 lipca 1886 roku. Od 2012 roku całość uznano za pomnik historii.

Źródło: RDC | Autor: Cyryl Skiba



Przejdź do strony:
  • << Pierwsza
  • < Poprzednia
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
  • 6
  • 7
  • 8
  • Następna>
  • Ostatnia >>
Societas Lindleiana, wszelkie prawa zastrzeżone
  • O nas
  • Lindleyowie
  • E-biblioteka
  • Nasze archiwum
  • Kontakt
  • Linki
Projektowanie stron internetowych: www.bedweb.pl