Nowości

Hotel i powieść hotelowa o Lindleyu we Frankfurcie nad Menem

Przy ulicy Lindleya we Frankfurcie nad Menem otwiera się hotel noszący nazwisko angielskiego inżyniera!

„Hotel Lindley” we Frankfurcie nad Menem, to obiekt w budowie, zaprojektowany dla sieci Lindenberg GmbH, przez grupę architektów skupionych wokół prof. Bernharda Frankena. Oddanie czterogwiazdkowego hotelu do użytku zaplanowane jest na koniec 2018 roku.

Hotel o kubaturze 4.340 m² posiada 100 pokojów gościnnych. W założeniu projektantów nie ma on być klasycznym  hotelem, ale „społecznością gości”, która wspólnie użytkować będzie dostępną przestrzeń.

 

http://www.franken-architekten.de/index.php?pagetype=projectdetail&lang=en&cat=3&param=cat&param2=2289&param3=0&

Lokalizacja Hotelu przy ul. Lindleya na frankfurckim Ostendzie skłoniła właścicieli sieci do zgrabnego zabiegu marketingowego. U Artura Beckera, znanego autora polskiego pochodzenia, zamieszkującego w Niemczech od czterech dekad, zamówiona została hotelowa powieść zatytułowana  "Nieśmiertelny Mr. Lindley", której oficjalna premiera miała miejsce we wrześniu 2018 roku.

Artur Becker: Der unsterbliche Mr. Lindley: Ein Hotelroman, Verlag weissbooks 2018, Preis: 24,-- Euro

Artur Becker opowiada o spotkaniu pewnej rodzinny w Hotelu Lindley. Jeden z jej członków, pod wrażeniem historycznych dokonań Williama Lindleya, projektanta i budowniczego wodociągów we Frankfurcie w latach 60. XIX wieku, w transie narkotycznym udaje się w podróż, podczas której spotyka się z angielskim inżynierem...

"Nieśmiertelny Mr. Lindley" to oparta na źródłach historycznych melancholijna książka, która mówi wiele o Frankfurcie, nie będąc przewodnikiem turystycznym. Kusi, by ją czytać i zdać sobie sprawę z tego, że wszyscy nieuchronnie stajemy się towarem”  -  brzmi przesłanie autora.

Adres:

Hotel Lindley Lindenberg, Lindleystraße 17 -19, 60314 Frankfurt am Main - Ostend

Album William Heerlein Lindley. Plan Warszawy 1912 r. nominowany do nagrody!

William Heerlein Lindley (1853-1917), w setną rocznicę

Sąd Konkursowy Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek nominował do nagrody Najpiękniejszej Książki Roku 2016 wydane przez Muzeum Historyczne m.st. Warszawy  album pod tytułem William Heerlein Lindley. Plan Warszawy 1912 r., opracowany przez prof. Ryszard Żelichowskiego i dr Pawła E. Weszpińskiego.

Niestety, w tej kategorii Jury nagrodziło inną piękną książkę. Muzeum Warszawy było laureatem w tej kategorii w roku minionym. Nam pozostało cieszyć się z nominacją, która stanowi dowód uznania Jury dla naszej pracy, no i dla kunsztu edytorskiego zespołu pracowników Muzeum. Dziękujemy i gratulujemy!

Werdykt Jury ogłoszony został  podczas 8. Warszawskich Targów Książki w dniu 18 maja 2017 r. na Stadionie Narodowym.

Strony tytułowe i oprawa dwóch tomów

Cześć pierwsza, tekstowa

Grzbiety obu tomów w albumie

Plan Warszawy Lindleya z 1912 roku

Nowa publikacja z serii Plany Warszawy, prezentująca wybitne dzieła kartograficzne ze zbiorów Muzeum Warszawy, dotyczy planu opracowanego pod kierunkiem angielskiego inżyniera Williama Heerleina Lindleya i wydanego w 1912 roku. To najwierniejsze kartograficzne przedstawienie w małej skali Warszawy z początku XX wieku i zarazem synteza dzieła Lindleyów – szczegółowych planów miasta z lat 1883–1915, które powstały na potrzeby budowy wodociągów i kanalizacji.

Ryszard Żelichowski, Paweł E. Weszpiński, autorzy

William Heerlein Lindley. Plan Warszawy 1912. Plan niwelacyjny miasta Warszawy. Zdjęcie pod kierunkiem Głównego Inżyniera W.H. Lindleya

Premiera książki odbędzie się 6 grudnia o godz. 18:00 w Muzeum Warszawskiej Pragi, przy ul. Targowej 50/52.

Sesja varsavianistyczna 2011

"Pełniący obowiązki..." - Sokrates Starynkiewicz w Warszawie" to kolejne spotkanie zorganizowane przez Bibliotekę Publiczną m.st. Warszawy w ramach dorocznych Sesji Varsavianistycznych. Postać Sokratesa Starynkiewicza jest wdzięcznym tematem bowiem kojarzy sobą dwa ważne elementy - wspaniały rozwój Warszawy w ostatnich dekadach XIX i początkach XX wieku oraz niesie dużą dawkę optymizmu. Na tle ponuro zapisanej w dziejach naszego miasta elity rosyjskiej gwiazda Starynkiewicza świeci niezwykle jasno. Dzięki jego otwartości na nowinki techniczne, a też potrzeba unowocześnienia miasta, w którym przyszło mu żyć, Warszawa mogła cieszyć się nowymi inwestycjami infrastrukturalnymi. W takiej atmosferze William Lindley, a potem jego synowie mogli rozwinąć swoje skrzydła i zaprezentować najnowsze zdobycze techniki inżynierii sanitarnej rodem z Wielkiej Brytanii. Mieszkańcy Warszawy cieszyli się dobrą wodą w kranach, powietrzem uwolnionym od zaduchu z wiecznie brudnych rynsztoków a także korzyściami, jakie dawał domom prywatnym i zakładom fabrycznym dostęp do nowoczesnej kanalizacji.


20. jubileuszowa Sesja Varsavianistyczna obrała sobie za postać centralną Starynkiewicza. Zaproszeni na nią autorzy pięciu merytorycznych wystapień opowiedzieli o tym, co Warszawa zawdzięczała temu skromnemu rosyjskiemu generałowi.  Kilka miesięcy później ukazała sie drukiem niewielka, ale znacząca książka z materiałami z tej sesji. "Sokrates Starynkiewicz - budowniczy Warszawy nowoczenej" to tekst Andrzeja Sołtana, Jak wyglądała "Warszawa w latach prezydentury Sokratesa Starynkiewicza w świetle staystyki" pisze Jan Berger. O drodze Warszawy do Lindleyów i o ich angielskich konkurentach pisze Ryszard Żelichowski w tekście "Starynkiewicz i Lindleyowie. Geneza wodociągów i kanalizacji warszawskiej". Maria Jankowska napisała esej pt. "Komitet Plantacyjny a stan zieleni w Warszawie w końcu XIX wieku" i na koniec Teresa Frączczak omawia dziedzictwo lindleyowskie w Warszawie w tekście "Co nam zostało z czasów Starynkiewicza - warszawskie wodociągi wczoraj i dziś". Książce towarzyszy wstęp Joanny Jaszek-Bieleckiej, organizatorki sesji i wydawcy tego tomu.


Książka jest obficie ilustrowana i bardzo starannie wydana. Pomimo niewielkiego nakładu, można ją nabyć w Bibliotece Publicznej m.st. Warszawy na ulicy Koszykowej.


"Pełniący obowiązki..." - Sokrates Starynkiewicz w Warszawie", Biblioteka Publiczna m.st. Warszawy, Warszawa 2011.

Album "125 lat Wodociągów Warszawskich 1886 -2011"

„Warszawo!... wkrótce marzenia twoje urzeczywistnią się. Za lat kilka będziesz piła czystą wodę i pozbędziesz się ścieków, z których czerpiesz tyfus, febry i dyfteritis” – donosił w 1880 r. „Tygodnik Ilustrowany”. I tak się stało. Sześć lat później zaczęła pracę Stacja Filtrów na Koszykach i gotowe były pierwsze odcinki kanałów. Budową kierował najlepszy specjalista w tej dziedzinie, angielski inżynier William H. Lindley.

Rok 1886 jest uznawany za datę początkową istnienia nowoczesnych wodociągów w Warszawie. Prof. Ryszard Żelichowski i Jarosław Zieliński interesująco opisują ich rozwój przez 125 lat. I jest to lektura nie tylko dla varsavianistów i historyków inżynierii. Z projektów i zdjęć, wielu publikowanych po raz pierwszy, wyłania się pasjonujący, a czasami dramatyczny obraz fragmentu dziejów stolicy Polski.

Dziś Stacja Filtrów to nie tylko unikatowy zabytek, zasługujący na miejsce na liście światowego dziedzictwa UNESCO. To także miejsce, w którym nadal – jak mówią wodociągowcy – produkuje się wodę. I to o coraz lepszym smaku. A charakterystyczna wieża ciśnień – symbol warszawskich wodociągów – to świadectwo tradycji rzetelnej, solidnej i nieprzerwanej pracy dla dobra miasta.

Hanna Gronkiewicz-Waltz, Prezydent m.st. Warszawy

Posłowie

Warszawa zawdzięcza powstanie nowoczesnego systemu wodociągowo-kanalizacyjnego cudzoziemcom. Pierwszy z nich to Sokrates Starynkiewicz, rosyjski generał-major, p.o. prezydenta Warszawy w latach 1875 - 1892, z którego inicjatywy rozpoczęto prace projektowe i budowlane. Kolejni to ojciec i syn Lindleyowie, wybitni angielscy inżynierowie, którzy podjęli się realizacji tego przedsięwzięcia. To według ich pomysłu zbudowano i uruchomiono 125 lat temu sieć miejskich wodociągów ze stacjami pomp i filtrów.

W przeświadczeniu Williama H. Lindleya budowa wodociągów i systemu kanalizacji nie była tylko technicznym wyzwaniem i dochodowym przedsięwzięciem. Ten wybitny inżynier traktował bowiem swoje poczynania jak cywilizacyjną misję. „My mamy również nasze pole bitwy i walczymy. Nasze pole bitwy nie jest takie jak w przypadku żołnierza, z tysiącami zabitych i rannych. Na naszym polu walki widzimy tysiące uratowanych od śmierci poprzez polepszenie stosunków zdrowotnych, co jest wynikiem naszej pracy”, mówił Lindley w Warszawie w 1909 roku, zaś skutkiem budowy wodociągów i kanalizacji było faktyczne „uzdrowotnienie Warszawy”, jak wówczas pisano.

Doskonałość rozwiązań technicznych w dziedzinie inżynierii sanitarnej zawsze wiązała się w planach Lindleya z dbałością o Warszawę i jej mieszkańców. Stąd w projektach Stacji Filtrów pojawiły się zieleńce i rzadko spotykane rodzaje roślin oraz taras widokowy na wieży ciśnień. Teren ten miał być nie tylko „fabryką wody”, ale także parkiem, miejscem odpoczynku dla warszawiaków. Dowodem są także, może i drobne, przykłady umiejętnego traktowania przestrzeni publicznej, tak wiele mówiące o sposobie myślenia ówczesnych inżynierów ze szkoły Lindleya, w postaci projektów wodopojów dla psów czy urządzeń do polewania drzew.

Dzisiaj praktycznie kończymy realizację tzw. projektu warszawskiego, którego niektóre rozwiązania w Stacji Filtrów przy ul. Koszykowej splatają nowoczesność z historią.

Kontynuowanie służebnej roli miejskiej firmy uzdatniającej wodę i odprowadzającej ścieki to jeden z najważniejszych elementów tradycji, która przetrwała w Wodociągach Warszawskich. Jest w niej także troska o ważny fragment naszego dziedzictwa kulturowego oraz potrzeba upowszechniania o nim wiedzy. W tym celu pracownicy oprowadzają po Stacji Filtrów setki zwiedzających. Dlatego też została urządzona sala muzealna, a unikatowe rysunki z biura Lindleya są pieczołowicie przechowywane w zakładowym archiwum. Dlatego też powstał ten album.

Henryk Brzuchacz, Prezes Zarządu MPWiK w m.st. Warszawie S.A.