W 1960 roku, a więc
sześćdziesiąt lat temu, Koksownia Kattwyk przygotowała specjalny medal
poświęcony pamięci Williama Lindleya. Na awersie znajduje się biust Williama
Lindleya z napisem:
HAMBURGERGAS (Hamburgski gaz, w górnej części) oraz WILLIAM LINDLEY, ERBAUER DES ERSTEN HAMBURGER
GASWERKS (W. Lindely, budowniczy pierwszej gazowni Hamburga, w dolnej:). Na rewersie umieszczono duży napis: HGW KOKEREI KATTWYK
1960 (Koksownia w Kattwyk, 1960).
Zbiory: Societas Lindleiana
Upamiętnienie dotyczyło otwarcia nowej koksowni w przemysłowej dzielnicy Hamburga otwartej w 1960 roku. Nowa koksownia istniała krótko. Wygaszona w 1981 roku, zburzona został w rok później.
W sierpnia 1844 roku nastąpiła uroczystość wmurowania kamienia węgielnego pod budowę pierwszej koksowni do produkcji gazu w Grasbrook. W rok później nadszedł czas: pierwsze publiczne latarnie gazowe do oświetlenia głównych ulice Hamburga gazem uzyskiwanym z węgla. Jesienią 1845 roku nastąpiła tak duża powódź, że nowa gazowa nie nadawała się do użytku. Potrzebny był nowy budynek. „Przejął go angielski inżynier William Lindley, który był również odpowiedzialny za budowę nowoczesnego zaopatrzenia w wodę w Hamburgu. Latarnie gazowe spłonęły ponownie pod koniec 1846 roku: w liczbie 2020. Jasność ulic sprawiła, że gazownia stała się tak popularna, że jej wizerunek zdobił rewersy kart do gry” – pisze Sasha Disko-Schmidt w tekście Gasversorgung für die moderne Stadt (Zaopatrzenie w gaz nowoczesnego miasta).
Zob. https://geschichtsbuch.hamburg.de/epochen/industrialisierung/gasversorgung-fuer-die-moderne-stadt/
Kattwyk wraz z Altoną znalazł się w obrębie Hamburga w 1937 roku. Obecnie z nawą tą wiąże się niezwykły most zwodzony Kattwykbrücke przerzucony nad południową Łabą, dla ruchu kolejowego i drogowego. Most o długości 290 metrów łączy Moorburg ze wschodnim półwyspem Kattwyk, który należy do wysp Łaby Hohe Schaar i Wilhelmsburga.
Oficjalna ceremonia ze zmiana
nazwy szkoły zaplanowana została na 14 listopada tego roku.Wśród honorowych gości
znaleźli się przedstawiciele lokalnych
władz Senator Ties Rabe, przewodniczący Cechu
Instalatorów Fritz Schellhorn i przedstawiciele firm
pracodawców oraz organizatorów praktyk technicznych uczniów. Specjalne zaproszenie skierowane zostało do
potomków Williama
Lindleya i prezesa Societas Lindleiana.
Podczas uroczystości zmiany nazwy szkoły rodzinę reprezentował potomek Williama
Lindleya w prostej linii Eugen Deubner, który
do Hamburg przybył z żoną Karin.
Eugen Deubner i Rainer Schulz, prezes Hamburskiego Instytutu Kształcenia Zawodowego (Hamburgische Institut für Berufliche Bildung, jednostki zarządzającej szkolnictwem zawodowym w Hamburgu) zostali poproszeni o odsłonięcie rzeźby i tablicy z nowa nazwą szkoły.
Rzeźba przedstawiająca głowę William Lindley odwzorowuje rzeźbę wykonaną przez Hansjörga Wagnera, która znajduje się w Hamburgu przy Baumwall.
Eugen Deubner wygłosił krótkie przemówienie i przekazaniem kierownikowi szkoły kopii rysunku przedstawiającego przekrój słynnego owalnego kanału projektu Williama Lindleya wykonanego dla Warszawy w biurze syna (Williama H. Lindleya) we Frankfurcie nad Menem. Rysunek zawiera dwujęzyczny opis – po niemiecku i po polsku.
Prezes przekazał na ręce dyrektora Bucka list od prezes Zarządu Miejskiego Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji w m.st. Warszawie S.A., p. Hanny Krajewskiej, z egzemplarzem albumu “125 lat Wodociągów Warszawskich 1886-2011”.
Od 15 listopada Wolne Miasto Hanzeatyckie
Hamburg ma swoją “Zawodową Szkołę im. Williama Lindleya” (Berufliche
Schule William Lindley)!
Of the three water suppliers in Warsaw, the Central Department of Water (Zakład Wodociągu Centralnego, or ZWC) is the oldest and largest. Built between 1883 and 1886, it has supplied water to the inhabitants of Warsaw since that time and continues to meet 50% of the capital’s water needs. Its technology today remains largely faithful to the original, and was first designed by William Lindley and his son William Lindley Heerleina; this design was enriched and improved in 1933 by the Department of Rapid Water Filters. The second wave of technology was launched in 1972, in which specially fired, moisture-resistant bricks were used.
The outbreak of WWII brutally interrupted the successful distribution of water
in the city, with the bombing of September 1939 and the Warsaw Uprising in 1944
causing massive damage, as the main buildings and their networks suffered a
direct attack. On September 22, 1944 Warsaw's water supply was completely cut
off, and was not restored again until May 29, 1945. The damage was worsened by
the fact that much of the water filtering machinery was stolen by the
retreating Germans, and so both reconstruction and replacement of equipment
took several years.
Currently, the ZWC uses an ultra-modern, fully equipped laboratory to test the
water at all stages of its treatment and supply. In addition to water quality
control continuously being performed by the laboratory, selected parameters are
constantly monitored by an on-line measuring device.
Hidden beauty of the clean water tanks
The filtering station has open days in July and August, and invites visitors to see the historic technology that has functioned for over 120 years. Visits must be pre-arranged, and are by invitation only; the booking office begins accepting requests in the last week of June, at which time ZWC security issues as many invitations as possible, based on one's preferred date, time and number of guests.
http://www.warsawtour.pl/en/tourist-attractions/lindley-water-filters-filtry-1962.html
This filtering station is the oldest and largest from water suppliers in Warsaw which supplied water to the inhabitants of Warsaw since a half of 19th century. In July and August, visitors are invited to see that historic technology.
ul. Koszykowa 81 (map)