Muzeum Historii Toalet w Kijowie obchodzi w tym roku swoje 15-lecie. Czy przetrwa niszczycielskie ataki rosyjskich rakiet?
Muzeum Historii Toalety to prywatne muzeum założone w Kijowie przez małżeństwo biznesmenów i entuzjastów historii higieny, Nikolaya i Mariny Bogdanenko. Otwarte zostało ono we wrześniu 2007 r. Znajduje się ono na liście 10 najpopularniejszych i najbardziej ciekawych muzeów w Ukrainie. Mieści się we „Wieży numer 5”, na ul. Rybalskiej nr 22. Wieża stanowiła część umocnień Twierdzy Kijów i prace przy niej rozpoczęto w 1833 r. (trwały 13 lat), z przeznaczeniem na magazyny z prowiantem i amunicją. Dzisiaj we wieży znajduje się jedno z dużych centrów biznesowych w Kijowie oraz największa na świecie kolekcja toalet oraz pamiątek z nimi związanych, co odnotowane zostało w Księdze Rekordów Guinnessa.
Eksponaty muzeum są uporządkowane chronologicznie, zgodnie z historią rozwoju ludzkości: „Prahistoria”, „Starożytność”, „Średniowiecze”, „Odrodzenie”, „Wiek XVII – XXI” i „ART WC”.
Zapraszamy do zwiedzania, chwilowo wirtualnie, w niedalekiej przyszłości osobiście!
Z wielką przyjemnością informujemy, że na zaproszenie organizatorów Międzynarodowego Festiwalu Pianistycznego Chopin w sercu Warszawy, Towarzystwo Lindleyowskie "Societas Lindleiana" zostało Honorowym Patronem tej najważniejszej tego lata imprezy kulturalnej naszej stolicy.
***
Inauguracyjny
recital włoskiej artystki Leonory Armellini będzie miał
miejsce 7 lipca
o godzinie 16.00. |
Kolejne recitale odbędą się w dniach: 14, 21, 28 lipca oraz 4, 11, 18 i 25 sierpnia 2018 r. *** |
Cieszymy się z tego zaszczytu podwójnie. Po pierwsze, na rok 2018 przypada dwieście dziesiąta rocznica urodzin Williama Lindleya, założyciela inżynierskiego rodu, którego trzech synów nadzorowało prace kanalizacyjne i wodociągowe w Warszawie. Centralne obchody odbędą się jesienią w mieście Hamburgu, gdzie zaczęła się europejska kariera Lindleyów.
Po drugie, festiwal będzie miał miejsce w nadzwyczaj pięknie odrestaurowanym kościele Świętej Trójcy, w którym „w roku 1825 Fryderyk Chopin wystąpił przed carem Aleksandrem I i otrzymał od niego pierścień z brylantem. Młody kompozytor śpiewał także w parafialnym chórze i słuchał tu kazań” - pisze Przemysław Lechowski, dyrektor artystyczny festiwalu.
Dla naszego Towarzystwa Lindleyowskiego najważniejsze jest to, że organizatorzy zauważyli i docenili, obok oczywistej religijnej roli kościoła (świątynia Boża) i kulturalnej (dokonała akustyka), jej skromną całkiem świecką rolę w dziejach naszego miasta.
W 1881 roku oko Williama Heerleina Lindleya, angielskiego inżyniera cywilnego, w czasie wizyty w Warszawie, padło na elegancki w proporcjach, zaprojektowany przez samego Szymona Bogumiła Zuga, królewskiego architekta, kościół Świętej Trójcy. Nie względy religijne odegrały tu największą rolę, choć William H. Lindley był członkiem kościoła anglikańskiego, ale fakt, że wraz z wieńczącym go krzyżem był najwyższą budowlą ówczesnej Warszawy. Po rezygnacji ze względu na stan zdrowia siedemdziesięciotrzyletniego ojca Williama z prac nad kanalizacją i wodociągami Warszawy wszystkie jego obowiązki przejął najstarszy syn William H. Lindley.
Do tak wielkiej inwestycji infrastrukturalnej miasta potrzebny był nowoczesny i dokładny jego pomiar, a także szczegółowy plan. Do pomiarów zaś potrzebna była odpowiednia sieć punktów triangulacyjnych. I tak to na plan pierwszy wysunął się kościół Świętej Trójcy przy obecnym placu Stanisława Małachowskiego (wówczas placu Ewangelickiego przy ulicy Mazowieckiej i Erywańskiej). Krzyż na jego kopule wybrany został przez Williama H. Lindleya jako punkt główny (zero geodezyjne) do triangulacji Warszawy, w którym się zbiegało pięć punktów pomiarowych wyznaczonych w różnych miejscach miasta (szczegóły zob. R. Żelichowski, Paweł E. Weszpiński, Rok 1912. William Heerlein Lindley. Plan Warszawy. Wyd. Muzeum Warszawy 2016).
Jak pisał dr Paweł E. Weszpiński: „Wliczając pomiary i kartowanie uzupełniające, 237 ulic miasta na lewym brzegu Wisły skartowano w latach 1883-1893 na 686 arkuszach szkiców, a 71 ulic Pragi w latach 1903-1904 – na 170 arkuszach szkiców. Łącznie prace objęły 308 warszawskich ulic o długości 187,4 km, pomieszczono je na 836 arkuszach szkiców” (s. 161).
Przygotowania do prac triangulacyjnych w Warszawie ilustruje reprodukowana poniżej strona albumu pamiątkowego przygotowanego przez współpracowników Williama H. Lindleya z okazji 25-rocznicy rozpoczęcia prac kanalizacyjnych i wodociągowych w naszym mieście. Centralnym punkt tej strony stanowi kopuła i krzyż kościoła Świętej Trójcy. Widoczne jest także pięć pozostałych punktów pomiarów.
Organizatorzy/Organizers
Parafia Ewangelicko-Augsburska Świętej Trójcy W Warszawie
Towarzystwo im. Fryderyka Chopina
Partnerzy Artystyczni/Atristic Partners
Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny Towarzystwa Chopinowskiego W Hanowerze / Niemcy
Syberyjski Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny Im. Fryderyka Chopina W Tomsku / Rosja
Warszawskie Warsztaty Pianistyczne
Partnerzy Organizacyjni/Organizational Partners
Zespół Państwowych Szkół Muzycznych im. Fryderyka Chopina W Warszawie
Patronaty/Patronate
Towarzystwo Lindleyowskie Societas Lindleiana
Tego lata dyrekcja Miejskiego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji S.A. podjęła decyzję o konserwatorskim remoncie wieży wodociągowej na Stacji Filtrów przy ul. Koszykowej 81. Jak przypomniał Wojciech Bliżniak, autor tekstu na ten temat opublikowanym w branżowym piśmie „Wodociągowiec”, jest ro czwarty remont tego obiektu od 1937 roku.
Prace odbywają się pod nadzorem Mazowieckiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, a projekt wykonała firma A-projekt. Zakończenie prac przewidziane jest w grudniu tego roku.
W swoje 136. Urodziny wieża odzyska dawne piękno, tak jak zaplanowali to William i William H. Lindleyowie. Czekamy na zimową iluminację!
Wspaniały tydzień z pięknym głosem Maachy
Deubner w austriackim Radiu Ö1 (ORF) Jest wyjątkowa okazja, by posłuchać
„naszej gwiazdy” Maachy Deubner w podkaście austriackiego radia Ö1 (ORF).
Artystka prezentuje w nim swoją ostatnią płytę
CD „Bessonnitsa /Insomnia - A Mandelstam Album” z muzyką kameralną Eleny Firsovej,
Sofii Gubaiduliny, Edison Denisov i Valentin Silvestrov.W audycji radiowej znalazły się również
arcydzieła W.A. Mozarta, Gija Kanczeli, Valentina Silvestrova, Gustava Mahlera.
Maacha Deubner, sopran
"Głos Maachy Deubner jest zjawiskowy sam w sobie."
Oficjalna strona artystki :
Maacha Deubner - Soprano - Official website (maacha-deubner.com)
Nowe CD Maacha Deubner przygotowała we współpracy z Tatjaną Frumkis, kompozytorką urodzoną i wykształconą w Tallinie (Estonia), od 30 lat mieszkającą w Berlinie.
Maacha Deubner i Tatjana
Frumkis udzielają również wywiadów na temat swoich muzycznych inspiracji
Zapraszamy do posłuchania!
https://oe1.orf.at/programm/20220423/675925/Maacha-Deubner-Tatjana-Frumkis
Sztuka uliczna (street art) może spełniać różne funkcje, upamiętniać miejsca i osoby, a także upiększać ulice. Takie było założenie władz miejskich Bergedorf.
Przypomnijmy tu tylko, że Bergedorf lub Hamburg-Bergedorf, to część miasta Hamburga, od 1 kwietnia 1938 r. włączona w granice Dużego Hamburga. Oddanie do użytku w 1842 r. linii kolejowej, która połączyła to niewielkie miasteczko z Wolnym Hanzeatyckim Miastem Hamburg, rozpoczęło wielką europejska karierę Williama Lindleya.
Spółka Akcyjna ds. kultury i historii Bergedorf-Południe (Kultur-und Geschichts-AG Bergedorf-Süd) zdawała sobie sprawę z wątpliwej urody skrzynek rozdzielczych doprowadzających elektryczność do mieszkań oraz obiektów przemysłowych i podjęła decyzję o przeprowadzeniu kampanii na rzecz ich artystycznego przeprojektowania. Pod koniec 2017 r., te wcześniej szare, niepozorne lub mocno zabrudzone dystrybutory energii, zostały odnowione przez hamburskiego artystę Vincenta Schulze, od kilkunastu lat specjalizującego się w sztuce miejskiej i tworzącego na zamówienie wysokiej jakości grafikę ścienną, zdobiącą elewacje budynków niemieckich miast, murale czy też dzieła z cyklu iluzji malarskiej. Do celów tych używa różnorodnych kolorowych sprayów.
Grafika Schultze spodobała się publiczności i autor zaproszony został do drugiego etapu projektu. W 2018 r. wybrano kolejne historyczne motywy, nawiązujące do historii danego miejsca. Wzdłuż Rektor-Ritter-Straße powstały obrazy ukazujące podobizny Williama Lindleya, architekta Hamburga, Alexisa de Chateauneufa, czy też innych ważnych dla miasta postaci.
Powstał także obraz jednego obiektu związanego z Lindleyem- drewniany dworzec jego projektu, który zachował się do dnia dzisiejszego.
Dziennikarka Heidi vom Lande przypomniała o tych artystycznych obiektach w kontekście epidemii covid-19. „Graffiti jest legalne w Bergedorf-Süd! Wyjdź na świeże powietrze i podziwiaj sztukę uliczną!” – wzywała mieszkańców dzielnicy do ruchu dla zdrowia.
Zobacz:
Zobacz: http://www.08schulzedesign.de/start.html
Fot,. portretu W. Lindleya: Bernd Carstensen, https://www.flickr.com/photos/161366249@N02/49526820036/