• O nas

  • O nas

  • Lindleyowie

  • Lindleyowie

  • E-biblioteka

  • E-biblioteka

  • Nasze archiwum

  • Nasze archiwum

  • Kontakt

  • Kontakt

  • Nowości

  • Nowości

  • Linki

  • Linki

Aktualności

200 lat zasłużonej Instytucji Inżynierii Cywilnej w Londynie

Do Instytucji Inżynierii Cywilnej należało aż pięciu członków rodziny Lindleyów

200 lat zasłużonej Instytucji Inżynierii Cywilnej w Londynie

Instytucja Inżynierii Cywilnej (ang. Institution of Civil Engineers (ICE) jest jedną z najbardziej szanowanych i uznanych na świecie instytucji zrzeszających inżynierów. Od 1818 roku przyjmuje w swoje szeregi słynnych i wpływowych inżynierów z Wielkiej Brytanii. W 2018 roku ICE obchodziła jubileusz 200-lecia swojego istnienia organizując z tej okazji szereg działań przypominających jej dorobek i ludzi z nią związanych.


Do tej szacownej instytucji należało aż pięciu członków rodziny Lindleyów.. William Lindley dołączył do Institution of Civil Engineers w 1842 roku, William Heerlein  w 1878, Robert Searles w 1881 i Joseph Lindley w 1899 roku. W XX wieku Marie Lindley, ostatni inżynier cywilny w rodzinie, została członkiem stowarzyszonym ICE w 1953 roku. W 1972 roku była drugą kobietą w historii ICE, która otrzymała pełne członkostwo (Fellowship).

Krótka historia ICE

Skromne początki ICE sięgają początków 1818 roku. Niewielka grupa młodych inżynierów spotkała się w londyńskiej kawiarni i podjęła decyzję o założeniu Instytucji Inżynierii Cywilnej, pierwszej na świecie organizacji  zrzeszającej profesjonalną kadrę inżynierską. Pierwszym prezydentem został w 1820 roku Thomas Telford. Znany z licznych projektów infrastrukturalnych przyciągnął do ICE wielu nowych członków i odegrał ogromną rolę w kształtowaniu dzisiejszego oblicza ICE.
Od tego czasu ICE jest domem dla wielu największych inżynierów w historii Wielkiej Brytaniii. Po 200 latach zrzesza ponad 92 000 członków w swoich filiach w ponad 150 państwach na całym świecie.



Linki w j. ang.: https://www.ice.org.uk/about-ice/our-history

https://en.wikipedia.org/wiki/Institution_of_Civil_Engineers



Siedziba ICE, One Great George Street, London SW1



Siedziba ICE

1 kwietnia 2022 r.– wizyta lemura i Asi w Stacji Filtrów

Asia podróżuje ze swoim pluszowym przyjacielem po Polsce. Zwiedziła z nim Stację Filtrów. Warto 1 kwietnia przypomnieć o tym ważnym wydarzeniu.

1 kwietnia 2022 r.– wizyta lemura i Asi w Stacji Filtrów

Wreszcie zniesione zostały w naszym kraju liczne rygory związane z epidemią Covid-19, ale w Ukrainie trwa krwawa wojna wywołana agresją przywódców Rosji. Nie możemy jeszcze w pełni wrócić do dawnego stylu życia, ale możemy oddać się wspomnieniom. Asia podróżuje ze swoim pluszowym przyjacielem po Polsce i zwiedziła z nim, dosyć gruntownie, Stację Filtrów w Warszawie, co  opisała w swoim na lemurowym blogu.




Asia przedstawia się tak:

Mam na imię Asia i witam Cię na lemurowym blogu – jedynym blogu poświęconym tylko i wyłącznie podróżom po Polsce. Znajdziesz tu tajemnicze miejsca, niesamowite tradycje i regionalne zwyczaje. Wyrusz razem ze mną w podróż, która zaczyna się tuż za drzwiami! Zapraszam!





Lemur trochę zmęczony wrażeniami...



Zapraszamy na wycieczkę z tą sympatyczną parą podróżników.

https://lemurpodroznik.pl/zespol-stacji-filtrow-warszawskich-czyli-skad-sie-bierze-woda-w-kranie/

  • Archiwum
Slideshow Image 1 Slideshow Image 2 Slideshow Image 2 Slideshow Image 2 Slideshow Image 2 Slideshow Image 2 Slideshow Image 2

Nowości

  • wszystkie
  • spotkania
  • książki
  • wystawy
  • Informacje prasowe
  • Ciekawostki
6766646261

I jeszcze raz wieże…

Najbardziej wzorową stronę stworzyła 3 października 2002 pani Małgorzata Łoś. Nie tylko postarała się o zdefiniowanie, co pod tym pojęciem należy rozumieć, jakie są ich rodzaje, ale przede wszystkim zamieszcza doskonałe serwisy fotograficzne wież z niezbędnymi informacjami. No i jeszcze to, że strona jest dwujęzyczna (polska i angielska) a także zamieszcza linki do stron międzynarodowych o takiej samej tematyce. Strona ideał!
Na fotografii "Królowa Wież" projektu Lindleyów
czytaj więcej

I jeszcze raz wieże…


Co to jest wieża ciśnień i jak działa?


Wieża ciśnień to budowla o charakterze technicznym. W jej górnej części umieszczony jest zbiornik wody. Woda gromadzona w zbiorniku rozprowadzana jest rurami do miejsc docelowych. Zbiornik w wieży umieszczony jest wysoko aby uzyskać odpowiednie ciśnienie rozprowadzanej wody. Do zbiornika woda doprowadzana jest za pomocą pomp. Ze zbiornika w wieży woda może być rozprowadzana do ostatecznych odbiorców poprzez sieć wodociągów bez dodatkowego zasilania, na zasadzie grawitacji (dlatego zbiornik wody musi być umieszczony na wyższym poziomie niż odbiorcy wody).

 


P.S. od Societas Lindleiana: w zasadzie tak. Autorka jednak nie wymienia dość popularnej kategorii urządzeń nazywanych „stand pipes”, "Standrohren" lub „rury stojące (kolumny wodne)”, tak jak np. wieża Lindleyów w Warszawie, choć trafnie opisuje ogólną zasadę ich działania. Ten drobny brak rekompensują jednak świetne fotografie!



 

Mój projekt – kolekcja wież ciśnień


Wieże ciśnień interesują mnie głównie ze względu na ich architekturę. Staram się uwieczniać na zdjęciach i pokazywać innym piękno tych budowli. Ale moje działania mają również charakter dokumentacyjny - celem jest zebranie zdjęć oraz informacji o wszystkich wieżach ciśnień w Polsce (istniejących i tych już zburzonych) i stworzenie swoistego archiwum.

Na mojej stronie pokazuję przede wszystkim zrobione przeze mnie lub otrzymane od innych zdjęcia wież ciśnień znajdujących się w Polsce.

Jeśli ktoś wie o jakiejś wieży lub zna jej historię, bardzo proszę o informacje:  losiolek@tlen.pl

 

http://www.wieze.republika.pl

Wieże, wieże…

Czy wiecie, że Warszawa tak naprawdę to ma aż siedem "wież ciśnień"? Pod tak ogólnie brzmiąca nazwą kryją się zarówno prawdziwe wieże ciśnień (Lindleya w Wodociągu Centralnym przy ulicy Koszykowej, Huta Warszawa, stara Gazownia), zbiorniki wodne („wodozbiory” Łazienki, Park Saski i Gruba Kaśka) czy wieże wodne kolejowe. Łączy je to samo piękno i specyficzna forma architektoniczna, podobna, choć w każdym przypadku inna. Na fotografii wieża ciśnień z lat 1950. w Hucie Warszawa.Fot. M.Potakiewicz
czytaj więcej

Wieże, wieże…

Wieże ciśnień to frapujący temat i nie brakuje amatorów ich uroku w naszym kraju. Pobieżny tylko przegląd poświęconych im stron internetowych robi wrażenie. Najbardziej imponującą kolekcję stworzył pan Marek Potakiewicz. Jego strona działająca od 1 września 2006 roku zawiera fotografie i krótkie opisy 644 wież krajowych i 40 zagranicznych.

Jak pisze we wprowadzeniu do swojej kolekcji:
„Wieże ciśnień (wieże wodne, Wassertürme, water towers, водонапорные башни, vodojemy, châteaux d'eau, torres de água, טנקים). Od drugiej połowy XIX wieku urozmaicają widoki stacji kolejowych oraz krajobrazy miast i miasteczek. Zawsze stanowiły najwyższy, najbardziej czytelny element infrastruktury wodociągowej, odpowiedzialny za stały i równomierny dopływ wody.Wody, która była doprowadzana do mieszkań, fabryk - i do parowozów na stacjach kolejowych.Zafascynowany klimatem tych budowli - często odchodzących w niebyt w zetknięciu z tzw. <<prozą życia>> - stworzyłem tę oto stronę. Stronę, która z czasem - mam nadzieję - przeistoczy się w katalog i archiwum wież ciśnień z terenów całej Polski”.



Pasja godna wielkiej pochwały!


http://www.wieze.geotor.pl/index.htm

 

 

22 marca Światowy Dzień Wody (World Water Day)

Światowy Dzień Wody (World Water Day) obchodzony jest dnia 22 marca i ustanowiony został w 1992 r. podczas konferencji ONZ w Rio de Janeiro, dotyczącej Środowiska i Rozwoju. Celem wydarzenia jest zwrócenie uwagi społeczności na całym globie na najważniejsze problemy związane z zasobami wody słodkiej na świecie oraz uświadomienie państwom członkowskim wpływu prawidłowej gospodarki wodnej na ich kondycję gospodarczą i społeczną. Na fotografii Bert Diphoorn z  UN-Habitat, odpowiedzialny w tym roku za temat przewodni Światowego Dnia Wody.
czytaj więcej

22 marca Światowy Dzień Wody (World Water Day)

Światowy Dzień Wody został ustanowiony rezolucją z 22 grudnia 1992 r. przez Zgromadzenie Ogólne ONZ w ramach Agendy 21, w czasie konferencji UNCED w Rio de Janeiro (Brazylia). Powodem przedmiotowego był fakt, że ponad miliard ludzi na świecie cierpi z powodu braku dostępu do czystej wody pitnej.



Ideą corocznie odbywających się w dniu 22 marca obchodów Międzynarodowego Światowego Dnia Wody jest uświadomienie państwom członkowskim wpływu prawidłowej gospodarki wodnej na ich kondycję gospodarczą i społeczną. Pierwsze obchody odbyły się w roku 1993. Każdego roku Światowy Dzień Wody obchodzony jest pod innym hasłem. W roku bieżącym hasłem przewodnim Światowego Dnia Wody jest:
„Woda dla miast – w odpowiedzi na miejskie wyzwania”



Poniżej prezentujemy hasła, pod jakimi obchodzony był na świecie Światowy Dzień Wody w poszczególnych latach:
• 1994 – „Troska o wodę jest obowiązkiem każdego człowieka”
• 1995 – „Kobiety a woda”
• 1996 – „Woda dla spragnionych miast”
• 1997 – „Zasoby wodne świata: czy ich wystarczy”?
• 1998 – „Wody podziemne – niewidoczne zasoby”
• 1999 – „Wszyscy mamy wpływ na wykorzystanie wody”
• 2000 – „Woda dla XXI wieku”
• 2001 – „Woda a zdrowie”
• 2002 – „Woda dla rozwoju”
• 2003 – „Woda dla przyszłości”
• 2004 – „Woda i kataklizmy”
• 2005 – „Woda dla życia”
• 2006 – „Woda a kultura”
• 2007 – „Radzić sobie z niedoborem wody”
• 2008 – „Woda a warunki sanitarne”
• 2009 – „Woda w zmieniającym się świecie”
• 2010 – „Czysta woda dla zdrowego świata”

W dniu  18 marca w Fabryce Trzciny odbył się koncert z okazji Światowego Dnia Wody. Sidney Polak, Marika i Afrykasy sunSystem zagrali koncert na rzecz społeczności borykających się z brakiem dostępu do wody pitnej. Przed koncertem ambasadorowie Kampanii Wodnej - Agata Buzek i Piotr Adamczyk zaprezentowalią działania Polskiej Akcji Humanitarnej w Sudanie Południowym i Autonomii Palestyńskiej.



To już druga edycja imprezy organizowanej przez Polską Akcję Humanitarną z okazji Światowego Dnia Wody przypadającego na 22 marca, który w tym roku odbywa się pod hasłem: "Woda dla miast. Odpowiadając na miejskie wyzwania". Ten temat ma zwrócić uwagę na trudne położenie mieszkańców miast, którzy są pozbawieniu dostępu do czystej wody pitnej.



W dniu 20 marca MPWiK zaprosił na zwiedzanie dwóch strategicznych i niedostępnych na co dzień obiektów wodnych w Warszawie. O godz. 12.30, 13.40 i 15.00 z Płyty Desantu odjeżdżały autokary, które zabiorą chętnych do zabytkowej Stacji Filtrów i Grubej Kaśki, gdzie tunelem będzie można przejść pod Wisłą.



http://www.aktivist.pl/wydarzenie/eventId,637453,swiatowy-dzien-wody-w-rytmach-reggae-wydarzenie.html

Z historii „martyrologii wodociągowej”


Budowa nowoczesnych wodociągów przez Williama Lindleya w połowie XIX wieku w Hamburgu wyeliminowała popularny zawód nosiwody. Był on nadal obecny na przedmieściach, ale eleganckie centrum miasta takiej postaci już nie potrzebowało. Zanik tego zawodu zapoczątkował romantyczną „martytologię wodociągową”.


czytaj więcej

Z historii „martyrologii wodociągowej”

Budowa nowoczesnych wodociągów przez Williama Lindleya w połowie XIX wieku w Hamburgu wyeliminowała popularny zawód nosiwody. Był on nadal potrzebny na przedmieściach, ale eleganckie centrum miasta takiej postaci już nie potrzebowało. Zanik tego zawodu zapoczątkował romantyczną „martytologię wodociągową”.



W dniu 15 marca 1854 roku w przytułku dla ubogich w Hamburgu zmarł Johann Wilhelm Bentz (ur. 1786) znany powszechnie pod pseudonimem "Hummel". Sławę swą wśród mieszkańców ta barwna postać zawdzięczała książce "Rozmowy z Goethem". W XIX wieku ogłoszono go pierwszym bezrobotnym i pierwszą ofiarą wodociągów Lindleya. 


 


Johann Wilhelm Bentz (Hummel)



Do dnia dzisiejszego podobizna Hummela reprodukowana jest w wielu przewodnikach i książkach o starym Hamburgu. To on wyrzeźbiony jest na jednym z rogów pięknego drewnianego zajazdu w Bergedorf. W okresie międzywojennym zyskał tak dużą popularność, że 18 września 1938 roku mieszkańcy Hamburga wybudowali mu pomnik na rogu Rademachergang i Breiter Gang w formie studni z jego postacią. Obecnie jest to jedna z pamiątek turystycznych tego miasta.

Drewniana wieża ciśnień w Warszawie

Całkowicie drewniane wieże ciśnień pod koniec w XIX wieku należały już do rzadkości. Te przy stacjach kolejowych najczęściej były murowane a z drewna, celem odciążenia konstrukcji, wykonane były jej górne elementy. W Warszawie taka całkowicie drewniana wieża postawiona została przy budynku (również drewnianym)  stacji Grochów. Szła tędy kolejka wąskotorowa łącząca Jabłonnę  z Pragą i Karczewem. Wieża ta była wieżą wodną (zbiornikiem), z której uzupełniana była woda w kotle parowozu. Wieża na Grochowie i pozostałe drewniane budynki stacji Grochów spłonęły podczas wrześniowego oblężenia Warszawy w 1939 r. Kolejka była stopniowo zamykana w latach 50. i 60.
czytaj więcej

Drewniana wieża ciśnień w Warszawie

Historię tej podwarszawskiej kolejki przypomniał Jerzy S. Majewski. Kolejka jabłonowska łączyła Jabłonnę z Pragą i Karczewem. Jej główna stacja znajdowała się przy moście Kierbedzia, warsztaty i parowozownie zaś w rejonie obecnego ronda Wiatraczna.



Budowę kolei podjęto w 1898 r. Inicjatorem przedsięwzięcia było Towarzystwo Akcyjne Wąskotorowej Drogi Żelaznej Jabłonna - Wawer. (…) W maju 1899 r. zaczęto układanie torów od mostu Kierbedzia w kierunku Jabłonny, potem zaś w stronę Wawra. 


Otwarcie kolejki nastąpiło w listopadzie 1900 r., odcinek do Wawra uruchomiono 4 stycznia 1901 r. Główne budynki stacyjne wznosiły się w Jabłonnie, Wiśniewie, przy Moście (stacja Most) na Grochowie i w Wawrze. Już w 1903 r. podchwycono pomysł przedłużenia kolejki aż do Karczewa, ale wtedy zabrakło pieniędzy. Ostatecznie linię wydłużono w latach 1912-14. Stało się tak dzięki utworzeniu w 1911 r. Towarzystwa Akcyjnego Warszawskich Dróg Żelaznych Podjazdowych, w skład którego weszły kolejki Wilanowska, Grójecka i Jabłonowska.


Większościowy pakiet akcji miał kapitał belgijskidopomógł w sfinansowaniu nowego taboru dla trzech kolejek i w modernizacji ich infrastruktury. Nowe szyny z Wawra do Karczewa były cięższe niż kładzione wcześniej. Budowa wiązała się z dużą inwestycją inżynieryjną, jaką był nowy sześcioprzęsłowy most o żelbetowej konstrukcji przerzucony przez Świder. Do dziś zachował się ślad kolejki od Anina po Falenicę w przebiegu obecnych ulic Mrówczej i Mozaikowej.


Fragmenty tekstu  i fotografia  pochodzą z artykułu Jerzego S. Majewskiego  opublikowanego w "Gazecie Wyborczej" z dnia 27 czerwca 2003 r.


http://miasta.gazeta.pl/warszawa/1,34880,1557212.html?as=2&ias=2

http://www.kolej.one.pl/index.php?dzial=linie&id=1152&okno=informacje&od=6&do=6

 

Przejdź do strony:
  • << Pierwsza
  • < Poprzednia
  • 18
  • 19
  • 20
  • 21
  • 22
  • 23
  • 24
  • 25
  • 26
  • 27
  • Następna>
  • Ostatnia >>
Societas Lindleiana, wszelkie prawa zastrzeżone
  • O nas
  • Lindleyowie
  • E-biblioteka
  • Nasze archiwum
  • Kontakt
  • Linki
Projektowanie stron internetowych: www.bedweb.pl