• O nas

  • O nas

  • Lindleyowie

  • Lindleyowie

  • E-biblioteka

  • E-biblioteka

  • Nasze archiwum

  • Nasze archiwum

  • Kontakt

  • Kontakt

  • Nowości

  • Nowości

  • Linki

  • Linki

Aktualności

Hoppe, Lindley, WPG, kartografia warszawska 1641-2009

Pod koniec marca 2009 roku w Muzeum Warszawskiego Przedsiębiorstwa Geodezyjnego miała miejsce ważna wystawa varsavianistyczna pt. „Hoppe, Lindley, WPG, kartografia warszawska 1641-2009”. Wystawę zorganizowało Warszawskie Przedsiębiorstwo Geodezyjne Spółka Akcyjna (WPG SA) przy współpracy Archiwum Państwowego m.st. Warszawy (APW).

Hoppe, Lindley, WPG, kartografia warszawska 1641-2009


Pod koniec marca 2009 roku w Muzeum Warszawskiego Przedsiębiorstwa Geodezyjnego miała miejsce ważna wystawa varsavianistyczna pt. „Hoppe, Lindley, WPG, kartografia warszawska 1641-2009”. Wystawę zorganizowało Warszawskie Przedsiębiorstwo Geodezyjne Spółka Akcyjna (WPG SA) przy współpracy Archiwum Państwowego m.st. Warszawy (APW). Kustoszem wystawy był Paweł Weszpiński, który opiekuje się kartografią a w szczególności tzw. planami Lindleyowskimi w APW.  


Podtytuł: „Wystawa w 150. rocznicę urodzin Josepha Lindleya”, wiąże się z najmłodszym z Lindleyów, Wystawa przypomni raz jeszcze, że wodociągi i kanalizację, a także nowoczesny pomiar Warszawy zawdzięczamy rodzinnej firmie angielskich inżynierów cywilnych, ojca Williama Lindleya (1808-1900), synów Sir Williama Heerleina Lindleya (1853-1917), Roberta Searlsa (1854 – 1925) i Josepha (1859-1906).



Fot. P. Weszpiński (pierwszy od prawej)



"Hoppe, Lindley, WPG, kartografia warszawska 1641-2009, Muzeum Warszawskiego Przedsiębiorstwa Geodezyjnego, Warszawa marzec-maj 2009. Kustosz wystawy: Paweł Weszpiński. Wstęp do katalogu: Ryszard Żelichowski.

Pierwsze otwarte dla publiczności spotkanie Towarzystwa Lindleyowskiego Societas Lindleiana.

W dniu 23 listopada o godz. 17.00 w pracowni naukowej Archiwum Państwowego m.st. Warszawy  przy ul. Krzywe Koło 7 odbyło się pierwsze otwarte dla publiczności spotkanie Towarzystwa Lindleyowskiego Societas Lindleiana.


Pierwsze otwarte dla publiczności spotkanie Towarzystwa Lindleyowskiego Societas Lindleiana.


23 listopada 2010 roku o godz. 17.00 w pracowni naukowej Archiwum Państwowego m.st. Warszawy przy ul. Krzywe Koło 7 odbyło się pierwsze otwarte dla publiczności spotkanie Towarzystwa Lindleyowskiego Societas Lindleiana.

Do zadań powołanej w 2009 r. organizacji należy podejmowanie i wspieranie działań mających na celu badanie i zachowanie spuścizny Williama Heerleina, Roberta i Josepha Lindleyów, a także upowszechnianie wiedzy o działalności angielskich inżynierów w Polsce, twórcach m.in. filtrów warszawskich oraz unikatowych planów Warszawy z przełomu XIX i XX wieku. Podczas wtorkowego spotkania odbył się wykład prezesa TL Ryszarda Żelichowskiego przybliżający dokonania Lindleyów oraz prezentacja celów i programu Towarzystwa. 

Archiwum Państwowe m.st. Warszawy, które posiada największą - liczącą ponad 7 tys. arkuszy - kolekcję planów Warszawy opracowanych pod kierownictwem Lindleyów, zaprasza także do obejrzenia barwnego planu stolicy z 1897 r., odrestaurowanego w 2009 r. dzięki środkom Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego:

http://www.warszawa.ap.gov.pl/lindley/index.html


  • Archiwum
Slideshow Image 1 Slideshow Image 2 Slideshow Image 2 Slideshow Image 2 Slideshow Image 2 Slideshow Image 2 Slideshow Image 2

Nowości

  • wszystkie
  • spotkania
  • książki
  • wystawy
  • Informacje prasowe
  • Ciekawostki
285283281279278

Życzenia świateczne 2022

Te piękne życzenia przesłało nam kierownictwo Warszawskich Wodociągów.  Dzielimy się nimi z przyjaciółmi Societas Lindleiana!


czytaj więcej

Życzenia świateczne 2022


Kolejny, trudny rok zbliża się ku końcowi. Co prawda, covid nie zakłóca nam już atmosfery świątecznej, ale ogarnia nas smutek, gdy patrzymy na los naszych wschodnich sąsiadów, walecznych Ukraińców.


Są powody do radości, ale też z niepokojem odbieramy wiadomości płynące do nas z tej części Europy. Wspomnijmy przy stole świątecznym tych, którym  nie jest to dane. Zapomnijmy na chwilę o sporach nas dzielących, cieszmy się chwilą i czyńmy dobro wokół nas.



Niech święta te, nasi Drodzy Przyjaciele, przyniosą Wam chwilę zapomnienia, szczęścia i radości a Nowy Rok 2023 spełni Wasze marzenia.


 

Societas Lindleiana

 


Alfons Grotowski (1833-1922), w setną rocznicę śmierci


Alfons Grotowski, główny inżynier miasta, budowniczy wodociągu praskiego oraz zastępca głównego inżyniera Williama H. Lindleya, zmarł w Warszawie 18 listopada 1922 r. 
czytaj więcej

Alfons Grotowski (1833-1922), w setną rocznicę śmierci

Alfons Grotowski, główny inżynier miasta, radca Magistratu, budowniczy wodociągu praskiego a przede wszystkim zastępca głównego inżyniera Williama H. Lindleya, zmarł w Warszawie 18 listopada 1922 r., w wieku 90 lat, prawie całe pięć lat później niż młodszy od niego o dwie dekady brytyjski inżynier. Słynął z punktualności i długowieczności. Do 1919 r. pracował w Biurze Wodociągów i Kanalizacji.




Miał duże poczucie humoru i zachowało się w pamięci potomnych kilka anegdot. Jedną z nich przytoczył przed laty Feliks Ornowski: „Podczas pewnej uroczystości wodociągowej jakiś przyjezdny uczestnik, widząc krzątającego się raźnie siwiuteńkiego staruszka podszedł doń i przepraszając za zuchwałość zapytał o… datę urodzenia. Radca inżynier Grotowski z początku się zdumiał, lecz obracając całą rzecz w żart odpowiedział: O, wtedy jeszcze nikogo na świecie nie było. Jak to zauważył jegomość z prowincji, a Adam to pies? Pies nie pies, ale to był ogrodnik, nie człowiek z naszej branży wodociągowej, więc się nie liczy”- replikował ów jegomość.



Alfons Grotowski na świat przyszedł 23 lutego 1833 roku w Żarnowcu, obecnie wsi w województwie śląskim. Przyszły inżynier ukończył Szkołę Wyższą Realną w Kielcach i od 1850 r. rozpoczął pracę w Zarządzie Komunikacji w Warszawie.  W 1868 r. zaprojektował i zbudował wodociąg praski, działający w latach 1869–1896. W 1875 r. uczestniczył w Komisji oddelegowanej do obejrzenia urządzeń wodociągowych w Anglii. W drodze powrotnej odwiedził Hamburg i Frankfurt nad Menem, gdzie zapoznał się z pracami Williama Lindleya. Po powrocie do Warszawy Komisja zaleciła zarządowi miasta zamówienie stosownych projektów przez brytyjskiego inżyniera. Był członkiem Komitetu Budowy Kanalizacji i Wodociągów. Na wniosek W.H. Lindleya otrzymał w 1888 r. nominację na zastępcę Głównego Inżyniera. Był współzałożycielem Towarzystwa Higienicznego i organizatorem pierwszej wystawy higienicznej w Warszawie.


W dniu 31 maja 1906 r. w drodze do pracy postrzelony został przez nieznanych sprawców, którzy obwiniali go o przyczynienie się do zaaresztowania strajkujących robotników wodociągowych, zdaniem prasy krajowej niesłusznie. Inżynier Grotowski zamach ten przeżył i doczekał późnej starości.





Kamień pamiątkowy: https://www.warszawa.pl/skwer-alfonsa-grotowskiego/




W 1936 r., z okazji 50. rocznicy uruchomienia wodociągów Lindleya na pl. Starynkiewicza w Warszawie, utworzono skwer jego imienia. Alfons Grotowski pochowany został na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.


Literatura: Ryszard Żelichowski, Lindleyowie. Dzieje inżynierskiego rodu,  Biblioteka Societas Lindleiana, Warszawa 2019, t.II, s. 264-266.

Z archiwalnej półki

 

Płyta chodnikowa poświęcona Lindleyom przed ratuszem Ochoty!

czytaj więcej

Z archiwalnej półki


Przed Urzędem Dzielnicy Ochota m.st. Warszawy, przy głównym wejściu od strony ul. Grójeckiej, w oczy rzucają się pamiątkowe płyty chodnikowe, poświęcone pamięci osób zasłużonych dla Ochoty, dla Warszawy.

Jedna z tablic została poświęcona Lindleyom – ojcu Williamowi i synowi , Williamowi Heerleinowi. To tu, w tej dzielnicy powstał Centralny Wodociąg z charakterystyczną wieżą wodociągową.






Pomysł na wmurowywanie w chodnik płyt honorujących ważnych dla dzielnicy osób powstał  kilka lat temu, gdy Zarząd Dróg Miejskich budował nowy chodnik przed Urzędem Dzielnicy. Pomysłodawca instalacji płyt pamiątkowych był Piotr Żbikowski, radny Rady m.st. Warszawy.



Rozpoczęto od Konstantego Juliana Ordona, upamiętnionego przez Adama Mickiewicza w wierszu „Reduta Ordona”, jako bohaterskiego obrońcy jednego z fortów z 1831 roku. Następna była Maria Curie-Skłodowska, podwójna noblistka jest mocno związana  z dzielnicą Ochota. Tutaj zbudowała Instytut Radowy, w którym działa Towarzystwo Marii Skłodowskiej-Curie i mieści izbę jej pamięci.



Potem pojawiła się tablica poświęcona  Sokratesowi Starynkiewiczowi – pełniącemu obowiązki prezydenta Warszawy w latach 1875 – 1892.  Naturalnym wyborem była płyta poświęcona angielskim inżynierom cywilnym. Okazją był 150-rocznica popłynięcia  pierwszej filtrowanej wody w kranach mieszkańców Warszawy (2016 r.).

Warszawska wieża wodociągowa przechodzi remont


Wieża wodociągowa przy ul. Koszykowej 81 przechodzi
czwarty remont w swojej historii!
czytaj więcej

Warszawska wieża wodociągowa przechodzi remont


Tego lata dyrekcja Miejskiego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji S.A. podjęła decyzję o konserwatorskim remoncie wieży wodociągowej na Stacji Filtrów przy ul. Koszykowej 81. Jak przypomniał Wojciech Bliżniak, autor tekstu na ten temat opublikowanym w branżowym piśmie „Wodociągowiec”, jest ro czwarty remont tego obiektu od 1937 roku. 



Prace odbywają się pod nadzorem Mazowieckiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, a projekt wykonała firma A-projekt. Zakończenie prac przewidziane jest w grudniu tego roku. 



W swoje 136. Urodziny wieża odzyska dawne piękno, tak jak zaplanowali to William i William H. Lindleyowie. Czekamy na zimową iluminację!

Promocja nowego CD Maachy Deubner w austriackim Radiu Ö1 (ORF)

Najnowsze CD  Maachy Deubner po tytułem „Bessonnitsa /Insomnia - A Mandelstam Album" do odsłuchania w austriackim Radiu Ö1 (ORF) 
czytaj więcej

Promocja nowego CD Maachy Deubner w austriackim Radiu Ö1 (ORF)

Wspaniały tydzień z pięknym głosem Maachy Deubner w austriackim Radiu Ö1 (ORF) Jest wyjątkowa okazja, by posłuchać „naszej gwiazdy” Maachy Deubner w podkaście austriackiego radia Ö1 (ORF).


Artystka prezentuje w nim swoją ostatnią płytę CD „Bessonnitsa /Insomnia - A Mandelstam Album” z muzyką kameralną Eleny Firsovej, Sofii Gubaiduliny, Edison Denisov i Valentin Silvestrov.W audycji radiowej znalazły się również arcydzieła W.A. Mozarta, Gija Kanczeli, Valentina Silvestrova, Gustava Mahlera.




Maacha Deubner, sopran

"Głos Maachy Deubner jest zjawiskowy sam w sobie."

Oficjalna strona artystki :

Maacha Deubner - Soprano - Official website (maacha-deubner.com)

 

Nowe CD Maacha Deubner przygotowała we współpracy z Tatjaną Frumkis, kompozytorką urodzoną i wykształconą w Tallinie (Estonia), od 30 lat mieszkającą w Berlinie. 


Maacha Deubner i Tatjana Frumkis udzielają również wywiadów na temat swoich muzycznych inspiracji


Zapraszamy do posłuchania!

https://oe1.orf.at/programm/20220423/675925/Maacha-Deubner-Tatjana-Frumkis





***
Osip Emiljewicz Mandelsztam, ur. 2 stycznia 1891 roku w Warszawie, zm. 27 grudnia 1938 roku w łagrze tranzytowym Wtoraja Rieczka pod Włądywostokiem. Jeden z głównych przedstawicieli akemizmu. Ofiara wielkiego terroru w ZSRR. W latach 1907–1908 odbył podróż do Paryża (studiował na Sorbonie), później do Niemiec, gdzie w latach 1909–1910 studiował klasyczną literaturę francuską na uniwersytecie w Heidelbergu. Od 1911 do 1917 roku studiował natomiast filozofię na uniwersytecie w Sankt Petersburgu, której jednak nie ukończył.

Jako poeta debiutował w 1910 roku, w piśmie „Apollon”. Sławę zyskał trzy lata później zbiorem wierszy Kamień, a wydany w 1922 roku tom Tristia umocnił jego pozycję w środowisku poetów. Inspiracją wierszy z tego okresu była przede wszystkim kultura antyku oraz mistyczny świat dawnej kultury rosyjskiej. Napisany przez niego w 1913 i wydany w 1919 roku manifest Świt akmeizmu określał ramy tej poezji.

Z początkiem lat 30. Mandelsztam zwrócił się ku prozie. W 1933 roku ukończył ostatnią książkę Podróż do Armenii, będącą poetyckim opisem autentycznej wyprawy na Kaukaz, jaką Mandelsztam odbył wraz z żoną we wczesnych latach 30. Pisane przez niego później wiersze nie mogły już zostać wydane ze względu na wszechobecny stalinowski terror.

W latach 1934–1937 Mandelsztam przebywał na zesłaniu, na osobisty rozkaz Stalina, początkowo w Czerdyniu, a później w Woroneżu.

Początek światowej sławy Osipa rozpoczął się dopiero w latach siedemdziesiątych XX w., za sprawą wdowy, Nadieżdy Mandelsztam, opisującej w swojej książce Nadzieja w beznadziei los swego zmarłego męża. Ocalone wiersze złożyły się na Woroneskie zeszyty.

Obecnie Osipa Mandelsztama stawia się – obok Borysa Pasternaka, Anny Achmatowej, Mariny Cwietajewej i Iosifa Brodskiego – na piedestale największych poetów rosyjskich XX wieku.
Przejdź do strony:
  • << Pierwsza
  • < Poprzednia
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
  • 6
  • 7
  • 8
  • 9
  • 10
  • Następna>
  • Ostatnia >>
Societas Lindleiana, wszelkie prawa zastrzeżone
  • O nas
  • Lindleyowie
  • E-biblioteka
  • Nasze archiwum
  • Kontakt
  • Linki
Projektowanie stron internetowych: www.bedweb.pl