Nowości

William H. Lindley (1853-1917), w 100. rocznicę

Na miesiąc grudzień przypada setną rocznicę śmierci Williama Heerleina Lindleya. Będziemy ją obchodzić wspólnie z mieszkańcami Ochoty, dzielnicy najbardziej związanej z twórcami naszej kanalizacji i wodociągów oraz planu naszego miasta.

W dniu 6 grudnia gościć nas będzie Biblioteka "Pod Skrzydłami" mieszcząca się przy ul. Grójeckiej nr 109 (róg Dickensa) . Najwygodniejszy dojazd tramwajem nr 9.

Zapraszamy wszystkich zainteresowanych życiem i działalnością tego wielkiego angielskiego inżyniera.

Zarząd Towarzystwa Lindleyowskiego - Societas Lindleiana

Historyczne obiekty Stacji Filtrów Lindleya do zwiedzania w lipcu i sierpniu

William H. Lindley (1853-1917), w 100. rocznicę

Program I Polskiego Radia w dniu 23 lipca 2017 roku o godzinie 21.00, w ramach konkursu wiedzy o Warszawie, włączy się  do naszych obchodów setnej rocznicy śmierci William Heerleina Lindleya.

Słuchaczom zostaną zadane dwa pytania dotyczące wodociągów i pomnika naszego bohatera. Pytania są łatwe a odpowiedź na nie można znaleźć na naszej stronie.

Zachęcamy do wzięcia udziału w tym konkursie!

Album William Heerlein Lindley. Plan Warszawy 1912 r. nominowany do nagrody!

William Heerlein Lindley (1853-1917), w setną rocznicę

Sąd Konkursowy Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek nominował do nagrody Najpiękniejszej Książki Roku 2016 wydane przez Muzeum Historyczne m.st. Warszawy  album pod tytułem William Heerlein Lindley. Plan Warszawy 1912 r., opracowany przez prof. Ryszard Żelichowskiego i dr Pawła E. Weszpińskiego.

Niestety, w tej kategorii Jury nagrodziło inną piękną książkę. Muzeum Warszawy było laureatem w tej kategorii w roku minionym. Nam pozostało cieszyć się z nominacją, która stanowi dowód uznania Jury dla naszej pracy, no i dla kunsztu edytorskiego zespołu pracowników Muzeum. Dziękujemy i gratulujemy!

Werdykt Jury ogłoszony został  podczas 8. Warszawskich Targów Książki w dniu 18 maja 2017 r. na Stadionie Narodowym.

Strony tytułowe i oprawa dwóch tomów

Cześć pierwsza, tekstowa

Grzbiety obu tomów w albumie

W 100-rocznicę wodociągu w Baku

W 100 lat wodociągu Shollar-Baku, ostatniego dzieła Williama H. ​​Lindleya

Pod koniec XIX wieku gospodarze miasta Baku musieli uporać się z fundamentalnym problemem dla dalszego rozwoju Baku - niedoborem wody. Wyczerpano już wszystkie dostępne rozwiązania, począwszy od pobierania zanieczyszczonej wody z pobliskich rzek a na budowie zakładów odsalania wody morskiej zakończywszy. Także szukano specjalistów zagranicą. Po latach różnorodnych prób i narad zapadła decyzja, aby do miasta doprowadzić wodę z odległych źródeł gór Kaukazu.
Tego trudnego zadania podjął się r William Heerlein Lindley. Prace, które rozpoczął w 1899 roku, prowadził aż do śmierci w 1917 roku. Zaprojektowany przez niego rurociąg miał swój początek u źródeł rzeki Kura, wypływającej ze stoków Dolnego Kaukazu, 110 mil (177 km) na południe od miasta Baku.

Jak mówił sam Lindley: „W Europie Zachodniej kierowałem pracami wodociągowymi i kanalizacyjnymi w 35 miastach, ale nigdy nie miałem do czynienia z dziełem o takim technicznym rozmachu i trudnościach, jak budowa tego rurociągu”. Redakcja tygodnika „Illustrated London News” z 1912 roku w artykule zatytułowanym "Woda dla Miasta Wielkiej Ropy: Budowa najdłuższego wodociągu w Europie" opisała szczegółowo rozmach tej budowy.

Chociaż od 1914 roku trwała pierwsza wojna światowa, udało mu się Lindleyowi przybyć do Baku, by w 1917 roku wziąć udział w „wielkim otwarciu”. W dniu 21 stycznia milioner-filantrop Z.H. Taghiyev, wspierający projekt finansowo i propagandowo, przekręcił kurek w obecności wszystkich władz lokalnych i woda ze źródła w Shollar popłynęła do punktu poboru wody w centrum miasta. Następnego dnia Lindley włączył osobiście zawór i krystalicznie czysta woda wypełniła zbiornik na wodę o pojemności 4,5 miliona wiader wody.

Transkaukaskie Linie Kolejowe uhonorowały z tej okazji Lindleya żetonem na korzystanie z ich usług do końca życia.

Obecnie ujęcie w Shollar po stu latach nadal jest uznawane za najlepsze źródło wody miasta Baku, zarówno ze względu na jej jakość jak i na niezawodną dystrybucję

.

Była to ostatnia podróż Williama H. Lindleya do tej odległej części Imperium Rosyjskiego. Wiadomości z frontu, wkrótce o rewolucji bolszewickiej, oznaczały koniec świata, który znał. Sir William Heerlein Lindley zmarł w grudniu 1917 roku w swoim domu w Londynie na atak serca. Miał 64 lata.

Wieść o jego śmierci dotarła do Baku w następnym roku. W dniu 3 marca 1918 roku, na nadzwyczajnym wspólnym posiedzeniu władze miasta uczciły tę smutną wiadomość minutą ciszy.

Dla uczczenia jego zasług dla miasta władze stolicy Demokratycznej Republiki Azerbejdżanu przemianowały Aleję Romanowów na ulicę Williama H. Lindleya. W 1923 roku bolszewicy zmienili jej nazwę. Obecnie to ulica 28 maja i upamiętnia narodziny pierwszej Republiki Azerbejdżanu w 1918 roku.  

Na fotografii prace nad ujęciem w Szolar (w tle inż. Stefan Skrzywan)