• O nas

  • O nas

  • Lindleyowie

  • Lindleyowie

  • E-biblioteka

  • E-biblioteka

  • Nasze archiwum

  • Nasze archiwum

  • Kontakt

  • Kontakt

  • Nowości

  • Nowości

  • Linki

  • Linki

Aktualności

60 lat temu w Kattwyk (Hamburg)

W 1960 roku Koksownia Kattwyk (Hamburg) przygotowała specjalny medal poświęcony pamięci Williama Lindleya

60 lat temu w Kattwyk (Hamburg)

W 1960 roku, a więc sześćdziesiąt lat temu, Koksownia Kattwyk przygotowała specjalny medal poświęcony pamięci Williama Lindleya. Na awersie znajduje się biust Williama Lindleya z napisem:
HAMBURGERGAS (Hamburgski gaz, w górnej części) oraz  WILLIAM LINDLEY, ERBAUER DES ERSTEN HAMBURGER GASWERKS (W. Lindely, budowniczy pierwszej gazowni Hamburga, w dolnej:). Na rewersie umieszczono duży napis: HGW KOKEREI KATTWYK 1960 (Koksownia w Kattwyk, 1960).



                     Zbiory: Societas Lindleiana


Upamiętnienie dotyczyło otwarcia nowej koksowni w przemysłowej dzielnicy Hamburga otwartej w 1960 roku. Nowa koksownia istniała krótko. Wygaszona w 1981 roku, zburzona został w rok później.


W sierpnia 1844 roku nastąpiła uroczystość wmurowania kamienia węgielnego pod budowę pierwszej koksowni do produkcji gazu w Grasbrook. W rok później nadszedł czas: pierwsze publiczne latarnie gazowe do oświetlenia głównych ulice Hamburga gazem uzyskiwanym z węgla. Jesienią 1845 roku nastąpiła tak duża powódź, że nowa gazowa nie nadawała się do użytku. Potrzebny  był nowy budynek. „Przejął go angielski inżynier William Lindley, który był również odpowiedzialny za budowę nowoczesnego zaopatrzenia w wodę w Hamburgu. Latarnie gazowe spłonęły ponownie pod koniec 1846 roku: w liczbie 2020. Jasność ulic sprawiła, że ​​gazownia stała się tak popularna, że ​​jej wizerunek zdobił rewersy kart do gry” – pisze Sasha Disko-Schmidt w tekście Gasversorgung für die moderne Stadt (Zaopatrzenie w gaz nowoczesnego miasta). 



Zob. https://geschichtsbuch.hamburg.de/epochen/industrialisierung/gasversorgung-fuer-die-moderne-stadt/

 

Kattwyk wraz z Altoną znalazł się w obrębie Hamburga w 1937 roku. Obecnie z nawą tą wiąże się niezwykły most zwodzony Kattwykbrücke przerzucony nad południową Łabą, dla ruchu kolejowego i drogowego. Most o długości 290 metrów łączy Moorburg ze wschodnim półwyspem Kattwyk, który należy do wysp Łaby Hohe Schaar i Wilhelmsburga.

Hydrosfera Józefów zaprasza!

Hydrosfera Józefów Sp. z o.o. serdecznie zaprasza Członków Societas Lindleiana, Przyjaciół i Sympatyków oraz osoby zainteresowane  w dniu 26 maja 2013 w godz. 13.00 – 16.00 na obchody Dnia Wody na terenie Stacji Uzdatniania Wody przy ul. Drogowców 20!

Hydrosfera Józefów zaprasza!

 HYDROSFERA JÓZEFÓW SP. Z O.O. i inżynier Stanisław Zdanowicz, Prezes Zarządu Hydrosfera Józefów Sp. z o.o., serdecznie zapraszają Członków Societas Lindleiana, Przyjaciół i Sympatyków oraz osoby zainteresowane  w dniu 26 maja 2013 w godz. 13.00 – 16.00 na obchody Dnia Wody na terenie Stacji Uzdatniania Wody przy ul. Drogowców 20.

Okazją jest coroczny Festiwal Otwartych Ogrodów HYDROOGRÓD  Józefów 2013 r.


 Dojazd:

Dojazd do siedziby Hydrosfery   –  2 bryczki od godz. 12.45 z placu przy  Tesco, drogą  przez las ( ul. Rodziewiczówny, Wodociągowa, Drogowców 20).

 - trasa rowerowa przez las od ul. Wiązowskiej ulicami: Rodziewiczówny, Wodociągowa,  Drogowców 20. ( parking dla rowerów  przy ogrodzeniu Spółki).

 - samochodem ul. Wyszyńskiego, Nadwiślańska, Drogowców 20 ( trasy oznakowane  logo Festiwalu i Hydrosfery).

 


Program jest bardzo atrakcyjny:


13.00 – 13.20 Otwarcie imprezy, słowo wstępne Prezesa Spółki. Przywitanie Gości. Poinformowanie o celu imprezy, kolejności zdarzeń,  wymienienie sponsorów oraz  przygotowanych atrakcji:

stoiska firmowe, wystawa TO CO JEST POD ZIEMIĄ….( materiały  i urządzenia wodociągowe i kanalizacyjne):

jak duży jest m3  wody ? Jak podłączyć się do wody i kanalizacji ( stoiska JRP i Hydrosfery), 

jak bada się wodę pod względem jakości?

Coś dla ciała – stoisko z napojami i słodyczami (ew. potrawy  grillowe),

Atrakcja dla najmłodszych - 5 metrowa zjeżdżalnia typu Forest

13.20 – 13.40 Występ Piotra Boruty z CZOCHEREM   – bajka o Stworku Hydroforku  (krótka historia wprowadzająca w temat ekologii, środowiska naturalnego, znaczenia wody  w codziennym życiu).

Ogłoszenie konkursu rysunkowego –  pomaluj  Stworka Hydroforka, kolorowanki  dla maluchów.

14.00  ZWIEDZANIE STACJI UZDATNIANIA WODY – co zmieniło się na Stacji Uzdatniania Wody,  jak uzdatniana jest woda dla potrzeb naszego miasta. (pierwsza grupa  do 15 os. ).

14.00 – 15.00 Gry i zabawy dla dzieci Konkursy o tematyce ekologicznej.

TEST WODY  (która woda z kranu – trzy jednakowe  (dzbanki z oznaczeniem    A, B, C; WODA Z KRANU , WODA MINERALNA I WODA STOŁOWA). Konkurs dla chętnych osób dorosłych  i dzieci.

15.00 – 15.15 – prelekcja na temat historii Spółki i realizacji Projektu Unijnego.     

15.00  ZWIEDZANIE STACJI UZDATNIANIA WODY –  jak uzdatniana jest woda dla potrzeb naszego miasta ( druga grupa  do 15os. ).

15.15 – 15.30 Występ Piotra Boruty – żonglerka,  balony, bańki mydlane….

15.30 – 15.45 Gry i konkursy ( co dzieci  zapamiętały z przedstawionej tematyki).

15.45 – 16.00 Występ Piotra Boruty  ( podsumowanie )


Około 16.00  Zakończenie Imprezy – HYDROOGRÓD 2013.


W trakcie całej imprezy oprawa muzyczna i inne atrakcje – Zespół „De Marco”.

 

  • Archiwum
Slideshow Image 1 Slideshow Image 2 Slideshow Image 2 Slideshow Image 2 Slideshow Image 2 Slideshow Image 2 Slideshow Image 2

Nowości

  • wszystkie
  • spotkania
  • książki
  • wystawy
  • Informacje prasowe
  • Ciekawostki
5349464543

Muzeum Kanału "Dętka" w Łodzi

Tego jeszcze nie było - po raz pierwszy, każdy, kto chce zobaczyć, jak wyglądają kanały wykonane z cegły może to uczynić w Łodzi. W centrum miasta, pod placem Wolności otwarto dla zwiedzających jeden z tutejszych, świetnie utrzymanych kanałów, tzw. "Dętkę". Każdy, kto tam wchodzi jest zaskoczony, że budowla, która z nazwy i przeznaczenia nie budzi miłych skojarzeń zachwyca kunsztownym wykonaniem - bardziej przypomina zamkowy korytarz niż kanał.
czytaj więcej

Muzeum Kanału "Dętka" w Łodzi

"Dętka" to podziemny, owalny zbiornik na wodę, wybudowany w 1926 roku z myślą o płukaniu sieci kanalizacyjnej w centrum miasta. Jako jeden z pierwszych odcinków miejskiej kanalizacji zaprojektowany został przez brytyjskiego inżyniera, Williama Heerleina Lindleya. Nadzór nad całością prac budowlanych sprawował inżynier Stefan Skrzywan, budowniczy łódzkich wodociągów. Korytarzem "Dętki", wykonanym z czerwonej cegły można obejść Plac Wolności pod ziemią. Ma on ponad 142 metry długości i mieści ok. 300 metrów sześciennych wody. Jest wysoki na 187 centymetrów i szeroki na około półtora metra, co sprawia, że spokojnie można nim spacerować. Jest połączony zasuwami ze zbiegającymi się przy Placu Wolności kilkoma kanałami. Jeśli trzeba było oczyścić któryś z nich, "Dętkę" napełniano wodą i po otwarciu odpowiedniej zasuwy spuszczano ją do jednego z kanałów.

 


Wejście do kanału



Dziś zbiornik pod placem Wolności to budowla zabytkowa, bo sieć kanalizacyjną od ponad 30 lat czyszczą samochody ciśnieniowe. "Dętka" jest jednak utrzymana w doskonałym stanie technicznym i mogła stać się atrakcją turystyczną Łodzi oraz pionierskim założeniem muzealnym w skali całego kraju jako pierwszy tunel wodociągowy w Polsce otwarty dla zwiedzających. Udostępnienie jej szerokiej publiczności zaproponował Zakład Wodociągów i Kanalizacji. Projekt adaptacji "Dętki" wykonał Krzysztof Wardecki, a wystawę w kanale, który dziś jest częścią Muzeum Miasta Łodzi przygotował znany artysta Robert Kuśmirowski. Całość projektu została zrealizowana przy współudziale Urzędu Miasta Łodzi i łódzkiego Zakładu Wodociągów i Kanalizacji.



Łódzkie kanały - dzieło Lindleya i Skrzywana

 


Historia łódzkiej sieci wodociągowej sięga początków XX wieku. W latach 1901 - 1908, inżynier William Lindley przedstawił plan zaopatrywania miasta w wodę ze studni głębinowych, wywierconych w rejonie Łódź - Rzgów. Projekt ten jednak, ze względu na przewidywane wysokie koszty nie został przyjęty do realizacji. Kolejne poważne prace nad budową sieci kanalizacyjnej Łodzi rozpoczęto w 1925 roku. Pracami kierował inżynier Stefan Skrzywan, według projektu Williama Lindleya, który wykorzystał położenie topograficzne Łodzi. Od strony północno - wschodnich wzniesień w rejonie Nowosolnej i Stoków teren miasta opada stopniowo w kierunku południowo - zachodnim do doliny Neru, a różnice poziomów w skrajnych punktach przekraczają 100 metrów. To właśnie pozwoliło na zaprojektowanie i zbudowanie uregulowanej sieci kanałów, odprowadzających ścieki grawitacyjnie do oczyszczalni, którą zaczęto wznosić na Lublinku w 1932 roku.




Szczegóły oraz panoramiczny obraz patrz:
http://www.muzeum-lodz.pl/inne/detka.php

Wieża ciśnień w Konstancinie-Jeziornej pod Warszawą

Czy wiecie, że w Konstancinie-Jeziornie (ul. Żeromskiego 9) stoi piękny, choć opuszczony,  budynek stacji wodociągów z wieżą ciśnień  zbudowany w stylu neoromańskim? Wieża wybudowana została w 1899 r. wg projektu Edwarda Lilpopa dla Towarzystwa Ulepszonych Miejscowości Letniczych (później wieża należała do Zarządu Osady i Uzdrowiska Konstancin).
czytaj więcej

Wieża ciśnień w Konstancinie-Jeziornej pod Warszawą

Współczesny Konstancin-Jeziorna, w dużej części, powstał z wydzielonego z majątku Obory, należącego jeszcze w czasach średniowiecza do rodziny Oborskich, a w wieku XIX do rodziny Potulickich, folwarku leśnego Konstancja. Swą nazwę folwark ten zawdzięczał hrabinie Konstancji Skórzewskiej z hrabiów Potulickich.

 

W roku 1897 spokrewniony z właścicielami Obór hrabia Witold Skórzewski oraz hrabia Władysław Mielżyński postanowili zbudować pod Warszawą letnisko. Realizację swego projektu rozpoczęli od parcelacji lasów położonych na wysokiej skarpie pradoliny Wisły. Cały teren podzielony został wówczas na działki o powierzchni około 10 tysięcy łokci, czyli około 3300 m2. Tak zaczęła się historia Uzdrowiska Konstancji. Niedługo po powstaniu Uzdrowiska, powołane zostało Towarzystwo Akcyjne Ulepszonych Miejscowości Letniczych. Kapitał zakładowy wynosił wtedy 20 tys. rubli. Dyrektorami zarządu byli: Władysław hr. Mielżyński, Mec. Franciszek Nowodworski i Witold hr. Skórzewski. Wtedy też, miejscowość zyskała swoją nową nazwę - Konstancin.

 

Letnisko przeznaczone było dla bogatych kupców, przemysłowców i finansistów, przedstawicieli bogacącej się elity warszawskiej. Wille, które budowano w Konstancinie i Skolimowie, to prawdziwe perły architektury. Konstancin, chociaż posiadał status wsi letniskowej, był miejscowością prawdziwie "ulepszoną": wybrukowane ulice wyposażono w wodociągi, kanalizację, elektryczność i linie telefoniczne. Osada miała własną elektrownię. Do centrum letniska doprowadzono tory kolejki wąskotorowej. Przy wejściu do parku stanął stylowy budynek stacyjki, w parku okazałe "Kasyno", a w nim kawiarnia, restauracja, dancing, pokoje gościnne.

 

 

Piękny, choć opuszczony, jest budynek stacji wodociągów z wieżą ciśnień w Konstancinie-Jeziornie (ul. Żeromskiego 9) zbudowany w 1899 r. wg projektu Edwarda Lilpopa dla Towarzystwa Ulepszonych Miejscowości Letniczych (później wieża należała do Zarządu Osady i Uzdrowiska Konstancin). Styl neoromański. W dniu 23 maja1977 r. wieża ciśnień została wpisana do rejestru zabytków pod nr 902.

 

 

Edward August Lilpop (1844 - 1911) – projektant i budowniczy. Pochodził z warszawskiej rodziny Lilpopów. Po ukończeniu Szkoły Główneju odbył praktykę budowlaną u Jana Heuricha. Patenty budowniczego otrzymał w 1867 i 1874. Był doradcą technicznym w Towarzystwie Kredytowym i członkiem komitetu kanalizacyjnego. Realizował projekty w Łodzi, Warszawie i najbliższych okolicach.

 

 

Żródła:

1)      Margerita Szulińska, Ewa Popławska-Bukało, Anna Marconi-Betka: „ZABYTKI POWIATU PIASECZYŃSKIEGO”. Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków,  Dział Badań i Dokumentacji Zabytków Warszawy i Mazowsza, Piaseczno-Warszawa 2006 r.

2)      http://www.republika.pl/wieze/Konstancin.htm

3)      http://e-konstancin.pl/

4)      http://pl.wikipedia.org/wiki/Edward_August_Lilpop

Zapowiedź jubileuszu w Łodzi

85 - rocznica powstania ZWiK w Łodzi.


czytaj więcej

Zapowiedź jubileuszu w Łodzi

 


85 - rocznica powstania ZWiK w Łodzi.


W tym roku Zakład Wodociągów i Kanalizacji w Łodzi obchodzi 85 rocznicę swego powstania. Uroczyste obchody odbędą się w miesiącu wrześniu i październiku 2011 roku.



Informacje o obchodach i imprezach z nimi związanych pojawią się na łódzkiej stronie.


http://www.jubileusz.zwik.lodz.pl/zwik-jubileusz-85lat

http://www.jubileusz.zwik.lodz.pl/william-heerlein-lindley

 

 

 

Ryszard Żelichowski, Lindleyowie – dzieje inżynierskiego rodu

Książka ta poświęcona jest kilku pokoleniom angielskich inżynierów cywilnych (dzisiaj powiedzielibyśmy inżynierom budownictwa wodnego i lądowego), których biografie spinają historyczną klamrą schyłek epoki napoleońskiej, ład po Kongresie Wiedeńskim, Wiosnę Ludów, zjednoczenie Niemiec i wybuch Pierwszej Wojny Światowej.
czytaj więcej

Ryszard Żelichowski, Lindleyowie – dzieje inżynierskiego rodu

Ze Wstępu



Książka ta poświęcona jest kilku pokoleniom angielskich inżynierów cywilnych (dzisiaj powiedzielibyśmy inżynierom budownictwa wodnego i lądowego), których biografie spinają historyczną klamrą schyłek epoki napoleońskiej, ład po Kongresie Wiedeńskim, Wiosnę Ludów, zjednoczenie Niemiec i wybuch Pierwszej Wojny Światowej. Niezwykły to okres w dziejach naszego kontynentu. Nie dzieje polityczne jednak wyznaczać będą rytm naszej opowieści. Dla bohaterów tej książki świat dzieli się tylko na dwie epoki - przed i po wprowadzeniu kanalizacji ogólnospławnej oraz wodociągu publicznego.



Zmiany, jakie urządzenia te wprowadzały w życie zwykłego obywatela, choć może na początku nie tak spektakularne, były w swych skutkach dla jednostki bardziej rewolucyjne niż zmieniające się granice imperiów. "Wielkie sprzątanie", jak często w literaturze nazywa się sanitarne reformy XIX w., przyszło z Anglii, za którą poszło wiele krajów Europy.



Na ten okres właśnie przypadają początki międzynarodowej kariery bohaterów tej książki - ojca Williama Lindleya oraz synów Williama Heerlein, Roberta Searlesa i Josepha. Londyn, Hamburg, Frankfurt nad Menem, Budapeszt, Praga, Sankt Petersburg, Baku a na terenie Królestwa Polskiego Łódź, Radom czy Włocławek, to tylko wybrane przykłady miast, w których ci wielcy inżynierowie zostawili swoje ślady. Odwiedzimy te miasta. Szczególnie dużo miejsca poświęcimy Warszawie, bo tu pozostawili po sobie najwspanialsze dzieła



(…) Angielscy inżynierowie - William Lindley i jego trzej synowie - włączyli Warszawę do niewielkiej rodziny miast europejskich o nowoczesnej infrastrukturze. Zastosowane tu nowatorskie urządzenia stanowiły wizytówkę "angielskiej myśli inżynierskiej", naśladowanej przez wielu techników w miastach Europy. Sama zaś budowa - przykład nowoczesnych rozwiązań, które, jak sądzili sami Lindleyowie, staną się punktem wyjścia do licznych zamówień na terenie wielkiego imperium rosyjskiego. Choć tak się nie stało, to Warszawa mogła poszczycić się rozwiązaniami, na które Sankt Petersburg, stolica cesarstwa rosyjskiego, musiał poczekać jeszcze wiele dziesiątków lat. (…)

 


Ryszard Żelichowski, Lindleyowie – dzieje inżynierskiego rodu, Rytm, Warszawa 2002, ISBN83-88794-914 

 

Marie Lindley (1926-2010)

W dniu 17 lipca 2010 roku w miejscowości Sutton (hrabstwo Surrey) w Wielkiej Brytanii, w wieku 84 lat zmarła nagle Marie Lindley, prawnuczka Williama Lindleya, budowniczego warszawskich wodociągów i kanalizacji.

czytaj więcej

Marie Lindley (1926-2010)


Marie Lindley (1926-2010)



W dniu 17 lipca 2010 roku w miejscowości Sutton (hrabstwo Surrey) w Wielkiej Brytanii, w wieku 84 lat zmarła nagle Marie Lindley, prawnuczka Williama Lindleya, budowniczego warszawskich wodociągów i kanalizacji.



Marie, córka Edwarda Searlesa Lindleya i Heleny Spencer, przyszła na świat w Newcastle-on-Tyne, w dniu 6 stycznia 1926 roku. Podtrzymując rodzinną tradycję, Marie rozpoczęła naukę w Cambridge, studiując w latach 1944-1947 w Newnham College mechanikę. Zaraz po studiach wstąpiła do brytyjskiej Służby Kolonialnej (Colonial Service) i w jej ramach udała się najpierw do Ugandy a potem do Kenii, budując tam zbiorniki retencyjne i dozorując inne prace z zakresu budownictwa wodnego. Gdy Kenia uzyskała niepodległość w 1963 roku, Marie Lindley powróciła do Londynu.  Rozpoczęła tam pracę w firmie Rofe, Kennard & Lapworth, jako konsultantka do spraw technicznych. Pracowała tam do marca 1991 roku. Przez kolejne dwa lata Marie Lindley podejmowała się jeszcze prac zleconych w swoim zawodzie. Od 1993 roku oddała się przede wszystkim podróżowaniu i pracy społecznej.



W 1968 roku Maria Lindley zasiadła w Radzie prestiżowej Institution of Civil Engineers, jako druga kobieta w historii tej organizacji, zaś w 1974 roku została wybrana ponownie w jej skład.



Warszawę Marie Lindley odwiedzała wielokrotnie, po raz pierwszy w maju 1994 roku. "Jestem pod wrażeniem zarówno jakości materiałów, jak i pracy ludzkiej sprzed ponad stu lat" - brzmi wpis w księdze pamiątkowej w Miejskim Przedsiębiorstwie Wodociągów i Kanalizacji. Była ostatnią "kapłanką techniki" z pięciu pokoleń inżynierów w rodzinie Lindleyów. Z nią też kończy się epoka romantycznej ekspansji angielskiej myśli technicznej, która wraz ze zmierzchem imperium brytyjskiego nieodwracalnie odchodzi do historii. Ceremonia pogrzebowa, w obecności członków rodziny i grona przyjaciół, miała miejsce 19 sierpnia w Randalls Park Crematorium w miejscowości Leatherhead w hrabstwie Surrey.



Ryszard Żelichowski

Prezes Towarzystwa Societas Lindleiana

Przejdź do strony:
  • << Pierwsza
  • < Poprzednia
  • 19
  • 20
  • 21
  • 22
  • 23
  • 24
  • 25
  • 26
  • 27
  • 28
  • Następna>
  • Ostatnia >>
Societas Lindleiana, wszelkie prawa zastrzeżone
  • O nas
  • Lindleyowie
  • E-biblioteka
  • Nasze archiwum
  • Kontakt
  • Linki
Projektowanie stron internetowych: www.bedweb.pl