W marcu 2017 roku Przewodniczący Niemieckiego Narodowego Komitetu ds. Ochrony Zabytków, Minister Kultury Brandenburgii oraz Minister Stanu ds. Kultury zaprosili chętnych do udziału w Europejskim Roku Dziedzictwa Kulturowego w 2018 roku. Tegoroczny projekt odbywa się w Niemczech pod hasłem "Dzielenie Dziedzictwa („Heritage sharing)" i jest inicjatywą Niemieckiego Komitetu Narodowego ds. Ochrony Zabytków, Rządu Federalnego, państw federalnych i stowarzyszeń gmin w Berlinie. Biuro Koordynacji spodziewa się około 500 projektów i około 1000 wydarzeń w Niemczech w ciągu całego roku.
Uroczysta inauguracja roku odbyła się 8 stycznia 2018 roku w Wielkiej Sali Ratusza w Hamburgu.
Sześć szkół połączonych w sieć regionalnej otrzymała zadanie zapoznania się i zinterpretowania roli pomników oraz budowli zabytkowych w przestrzeni miejskiej. Zespoły uczyć się będą dziedzictwa kulturowego swojego miasta jako części historii północnych Niemiec i zaangażowania na rzecz ochrony zabytków.
Projekt William Lindley. Zaczynamy od niego
Gimnazjum Klosterschule w Hamburgu, w ramach projektu William Lindley. Zaczynamy od niego, skoncentrowało się na Williamie Lindleyu, brytyjskim inżynierze, który w Hamburgu zaprojektował pierwsze nowoczesne wodociągi i podziemną kanalizację na kontynencie europejskim, pierwsze połączenie kolejowe i zaangażował się w przeprojektowanie portu. Jego wyniki zostaną zaprezentowane publicznie w ramach wystawy zorganizowanej przez Urząd ds. Ochrony Zabytków w Hamburgu.
Gmach Gimnazjum
https://denkmal-aktiv.de/schulprojekte/archiv/schulen-2017/gymnasium-klosterschule-hamburg/
Urząd ds. Zabytków i Uniwersytet Nauk Stosowanych wspólnie opracowali aplikację, w której Lindley, jako cyfrowy bohater, komentuje rozwój miasta Hamburga.
William Lindley przemówił
W dniu 7 września 2018 roku, z okazji przypadającej dzień później 210-rocznicy urodzin Williama Lindleya, Uniwersytet Nauk Stosowanych (Hochschule für angewandte Wissenschaft, HAW) we współpracy z Instytutem Dziedzictwa Kulturowego w Hamburgu, uruchomił aplikację cyfrową ożywiającą Williama Lindleya.
Głosem niemieckiego aktora William Lindley powitał członków swojej rodziny, przebywających z tej okazji w Hamburgu oraz poinformował użytkowników aplikacji o swoich dokonaniach w tym mieście oraz o tym, jak istotne jest wspólne działanie, wymiana doświadczeń z innymi Europejczykami w kształtowaniu pozytywnych podstaw dla realizacji nowych, idących z duchem czasów projektów.
Niewielką próbkę tej aplikacji zobaczyć mogli wcześniej, bo już 8 stycznia 2018 roku, uczestnicy otwarcia Europejskiego Roku Dziedzictwa Kulturowego. Pokaz odbył się w Wielkiej Sali Ratusza w Hamburgu.
Na fotografii cyfrowa postać Williama Lindleya, który prosi prof. Monikę Grütters, Ministra Stanu ds. Kultury i Mediów, dr. Martina Müncha, Prezesa DNK, dr. Carsten Brosdę, senator ds. Kultury i mediów w Hamburgu, Petra Kammerevert, europosłankę, aby oficjalnie zainaugurowali Europejski Rok Dziedzictwa Kulturowego 2018.
Drugi syn Williama Lindleya, Robert (Bob) Searles przyszedł na świat 28 stycznia 1854 r. w Hamburgu. Ojciec pokładał w nim analogiczne nadzieje, jak w starszym bracie Williamie Heerleinie. Był przekonany, że ten zawód mógłby dać im dobre zabezpieczenie materialne na przyszłość i pozwolić na dostatnie życie. Ojciec wysłał go, tak jak i pozostałych braci, do szkoły angielskiej. Jak to było w ówczesnym zwyczaju, zatrudnił go w firmie rodzinnej. Wiadomo, że wraz z Williamem Heerleinem w 1880 r. był w Warszawie, gdzie odniósł jak najlepsze wrażenie ze spotkania z prezydentem Sokratesem Starynkiewiczem.
Szansa na uzyskanie kontraktu w Warszawie spowodowały, że William Heerlein szykował młodszego brata Roberta na swojego przedstawiciela w tym mieście. Przed przyjazdem do Warszawy Robert pracował przy wstępnym projekcie wodociągów i kanalizacji razem z ojcem i bratem. Na jego to właśnie barkach spoczywały kontakty z prezydentem Starynkiewiczem i negocjowanie warunków przy zatrudnieniu miejscowych fachowców. Na przyszłą żonę wybrał sobie Robert o trzy lata młodszą od siebie Sarę Amalię Marie Ladenburg, córkę bankiera z Frankfurtu nad Menem, wywodzącą się z licznej rodziny, w części niemieckiej i w części francuskiej.
Ślub odbył się we Frankfurcie, 10 stycznia 1882 r.
Robert S. Lindley i Marie, portret ślubny (1881 r.)
Jako przedstawiciel firmy rodzinnej, Robert w latach 1882–1888 wraz z żoną mieszkał w Warszawie. W mieście tym oboje małżonkowie czuli się doskonale. „Klimat nam tu bardzo odpowiada. Z zadowoleniem muszę powiedzieć, że Marie czuje się tak dobrze, jak to tylko możliwe. Wyszliśmy wieczorem z wizytą i tańczyliśmy walce dwie godziny” - pisał Robert do ojca. Marie była wtedy w stanie bogosławionym. Za miejsce nowego zamieszkania Robert i Marie wybrali sobie elegancką ulicę Smolną. Do pomocy Robertowi William Heerlein przydzielił angielskiego inżyniera Wooda. „Jako dowód technicznego uzdolnienia obu tych inżynierów, mogę śmiało wskazać wykonane już przez nich częściowo konstrukcje w Warszawie, pomimo napotykanych wielkich trudności (...) na koniec zwrócić muszę uwagę i na to, że obaj moi pomocnicy posiadają przymiot, którego doniosłość powinna być uznaną nie tylko przeze mnie, ale i przez osoby dla których sprawy Warszawy nie są obce, a tym jest sumienność w całym znaczeniu tego słowa, będąca poza obrębem wszelkiej wątpliwości (...)"– uzasadniał swój wybór.
W rzeczywistości roboty rozpoczęły się już w 1882 r. Dla Roberta rozpoczął się okres prawdziwego wyzwania, uruchomienia kolejnych przetargów, kolejnych etapów robót i innych czynności.
W dniu 7
grudnia 1888 r. Robert ostatecznie opuścił Warszawę. Najpierw udał się do
Hamburga a potem do Frankfurtu nad Menem. Ostatecznie na swój nowy dom wybrał podlondyńskie
miasteczko Blackheath. Około
1897 r. Robert S. Lindley przeprowadził się do Godstone Place, w hrabstwie Surrey,
gdzie zakupił dom oraz farmę na obrzeżu wsi.
Posiadłość w Godstone
Robert S. Lindley z żoną Marie i synem Edwardem na podjeździe domu