Nowości
Wieża w Kępnie
„Nasza Gwiazda“, sopran Maacha Deubner
I jeszcze raz wieże…
Na fotografii "Królowa Wież" projektu Lindleyów
W marcu 2017 roku Przewodniczący Niemieckiego Narodowego Komitetu ds. Ochrony Zabytków, Minister Kultury Brandenburgii oraz Minister Stanu ds. Kultury zaprosili chętnych do udziału w Europejskim Roku Dziedzictwa Kulturowego w 2018 roku. Tegoroczny projekt odbywa się w Niemczech pod hasłem "Dzielenie Dziedzictwa („Heritage sharing)" i jest inicjatywą Niemieckiego Komitetu Narodowego ds. Ochrony Zabytków, Rządu Federalnego, państw federalnych i stowarzyszeń gmin w Berlinie. Biuro Koordynacji spodziewa się około 500 projektów i około 1000 wydarzeń w Niemczech w ciągu całego roku.
Uroczysta inauguracja roku odbyła się 8 stycznia 2018 roku w Wielkiej Sali Ratusza w Hamburgu.
Sześć szkół połączonych w sieć regionalnej otrzymała zadanie zapoznania się i zinterpretowania roli pomników oraz budowli zabytkowych w przestrzeni miejskiej. Zespoły uczyć się będą dziedzictwa kulturowego swojego miasta jako części historii północnych Niemiec i zaangażowania na rzecz ochrony zabytków.
Projekt William Lindley. Zaczynamy od niego
Gimnazjum Klosterschule w Hamburgu, w ramach projektu William Lindley. Zaczynamy od niego, skoncentrowało się na Williamie Lindleyu, brytyjskim inżynierze, który w Hamburgu zaprojektował pierwsze nowoczesne wodociągi i podziemną kanalizację na kontynencie europejskim, pierwsze połączenie kolejowe i zaangażował się w przeprojektowanie portu. Jego wyniki zostaną zaprezentowane publicznie w ramach wystawy zorganizowanej przez Urząd ds. Ochrony Zabytków w Hamburgu.
Gmach Gimnazjum
https://denkmal-aktiv.de/schulprojekte/archiv/schulen-2017/gymnasium-klosterschule-hamburg/
Z wielką przyjemnością informujemy, że na zaproszenie organizatorów Międzynarodowego Festiwalu Pianistycznego Chopin w sercu Warszawy, Towarzystwo Lindleyowskie "Societas Lindleiana" zostało Honorowym Patronem tej najważniejszej tego lata imprezy kulturalnej naszej stolicy.
***
Inauguracyjny
recital włoskiej artystki Leonory Armellini będzie miał
miejsce 7 lipca
o godzinie 16.00. |
Kolejne recitale odbędą się w dniach: 14, 21, 28 lipca oraz 4, 11, 18 i 25 sierpnia 2018 r. *** |
Cieszymy się z tego zaszczytu podwójnie. Po pierwsze, na rok 2018 przypada dwieście dziesiąta rocznica urodzin Williama Lindleya, założyciela inżynierskiego rodu, którego trzech synów nadzorowało prace kanalizacyjne i wodociągowe w Warszawie. Centralne obchody odbędą się jesienią w mieście Hamburgu, gdzie zaczęła się europejska kariera Lindleyów.
Po drugie, festiwal będzie miał miejsce w nadzwyczaj pięknie odrestaurowanym kościele Świętej Trójcy, w którym „w roku 1825 Fryderyk Chopin wystąpił przed carem Aleksandrem I i otrzymał od niego pierścień z brylantem. Młody kompozytor śpiewał także w parafialnym chórze i słuchał tu kazań” - pisze Przemysław Lechowski, dyrektor artystyczny festiwalu.
Dla naszego Towarzystwa Lindleyowskiego najważniejsze jest to, że organizatorzy zauważyli i docenili, obok oczywistej religijnej roli kościoła (świątynia Boża) i kulturalnej (dokonała akustyka), jej skromną całkiem świecką rolę w dziejach naszego miasta.
W 1881 roku oko Williama Heerleina Lindleya, angielskiego inżyniera cywilnego, w czasie wizyty w Warszawie, padło na elegancki w proporcjach, zaprojektowany przez samego Szymona Bogumiła Zuga, królewskiego architekta, kościół Świętej Trójcy. Nie względy religijne odegrały tu największą rolę, choć William H. Lindley był członkiem kościoła anglikańskiego, ale fakt, że wraz z wieńczącym go krzyżem był najwyższą budowlą ówczesnej Warszawy. Po rezygnacji ze względu na stan zdrowia siedemdziesięciotrzyletniego ojca Williama z prac nad kanalizacją i wodociągami Warszawy wszystkie jego obowiązki przejął najstarszy syn William H. Lindley.
Do tak wielkiej inwestycji infrastrukturalnej miasta potrzebny był nowoczesny i dokładny jego pomiar, a także szczegółowy plan. Do pomiarów zaś potrzebna była odpowiednia sieć punktów triangulacyjnych. I tak to na plan pierwszy wysunął się kościół Świętej Trójcy przy obecnym placu Stanisława Małachowskiego (wówczas placu Ewangelickiego przy ulicy Mazowieckiej i Erywańskiej). Krzyż na jego kopule wybrany został przez Williama H. Lindleya jako punkt główny (zero geodezyjne) do triangulacji Warszawy, w którym się zbiegało pięć punktów pomiarowych wyznaczonych w różnych miejscach miasta (szczegóły zob. R. Żelichowski, Paweł E. Weszpiński, Rok 1912. William Heerlein Lindley. Plan Warszawy. Wyd. Muzeum Warszawy 2016).
Jak pisał dr Paweł E. Weszpiński: „Wliczając pomiary i kartowanie uzupełniające, 237 ulic miasta na lewym brzegu Wisły skartowano w latach 1883-1893 na 686 arkuszach szkiców, a 71 ulic Pragi w latach 1903-1904 – na 170 arkuszach szkiców. Łącznie prace objęły 308 warszawskich ulic o długości 187,4 km, pomieszczono je na 836 arkuszach szkiców” (s. 161).
Przygotowania do prac triangulacyjnych w Warszawie ilustruje reprodukowana poniżej strona albumu pamiątkowego przygotowanego przez współpracowników Williama H. Lindleya z okazji 25-rocznicy rozpoczęcia prac kanalizacyjnych i wodociągowych w naszym mieście. Centralnym punkt tej strony stanowi kopuła i krzyż kościoła Świętej Trójcy. Widoczne jest także pięć pozostałych punktów pomiarów.
Organizatorzy/Organizers
Parafia Ewangelicko-Augsburska Świętej Trójcy W Warszawie
Towarzystwo im. Fryderyka Chopina
Partnerzy Artystyczni/Atristic Partners
Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny Towarzystwa Chopinowskiego W Hanowerze / Niemcy
Syberyjski Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny Im. Fryderyka Chopina W Tomsku / Rosja
Warszawskie Warsztaty Pianistyczne
Partnerzy Organizacyjni/Organizational Partners
Zespół Państwowych Szkół Muzycznych im. Fryderyka Chopina W Warszawie
Patronaty/Patronate
Towarzystwo Lindleyowskie Societas Lindleiana
W połowie czerwca 1904 r. władze samorządowe podpisały umowę z Mestelem na realizację inwestycji, której całkowity koszt opiewał na 172 358,53 marek. Mestel skorygował projekt D. Grovego. Projektując wieżę wpisaną w kompleks ujęcia wody, wrocławski inżynier przewidział znaczenie tego obiektu dla panoramy i krajobrazu kulturowego Kępna. Oddany do eksploatacji w 1905 r. zakład wodociągowy miał ujęcie wody rozwiązane w postaci dwóch studni rurowych o głębokości 35 m, z których wodę zasysały pompy tłokowe z napędem gazowym (!) (...).
Kępińska wieża ma wysokość 42,5 m i w swej głowicy mieściła zbiornik wodny (200 m3), stalowy, nitowany typu Intze o dnie wklęsłym. Na uwagę zasługuje przede wszystkim rozwiązana w nietypowy sposób bryła budowli, co zostało zdeterminowane usytuowaniem w cokole odżelaziacza wody. Mestel nadał partii cokołowej masywną formę, opartą na rzucie ortogonalnym, o znacznie większych rozmiarach od rzutu trzonu wieży....
Cały tekst p. W. Smardza, wraz z kolejnymi fotografiami, opublikowaliśmy w naszej e-bibliotece. Zapraszamy do lektury!
Od ukończenia studiów Maacha Deubner koncertowała w całej Europie i USA
(w tym na gościnnych koncertach w Filadelfii i Carnegie Hall w Nowym Jorku, razem
z Gidonem Kremerem w światowej premierze kompozycji "Lament" Giyi Kancheli na skrzypce, sopran i orkiestrę).
Była zaproszona na liczne festiwale, m.in. Festiwal Hendla w Getyndze,
Schleswig-Holstein Music Festival, Lucerne Festival, Lockenhaus Chamber Music
Festival w Austrii, Wien Modern, David-Oistrach Music festival w Pärnu (Estonia),
West Cork Chamber Music Festival (Irlandia) oraz brała udział w Berlin
Festwochen.
Współpracowała z takimi dyrygentami jak Vladimir Jurowski, V. Ashkenazy, Kurt Masur, Michael Gielen i Valery Gergiev. Ostatnie partie to opera „Uprowadzenie z Seraju” A. Mozarta w Konstancji i Berlinie, "Kowal z Merienburga" Siegfrieda Wagnera w Gdańsku i partia Donny Anny w operze Rudolfa Kelterborna "Julia" i wiele innych.
Razem z Orkiestrą Symfoniczną Radia Berlińskiego nagrała operę "Sardakai" Ernsta Kreneka, która otrzymała w 2007 roku nagrodę Echo Classical Award. Szeroki repertuar Maachy Deubner zawiera utwory od muzyki współczesnej po utwory kamerlane, utrwalonej na licznych płytach CD dla koncernu muzycznego ECM New Series label, RCA Red Seal/Sony BMG Classics, Capriccio, Naxos (Marco Polo) itp.
Patrz: discography.
W 2008 roku uczestniczyła z nami w obchodach 150. rocznicy urodzin Williama Lindleya w Hamburgu.
Zainteresowanych talentem “naszej Deubner-Lindley” zapraszamy na jej stronę internetową i do zakupu jej CD!
Co to jest wieża ciśnień i jak działa?
Wieża ciśnień to budowla o charakterze technicznym. W jej górnej części umieszczony jest zbiornik wody. Woda gromadzona w zbiorniku rozprowadzana jest rurami do miejsc docelowych. Zbiornik w wieży umieszczony jest wysoko aby uzyskać odpowiednie ciśnienie rozprowadzanej wody. Do zbiornika woda doprowadzana jest za pomocą pomp. Ze zbiornika w wieży woda może być rozprowadzana do ostatecznych odbiorców poprzez sieć wodociągów bez dodatkowego zasilania, na zasadzie grawitacji (dlatego zbiornik wody musi być umieszczony na wyższym poziomie niż odbiorcy wody).
P.S. od Societas Lindleiana: w zasadzie tak. Autorka jednak nie wymienia dość popularnej kategorii urządzeń nazywanych „stand pipes”, "Standrohren" lub „rury stojące (kolumny wodne)”, tak jak np. wieża Lindleyów w Warszawie, choć trafnie opisuje ogólną zasadę ich działania. Ten drobny brak rekompensują jednak świetne fotografie!
Mój projekt – kolekcja wież ciśnień
Wieże ciśnień interesują mnie głównie ze względu na ich architekturę. Staram się uwieczniać na zdjęciach i pokazywać innym piękno tych budowli. Ale moje działania mają również charakter dokumentacyjny - celem jest zebranie zdjęć oraz informacji o wszystkich wieżach ciśnień w Polsce (istniejących i tych już zburzonych) i stworzenie swoistego archiwum.
Na mojej stronie pokazuję przede wszystkim zrobione przeze mnie lub otrzymane od innych zdjęcia wież ciśnień znajdujących się w Polsce.
Jeśli ktoś wie o jakiejś wieży lub zna jej historię, bardzo proszę o informacje: losiolek@tlen.pl
Pasja godna wielkiej pochwały!
http://www.wieze.geotor.pl/index.htm
Światowy Dzień Wody został ustanowiony rezolucją z 22 grudnia 1992 r. przez Zgromadzenie Ogólne ONZ w ramach Agendy 21, w czasie konferencji UNCED w Rio de Janeiro (Brazylia). Powodem przedmiotowego był fakt, że ponad miliard ludzi na świecie cierpi z powodu braku dostępu do czystej wody pitnej.
Ideą corocznie odbywających się w dniu 22 marca obchodów Międzynarodowego
Światowego Dnia Wody jest uświadomienie państwom członkowskim wpływu
prawidłowej gospodarki wodnej na ich kondycję gospodarczą i społeczną. Pierwsze
obchody odbyły się w roku 1993. Każdego roku Światowy Dzień Wody obchodzony
jest pod innym hasłem. W roku bieżącym hasłem przewodnim Światowego Dnia Wody
jest:
„Woda dla miast – w odpowiedzi na miejskie wyzwania”
Poniżej prezentujemy hasła, pod jakimi obchodzony był na świecie Światowy
Dzień Wody w poszczególnych latach:
• 1994 – „Troska o wodę jest obowiązkiem każdego człowieka”
• 1995 – „Kobiety a woda”
• 1996 – „Woda dla spragnionych miast”
• 1997 – „Zasoby wodne świata: czy ich wystarczy”?
• 1998 – „Wody podziemne – niewidoczne zasoby”
• 1999 – „Wszyscy mamy wpływ na wykorzystanie wody”
• 2000 – „Woda dla XXI wieku”
• 2001 – „Woda a zdrowie”
• 2002 – „Woda dla rozwoju”
• 2003 – „Woda dla przyszłości”
• 2004 – „Woda i kataklizmy”
• 2005 – „Woda dla życia”
• 2006 – „Woda a kultura”
• 2007 – „Radzić sobie z niedoborem wody”
• 2008 – „Woda a warunki sanitarne”
• 2009 – „Woda w zmieniającym się świecie”
• 2010 – „Czysta woda dla zdrowego świata”
W dniu 18 marca w Fabryce Trzciny odbył się koncert z okazji Światowego Dnia Wody. Sidney Polak, Marika i Afrykasy sunSystem zagrali koncert na rzecz społeczności borykających się z brakiem dostępu do wody pitnej. Przed koncertem ambasadorowie Kampanii Wodnej - Agata Buzek i Piotr Adamczyk zaprezentowalią działania Polskiej Akcji Humanitarnej w Sudanie Południowym i Autonomii Palestyńskiej.
To już druga edycja imprezy organizowanej przez Polską Akcję Humanitarną z okazji Światowego Dnia Wody przypadającego na 22 marca, który w tym roku odbywa się pod hasłem: "Woda dla miast. Odpowiadając na miejskie wyzwania". Ten temat ma zwrócić uwagę na trudne położenie mieszkańców miast, którzy są pozbawieniu dostępu do czystej wody pitnej.
W dniu 20 marca MPWiK zaprosił na zwiedzanie dwóch strategicznych i niedostępnych na co dzień obiektów wodnych w Warszawie. O godz. 12.30, 13.40 i 15.00 z Płyty Desantu odjeżdżały autokary, które zabiorą chętnych do zabytkowej Stacji Filtrów i Grubej Kaśki, gdzie tunelem będzie można przejść pod Wisłą.