Popiersie W.H. Lindleya stoi w najnowszym obiekcie Miejskiego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji - stacji ozonowania pośredniego i filtracji na węglu aktywnym. O ile płaskorzeźba przedstawiająca Williama Lindleay-ojca na frontonie budynku jest widoczna z ulicy Filtrowej, o tyle popiersie nie jest publicznie dostępne. Mogą je obejrzeć jedynie goście obiektu.
Towarzystwo Lindleyowskie „Societas Lindleiana” istnieje już dziesięć lat!
W dniu 12 grudnia 2019 roku Zarząd Towarzystwa Lindleyowskiego „Societas Lindleiana” (TL-SL) spotkał się na uroczystym posiedzeniu z okazji dziesiątej rocznicy powstania naszej organizacji. Krajowy Rejestr Sądowy (KRS) wpisał nas do centralnego rejestru stowarzyszeń 23 listopada 2009 roku.
Wniosek do KRS o jego rejestrację podpisała grupa dwudziestu jeden osób, którym droga jest historia warszawskich wodociągów i kanalizacji zaprojektowanych oraz budowanych pod nadzorem czwórki angielskich inżynierów cywilnych, Williama Lindleya i jego synów Williama Heerleina, Roberta Searlesa i Josepha.
W minionej dekadzie odnotować możemy kilka znaczących sukcesów. Na konto swoje TL-SL zaliczyć może uczestnictwo członków jego Zarządu w przygotowaniu i publikacji (w 2016 r.) planu Lindleya z 1912 roku, umieszczenie tablicy upamiętniającej Lindleyów na angielskim domu w Blackheath.
W 2015 roku udało się nam doprowadzić do zaproszenia do Łodzi Billa (Williama V) Lindleya na uroczyste obchody 90. rocznicy uruchomienia wodociągów, a w 2016 roku do Warszawy na 130. rocznicę uruchomienia stołecznych wodociągów.
W 2018 roku, na zaproszenie organizatorów Międzynarodowego Festiwalu Pianistycznego Chopin w sercu Warszawy, TL-SL zostało Honorowym Patronem tej najważniejszej tego lata imprezy kulturalnej naszej stolicy.
Z okazji 10-lecia powstania TL-SL jego prezes. prof. Ryszard Żelichowski przygotował nowe wydanie monografii Lindleyowie. Dzieje inżynierskiego rodu (na ten temat zob. następną informację).
W podjętej na posiedzeniu Uchwale Zarządu zapowiedziane zostało zwołanie w pierwszym kwartale 2020 roku Walnego Zgromadzeni członków TL-SL, wybory uzupełniające do jego władz i przedstawienie przez Zarząd na nadchodzące lata nowej oferty programowej dla szerszej publiczności.
Korzystając z okazji Zarząd Towarzystwa Lindleyowskiego „Societas Lindleiana” składa swoim członkom i sympatykom najlepsze życzenia świąteczne oraz wszelkiej pomyślności w 2020 roku, w życiu zawodowym i osobistym!
https://www.emag.pl/dekoracja-foliowa-choinka-swiateczna-amscan-165x85-cm-670228/pd/D8YLZ1BBM/
Alfons Grotowski, główny inżynier miasta, radca Magistratu, budowniczy wodociągu praskiego a przede wszystkim zastępca głównego inżyniera Williama H. Lindleya, zmarł w Warszawie 18 listopada 1922 r., w wieku 90 lat, prawie całe pięć lat później niż młodszy od niego o dwie dekady brytyjski inżynier. Słynął z punktualności i długowieczności. Do 1919 r. pracował w Biurze Wodociągów i Kanalizacji.
Miał duże poczucie humoru i zachowało się w pamięci potomnych kilka anegdot. Jedną z nich przytoczył przed laty Feliks Ornowski: „Podczas pewnej uroczystości wodociągowej jakiś przyjezdny uczestnik, widząc krzątającego się raźnie siwiuteńkiego staruszka podszedł doń i przepraszając za zuchwałość zapytał o… datę urodzenia. Radca inżynier Grotowski z początku się zdumiał, lecz obracając całą rzecz w żart odpowiedział: O, wtedy jeszcze nikogo na świecie nie było. Jak to zauważył jegomość z prowincji, a Adam to pies? Pies nie pies, ale to był ogrodnik, nie człowiek z naszej branży wodociągowej, więc się nie liczy”- replikował ów jegomość.
Alfons Grotowski na świat przyszedł 23 lutego 1833 roku w Żarnowcu, obecnie wsi w województwie śląskim. Przyszły inżynier ukończył Szkołę Wyższą Realną w Kielcach i od 1850 r. rozpoczął pracę w Zarządzie Komunikacji w Warszawie. W 1868 r. zaprojektował i zbudował wodociąg praski, działający w latach 1869–1896. W 1875 r. uczestniczył w Komisji oddelegowanej do obejrzenia urządzeń wodociągowych w Anglii. W drodze powrotnej odwiedził Hamburg i Frankfurt nad Menem, gdzie zapoznał się z pracami Williama Lindleya. Po powrocie do Warszawy Komisja zaleciła zarządowi miasta zamówienie stosownych projektów przez brytyjskiego inżyniera. Był członkiem Komitetu Budowy Kanalizacji i Wodociągów. Na wniosek W.H. Lindleya otrzymał w 1888 r. nominację na zastępcę Głównego Inżyniera. Był współzałożycielem Towarzystwa Higienicznego i organizatorem pierwszej wystawy higienicznej w Warszawie.
W dniu 31 maja 1906 r. w drodze do pracy postrzelony został przez nieznanych sprawców, którzy obwiniali go o przyczynienie się do zaaresztowania strajkujących robotników wodociągowych, zdaniem prasy krajowej niesłusznie. Inżynier Grotowski zamach ten przeżył i doczekał późnej starości.
W 1936 r., z okazji 50. rocznicy uruchomienia wodociągów Lindleya na pl. Starynkiewicza w Warszawie, utworzono skwer jego imienia. Alfons Grotowski pochowany został na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
Literatura: Ryszard Żelichowski, Lindleyowie. Dzieje inżynierskiego rodu, Biblioteka Societas Lindleiana, Warszawa 2019, t.II, s. 264-266.
Jedna z tablic została poświęcona Lindleyom – ojcu Williamowi i synowi , Williamowi Heerleinowi. To tu, w tej dzielnicy powstał Centralny Wodociąg z charakterystyczną wieżą wodociągową.
Pomysł na wmurowywanie w chodnik płyt honorujących ważnych dla dzielnicy osób powstał kilka lat temu, gdy Zarząd Dróg Miejskich budował nowy chodnik przed Urzędem Dzielnicy. Pomysłodawca instalacji płyt pamiątkowych był Piotr Żbikowski, radny Rady m.st. Warszawy.
Rozpoczęto od Konstantego Juliana Ordona, upamiętnionego przez Adama Mickiewicza w wierszu „Reduta Ordona”, jako bohaterskiego obrońcy jednego z fortów z 1831 roku. Następna była Maria Curie-Skłodowska, podwójna noblistka jest mocno związana z dzielnicą Ochota. Tutaj zbudowała Instytut Radowy, w którym działa Towarzystwo Marii Skłodowskiej-Curie i mieści izbę jej pamięci.
Potem pojawiła się tablica poświęcona Sokratesowi Starynkiewiczowi – pełniącemu obowiązki prezydenta Warszawy w latach 1875 – 1892. Naturalnym wyborem była płyta poświęcona angielskim inżynierom cywilnym. Okazją był 150-rocznica popłynięcia pierwszej filtrowanej wody w kranach mieszkańców Warszawy (2016 r.).
Tego lata dyrekcja Miejskiego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji S.A. podjęła decyzję o konserwatorskim remoncie wieży wodociągowej na Stacji Filtrów przy ul. Koszykowej 81. Jak przypomniał Wojciech Bliżniak, autor tekstu na ten temat opublikowanym w branżowym piśmie „Wodociągowiec”, jest ro czwarty remont tego obiektu od 1937 roku.
Prace odbywają się pod nadzorem Mazowieckiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, a projekt wykonała firma A-projekt. Zakończenie prac przewidziane jest w grudniu tego roku.
W swoje 136. Urodziny wieża odzyska dawne piękno, tak jak zaplanowali to William i William H. Lindleyowie. Czekamy na zimową iluminację!
Wspaniały tydzień z pięknym głosem Maachy
Deubner w austriackim Radiu Ö1 (ORF) Jest wyjątkowa okazja, by posłuchać
„naszej gwiazdy” Maachy Deubner w podkaście austriackiego radia Ö1 (ORF).
Artystka prezentuje w nim swoją ostatnią płytę
CD „Bessonnitsa /Insomnia - A Mandelstam Album” z muzyką kameralną Eleny Firsovej,
Sofii Gubaiduliny, Edison Denisov i Valentin Silvestrov.W audycji radiowej znalazły się również
arcydzieła W.A. Mozarta, Gija Kanczeli, Valentina Silvestrova, Gustava Mahlera.
Maacha Deubner, sopran
"Głos Maachy Deubner jest zjawiskowy sam w sobie."
Oficjalna strona artystki :
Maacha Deubner - Soprano - Official website (maacha-deubner.com)
Nowe CD Maacha Deubner przygotowała we współpracy z Tatjaną Frumkis, kompozytorką urodzoną i wykształconą w Tallinie (Estonia), od 30 lat mieszkającą w Berlinie.
Maacha Deubner i Tatjana
Frumkis udzielają również wywiadów na temat swoich muzycznych inspiracji
Zapraszamy do posłuchania!
https://oe1.orf.at/programm/20220423/675925/Maacha-Deubner-Tatjana-Frumkis