This summer, Warsaw’s artistic landscape has been enriched by the new effigy of William Heerlein Lindley. It is the the bust of W.H. Lindley sculptured by professor Jan Pastwa from Warsaw Fine Art University. He is also the author of the full sculpture of W.H. Lindley standing next to the bench dedicated to him at Warsaw Podzamcze Park. The bench has been designed by Dr Norbert Sarnecki with assistance of Anna Sarnecka.
The bust of W.H. Lindley stands in the latest addition to Warsaw Supply Company - water ozonation and water filtration on the activated carbon.
The relief depicting William Lindley-father on the pediment of the building is visible from Filtrowa Street but the bust of William Heerlein is not publicly accessible. It can be admired only by the guests of the Company.
We are very glad of the fact that W.H. Lindley is also commemorated in the new Water Supply Company building, but we regret that Professor Pastwa has not benefited from our iconography and gave his sculpture the profile (intuitively rightly) of the author of this note, who tirelessly do research into career and life of the Lindleys, the family of the great English Civil engineers...
About the artists see: http://sculpture.com.pl/files_NS/index.htm
|
The Family on the Lindleystreet in Frankfurt on Main. From l. to r.: Hanna Żelichowska, Karin Deubner, Ma Neubauer, Ursula Caspar, Beatrice Caspar, Alexander Caspara and Eugen Deubner
Day one – 30 August (Thursday)
|
From that day on we followed a master plan prepared by Eugen Deubner. We visited HESSENWASSER, MAINOVA and the municipal SEF (Stadtentwässerung, FFM), which supply the water, power and sewage respectively to the population of Frankfurt. Dr. Rödel, historian and retired monument preserver, gave us some information about civil engineering in Frankfurt between 1806 and 1914, as well as interesting information about the biographies of the Lindley’s in Frankfurt. Presentation took place in Goldstein Waterworks, where William and William H. Lindleys worked on the first modern water supply system for Frankfurt.
The same day was to the combined heating and power plant, Heizkraftwerk WEST. Extensive tour was conducted by a passionate man Mr. Joachim Siebenhaar. And there was a lot of history as well. William H. Lindley built his first electric power plant in Frankfurt (1892-1896), with Oskar von Miller.
Day two – 31 August (Friday)
|
On all locations we were treated with great esteem and were able once more to realize how important the Lindleys were also for this city.
After the tour we went to the city and met Mr. Volker Harms-Ziegler, an historian from the City Archive, who gave us brief historical tour of Römer and Zeil.
Day three – 1 September (Saturday)
|
This day was organized by Ryszard Żelichowski. We went to Evangelical Reformed Church - West (Deutsch Evangelisch-Reformierte Kirche) on Freiherr vom Stein Strasse No. 8, (former Church of England) founded by William Heerlein Lindley. It was very disappointing since the church is gone and replaced by a big modern religious center of Evangelical Reformed Church. However, the commemorating stone has been preserved and exposed in front of a new religious center.
Next we went to former Blittersdorffplatz 29. It was another disappointment. The historical place is gone and the square is now called François-Mitterrand-Platz (he became a honorary citizen of Frankfurt a.M. in 1986).
We gave up walking through the Neue Mainzer Strasse (to No. 51, where the Getz family used to live). There was nothing to see either. The number 51 is incorporated into huge new Frankfurter Sparkasse and the street has become mainly a brick-canyon for the mass city traffic.
Later we took tram No. 11 to Lindleystrasse, and it was rewarding. It has been built-up with many decent houses and the East Harbour (Osthafen) has been renovated and decorated with a monument dedicated to the city-mayor Franz Adickes (1890-1912), under whose authority W.H. Lindley worked until 1896.
Departures, 2 September (Sunday)
Afteer the breakfast we went to our own destinations. We have planned next family-reunion for 2014 in England. Full report on the family-reunion you can see : E-library on this page |
Wspaniały tydzień z pięknym głosem Maachy
Deubner w austriackim Radiu Ö1 (ORF) Jest wyjątkowa okazja, by posłuchać
„naszej gwiazdy” Maachy Deubner w podkaście austriackiego radia Ö1 (ORF).
Artystka prezentuje w nim swoją ostatnią płytę
CD „Bessonnitsa /Insomnia - A Mandelstam Album” z muzyką kameralną Eleny Firsovej,
Sofii Gubaiduliny, Edison Denisov i Valentin Silvestrov.W audycji radiowej znalazły się również
arcydzieła W.A. Mozarta, Gija Kanczeli, Valentina Silvestrova, Gustava Mahlera.
Maacha Deubner, sopran
"Głos Maachy Deubner jest zjawiskowy sam w sobie."
Oficjalna strona artystki :
Maacha Deubner - Soprano - Official website (maacha-deubner.com)
Nowe CD Maacha Deubner przygotowała we współpracy z Tatjaną Frumkis, kompozytorką urodzoną i wykształconą w Tallinie (Estonia), od 30 lat mieszkającą w Berlinie.
Maacha Deubner i Tatjana
Frumkis udzielają również wywiadów na temat swoich muzycznych inspiracji
Zapraszamy do posłuchania!
https://oe1.orf.at/programm/20220423/675925/Maacha-Deubner-Tatjana-Frumkis
Sztuka uliczna (street art) może spełniać różne funkcje, upamiętniać miejsca i osoby, a także upiększać ulice. Takie było założenie władz miejskich Bergedorf.
Przypomnijmy tu tylko, że Bergedorf lub Hamburg-Bergedorf, to część miasta Hamburga, od 1 kwietnia 1938 r. włączona w granice Dużego Hamburga. Oddanie do użytku w 1842 r. linii kolejowej, która połączyła to niewielkie miasteczko z Wolnym Hanzeatyckim Miastem Hamburg, rozpoczęło wielką europejska karierę Williama Lindleya.
Spółka Akcyjna ds. kultury i historii Bergedorf-Południe (Kultur-und Geschichts-AG Bergedorf-Süd) zdawała sobie sprawę z wątpliwej urody skrzynek rozdzielczych doprowadzających elektryczność do mieszkań oraz obiektów przemysłowych i podjęła decyzję o przeprowadzeniu kampanii na rzecz ich artystycznego przeprojektowania. Pod koniec 2017 r., te wcześniej szare, niepozorne lub mocno zabrudzone dystrybutory energii, zostały odnowione przez hamburskiego artystę Vincenta Schulze, od kilkunastu lat specjalizującego się w sztuce miejskiej i tworzącego na zamówienie wysokiej jakości grafikę ścienną, zdobiącą elewacje budynków niemieckich miast, murale czy też dzieła z cyklu iluzji malarskiej. Do celów tych używa różnorodnych kolorowych sprayów.
Grafika Schultze spodobała się publiczności i autor zaproszony został do drugiego etapu projektu. W 2018 r. wybrano kolejne historyczne motywy, nawiązujące do historii danego miejsca. Wzdłuż Rektor-Ritter-Straße powstały obrazy ukazujące podobizny Williama Lindleya, architekta Hamburga, Alexisa de Chateauneufa, czy też innych ważnych dla miasta postaci.
Powstał także obraz jednego obiektu związanego z Lindleyem- drewniany dworzec jego projektu, który zachował się do dnia dzisiejszego.
Dziennikarka Heidi vom Lande przypomniała o tych artystycznych obiektach w kontekście epidemii covid-19. „Graffiti jest legalne w Bergedorf-Süd! Wyjdź na świeże powietrze i podziwiaj sztukę uliczną!” – wzywała mieszkańców dzielnicy do ruchu dla zdrowia.
Zobacz:
Zobacz: http://www.08schulzedesign.de/start.html
Fot,. portretu W. Lindleya: Bernd Carstensen, https://www.flickr.com/photos/161366249@N02/49526820036/
W październiku 2021 roku rzecznik MPWiK Marek
Smółka poinformował mieszkańców Warszawy o tym, że w komorze kolektora praskiego pod ulicą Jagiellońską,
u zbiegu z ulicą ks. I. Kłopotowskiego, znajdują się dwie tablice
pamiątkowe w językach polskich i rosyjskim. Trudno czytelny w wyniku upływu
czasu napis na nich brzmi: „Kamień położony przez pełniącego obowiązki
prezydenta miasta Warszawy W. Litwińskiego na pamiątkę rozpoczęcia robót
kanalizacyjnych przedmieścia Pragi 20 października 1906 roku według projektu i
pod kierunkiem inżyniera W.H. Lindleya”.
Tablice w j. rosyjskim i polskim w komorze kolektora praskiego pod ulicą Jagiellońską
W październiku minęła 115. rocznica rozpoczęcia
kanalizowania Pragi pod kierunkiem Williama H. Lindleya. Miało to miejsce w
1906 roku. Tablice pozostaną na swoim miejscu, gdzie są od 115 lat, czyli w
komorze kolektora praskiego – poinformował rzecznik.
Informacja za:
https://radiowarszawa.com.pl/ponad-stuletnie-tablice-odkryte-na-pradze-przez-pracownikow-mpwik/